Norrænir ráðherrar ræða aðgerðir gegn barnaklámi á netinu
Björn Bjarnason, dóms- og kirkjumálaráðherra, sat í dag fund með Knut Storberget, dómsmálaráðherra Noregs, og Tuja Brax, dómsmálaráðherra Finnlands, í höfuðstöðvum norsku rannsóknarlögreglunnar, KRIPOS, í Ósló. Auk ráðherranna tóku yfirmenn norsku lögreglunnar og norrænir embættismenn, þ. á m. frá Danmörku, þátt í fundinum.
Knut Storberget bauð til ráðherrafundarins í því skyni að kynna ráðherrunum frá fyrstu hendi hvernig KRIPOS stundar eftirlit með barnaklámi á netinu. Norðmenn hafa verið brautryðjendur í norrænu samstarfi á þessu sviði og hafa lagt á ráðin um formlegt norrænt lögreglusamstarf um netvörslu í þágu barna og ungmenna.
Þá kynnti norski ráðherrann reynslu Norðmanna af sérstöku hegningarlagaákvæði gegn nettælingu gagnvart börnum eða því, sem nefnt er „grooming“ á alþjóðamáli. Fram kom, að erfitt getur verið fyrir lögreglu að beita nettælingarákvæðinu í framkvæmd.
Danir og Íslendingar greindu frá því, að hjá þeim yrði látið reyna á tilraunaákvæði almennra hegningarlaga í tilvikum sem þessum, en þau eru víðtækari en í norskum lögum. Þess er beðið hér á landi, að hæstiréttur felli dóma í málum, sem kunna að gefa til kynna hvernig rétturinn lítur á tilraunaákvæðið í þessu sambandi.
Á fundinum var lýst áhuga á því að nýta sér reynslu Norðmanna af svonefndri Virtuell politistasjon eftir því sem lög einstakra landa leyfðu. Aðeins er unnt að halda uppi eftirliti og síu lögreglu á netinu í náinni samvinnu við netþjónustuaðila. Hér á landi hefur embætti ríkislögreglustjóra stofnað til slíks samstarfs. Norrænn gagnagrunnur í samvinnu við gagnagrunna Europol og Interpol er talinn geta auðveldað þetta forvarna- eða eftirlitsstarf lögreglu.
Á fundinum voru menn sammála um, að stuðla að frekari norrænum rannsóknum um þá hættu, sem steðjar að börnum við notkun þeirra á netinu, til þess að frekar verði unnt að verja þau gegn árásum í netheimum.
Norsku lögregluforingjarnir sögðu, að með netsíðusíum og svonefndum stopp-síðum væri unnt að ná verulegum árangri í baráttunni við netvædda barnaníðinga. Þá var það einnig mat þeirra, að umfang þessarar starfsemi í netheimum væri innan þeirra marka, að unnt væri að halda henni í skefjum með viðeigandi gagnráðstöfunum, sem hlytu að byggjast á víðtæku alþjóðlegu samstarfi.