Mál nr. 17/2007

Þann 8. júní 2007 er í samgönguráðuneytinu kveðinn upp svohljóðandi

úrskurður

í stjórnsýslumáli nr. 17/2007

A

gegn lögreglustjóranum á höfuðborgarsvæðinu

I. Aðild kærumáls og kröfur

Með stjórnsýslukæru, dags. 11. apríl 2007, kærði A (hér eftir nefndur kærandi) þá ákvörðun lögreglustjórans á höfuðborgarsvæðinu, (hér eftir nefndur kærði), að synja beiðni kæranda um endurveitingu ökuréttar.

Eftirfarandi skjöl hafa verið lögð fram í málinu:

Nr. 1 Bréf kærða til kæranda, dags. 29. mars 2007.

Nr. 3 Bréf kæranda til samgönguráðuneytis, dags. 11. apríl 2007.

Nr. 4 Bréf samgönguráðuneytis til kærða, dags. 10. maí 2007.

Nr. 5 Bréf samgönguráðuneytis til kæranda, dags. 14. maí 2007.

Nr. 6 Bréf kærða til samgönguráðuneytis, dags. 25. maí 2007.

Nr. 7 Bréf samgönguráðuneytis til kæranda, dags. 30. maí 2007.

Kærandi óskar eftir því að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi og að sér verði endurveittur ökuréttur. Kærði krefst þess að ákvörðun sín verði staðfest.

II. Málsmeðferð

Ofangreind kæra barst samgönguráðuneytinu innan kærufrests, sbr. 1. mgr. 27. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

III. Málsatvik

Kærandi var með viðurlagaákvörðun Héraðsdóms Reykjavíkur sviptur ökurétti vegna ölvunaraksturs í fjögur ár frá 14. apríl 2004. Að auki hlaut hann dóm vegna aksturs án ökuréttinda þann 21. september 2006.

Kærandi sótti um endurveitingu ökuréttar til kærða með bréfi dags. 27. mars 2007. Með bréfi kærða dags. 29. mars 2007 var ósk kæranda um endurveitingu hafnað. Niðurstaðan var rökstudd með vísan til 106. gr. umferðarlaga nr. 50/1987 með síðari breytingum, svo og 3. gr. reglugerðar um endurveitingu ökuréttar nr. 706/2004.

Kærandi kærði úrskurðinn til samgönguráðuneytisins þann 11. apríl 2007. Með bréfi dags. 25. maí barst umsögn kærða til samgönguráðuneytis vegna framkominnar kæru. Kæranda var með bréfi dags. 30. maí 2007 gefinn kostur á að koma á framfæri athugasemdum við umsögn kærða frá 25. maí 2007. Engar athugasemdir bárust frá kæranda.

Gagnaöflun telst lokið og er málið tekið til úrskurðar.

IV. Málsástæður og rök kæranda

Kærandi telur það mjög mikilvægt fyrir sig að fá ökuréttindi að nýju vegna atvinnu sem honum stendur til boða, en nauðsynlegt sé að hafa ökuréttindi í tengslum við vinnuna. Hann hafi séð að sér og ekki drukkið áfengi í rúm fjögur ár og hafi ökuréttindamissir valdið honum erfiðleikum á þessu tímabili.

V. Málsástæður og rök kærða

Í bréfi sínu dags. 29. mars 2007 vísar kærði til 1. mgr. 106. gr. umfl. vegna synjunar á endurveitingu ökuréttar til handa kæranda. Þar er kveðið svo á að hafi maður verið sviptur ökurétti um lengri tíma en þrjú ár geti ríkislögreglustjóri, þegar sviptingin hefur staðið í þrjú ár, heimilað að honum skuli veittur ökuréttur að nýju. Samkvæmt 3. gr. reglugerðar nr. 706/2004 um endurveitingu ökuréttar lengist tími til endurveitingar ef umsækjandi hefur gerst sekur um akstur án réttinda á sviptingartímabilinu um þrjá mánuði fyrir hvert brot þó að hámarki eitt ár.

Samkvæmt sakavottorði hafi kærandi verið sviptur ökurétti í fjögur ár frá 14. apríl 2004 og að auki hlotið dóm vegna aksturs án ökuréttinda þann 21. september 2006. Endurveiting komi því fyrst til álita í júlí 2007 að öðrum skilyrðum uppfylltum og hafi því kærða ekki verið heimilt að verða við umræddri beiðni um endurveitingu ökuréttar.

Í ljósi ofangreinds telur kærði að ákvörðun sín skuli standa.

VI. Álit og niðurstaða ráðuneytisins

Í máli þessu reynir á hvort lagaskilyrði séu til endurveitingar ökuréttinda skv. 106. gr. umfl. og 3. gr. reglugerðar um endurveitingu ökuréttar.

Fyrsti málsliður 1. gr. 106. gr. umfl. er svo hljóðandi:

,,Nú hefur maður verið sviptur ökurétti um lengri tíma en þrjú ár og getur þá ríkislögreglustjóri, þegar svipting hefur staðið í þrjú ár, heimilað að honum skuli veittur ökuréttur að nýju?.

Kærandi var sviptur ökuréttindum í fjögur ár frá og með 14. apríl 2004 og gat því sótt um endurveitingu ökuréttar í samræmi við 1. mgr. 106. gr. umfl. miðað við 14. apríl 2007. Sá fyrirvari er gerður í 2. mgr. 106. gr. að endurveitingu ökuréttar skuli því aðeins heimila að sérstakar ástæður mæli með því. Auk þess segir í 1. mgr. 3. gr. reglugerðar nr. 706/2004 um endurveitingu ökuréttar, að hafi umsækjandi gerst sekur um akstur án réttinda á sviptingatímabilinu lengist tími til endurveitingar um þrjá mánuði fyrir hvert brot, þó að hámarki eitt ár. Akstur kæranda án ökuréttar, sbr. dóm frá 21. september 2006 veldur því að lágmarkssviptingartími kæranda lengist um þrjá mánuði.

Í ljósi þess sem að ofan greinir verður ekki fallist á að skilyrði 106. gr. umfl.um endurveitingu ökuréttar, sbr. 1. mgr. 3. gr. reglugerðar um endurveitingu ökuréttar, séu fyrir hendi að svo stöddu.

Ú r s k u r ð a r o r ð

Kröfu A um endurveitingu ökuréttar er synjað.

Ragnhildur Hjaltadóttir

Unnur Gunnarsdóttir