Mál nr. 18/2017

Hinn 20. október 2017 var á fundi endurupptökunefndar tekið fyrir mál nr. 18/2017:

Beiðni um endurupptöku

héraðsdómsmáls nr. S-10/2017

Ákæruvaldið

gegn

Bjarka Fannari Smárasyni

og kveðinn upp svohljóðandi

ÚRSKURÐUR:

I. Beiðni um endurupptöku

Með erindi, dagsettu 8. júní 2017, lagði ríkissaksóknari fram beiðni til endurupptökunefndar um að heimiluð yrði endurupptaka máls nr. S-10/2017 sem dæmt var í Héraðsdómi Reykjaness 23. febrúar 2017.

Með vísan til 34. gr. laga nr. 15/1998 um dómstóla, sbr. 2. gr. laga nr. 15/2013, fjallar endurupptökunefnd um endurupptökubeiðni þessa. Nefndina skipa Björn L. Bergsson, Haukur Örn Birgisson og Þórdís Ingadóttir.

II. Málsatvik

Með dómi Héraðsdóms Reykjaness í máli nr. S-10/2017, sem kveðinn var upp 23. febrúar 2017, var Bjarki Fannar Smárason dæmdur til að sæta fangelsi í sjö mánuði, en frestað var fullnustu tveggja mánaða af refsingunni. Óskilorðsbundið fangelsi var því ákveðið fimm mánuðir. Í umfjöllun um ákvörðun refsingar var fjallað um sakarferil dómfellda og frá því greint að samkvæmt sakavottorði hafi hann í átta tilvikum sætt refsingu frá árinu 2001 fyrir ýmis afbrot og tiltekið hvaða brot kæmu til skoðunar við ákvörðun refsingar í málinu. Með vísan til 60. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, var hluti refsingar samkvæmt dómi frá 23. mars 2016 tekinn upp og dæmdur með þeirri refsingu sem ákærða var gerð nú. Af þeim sökum og að virtum sakaferli ákærða, sbr. 5. tl. 1. mgr. 70. gr. sömu laga, og samkvæmt 77. gr. þeirra laga, þótti refsing ákærða hæfilega ákveðin fangelsi í sjö mánuði, en refsingin skilorðsbundin að hluta, á þann veg að tveir mánuðir refsingarinnar skyldu falla niður að liðnum þremur árum frá dómsuppsögu, héldi ákærði almennt skilorð 57. gr. sömu laga en fimm mánuðir óskilorðsbundnir eins og áður gat.

 III. Grundvöllur beiðni

Í erindi ríkissaksóknara frá 8. júní 2017 kemur fram að ríkissaksóknari hafi orðið þess áskynja að dómfellda í máli nr. S-10/2017 hafi verið gerð refsing í andstöðu við ákvæði 1. mgr. 57. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Dómfelldi var dæmdur til að sæta fangelsi í sjö mánuði, en frestað var fullnustu tveggja mánaða af refsingunni. Óskilorðsbundið fangelsi var því ákveðið fimm mánuðir  en samkvæmt 1. mgr. 57. gr. a. almennra hegningarlaga er að hámarki heimilt að ákveða að þrír mánuðir fangelsisrefsingar verði óskilorðsbundnir sem er skilorðsbundin að öðru leyti.

Með vísan til 4. mgr., sbr. d-lið 1. mgr. 211. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála setur ríkissaksóknari fram þá beiðni að heimiluð verði endurupptaka máls nr. S-10/2017.

IV. Niðurstaða

Af hálfu endurupptökunefndar er mál þetta tekið til úrlausnar á grundvelli XXXII. kafla laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála. Í 4. mgr. 211. gr. laganna segir að ríkissaksóknari geti beiðst endurupptöku máls, til meðferðar og dómsuppsögu að nýju, til hagsbóta fyrir dómfellda ef hann telur atvik vera með þeim hætti sem greinir í 1. mgr. 211. gr.

Í 1. mgr. 211. gr. laganna er kveðið á um að hafi héraðsdómur gengið í sakamáli sem ekki hafi verið áfrýjað og áfrýjunarfrestur liðinn þá geti endurupptökunefnd samkvæmt lögum um dómstóla orðið við beiðni manns, sem telur sig ranglega sakfelldan eða sakfelldan fyrir mun meira brot en það sem hann hefur framið, um að málið verði endurupptekið í héraði ef einhverju skilyrða greinarinnar í stafliðum a-d er fullnægt.

Skilyrði stafliða a-d 1. mgr. 211. gr. laga um meðferð sakamála eru svohljóðandi:

1. fram eru komin ný gögn sem ætla má að hefðu verulega miklu skipt fyrir niðurstöðu málsins ef þau hefðu komið fram áður en dómur gekk,

2. ætla má að lögregla, ákærandi, dómari eða aðrir hafi haft í frammi refsiverða háttsemi í því skyni að fá fram þau málalok sem orðin eru, svo sem ef vitni eða aðrir hafa vísvitandi borið ranglega fyrir dómi eða fölsuð skjöl verið lögð fram og það hefur valdið rangri niðurstöðu málsins,

3. verulegar líkur eru leiddar að því að sönnunargögn sem færð voru fram í máli hafi verið rangt metin svo að áhrif hafi haft á niðurstöðu þess,

4. verulegir gallar hafa verið á meðferð máls þannig að áhrif hafi haft á niðurstöðu þess.

Fyrir liggur að dómfellda var gerð refsing með dómi Héraðsdóms Reykjaness í máli nr. S-10/2017, sem kveðinn var upp 23. febrúar 2017. Sem fyrr greinir var dómfelldi dæmdur til að sæta fangelsi í sjö mánuði, en frestað var fullnustu tveggja mánaða af refsingunni. Óskilorðsbundið fangelsi var því ákveðið fimm mánuðir. Í ákvæði 1. mgr. 57. gr. a. almennra hegningarlaga er kveðið á um að í dómi sé heimilt að ákveða að allt að þrír mánuðir fangelsisrefsingar verði óskilorðsbundnir, en aðrir hlutar skilorðsbundnir. Ljóst er að dómfellda var því gerð refsing í andstöðu við fyrrgreint lagaákvæði með dómi Héraðsdóms Reykjaness. Á málsmeðferð héraðsdóms var því verulegur galli í skilningi d-liðar 1. mgr. 211. gr. laga um meðferð sakamála sem hafði áhrif á niðurstöðu málsins.

Með vísan til framangreinds eru skilyrði til að verða við beiðni ríkissaksóknara um endurupptöku á máli nr. S-10/2017 uppfyllt, og er endurupptökubeiðnin því samþykkt.

Uppkvaðning þessa úrskurðar hefur tafist vegna skipunar nefndarmanns í endurupptökunefnd.

 Úrskurðarorð

Beiðni ríkissaksóknara um endurupptöku máls nr. S-10/2017, sem dæmt var í Héraðsdómi Reykjaness 23. febrúar 2017, er samþykkt.

Björn L. Bergsson formaður

Haukur Örn Birgisson

Þórdís Ingadóttir