Nr. 541/2017 - Úrskurður

KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA

Þann 5. október 2017 er kveðinn upp svohljóðandi

úrskurður nr. 541/2017

í stjórnsýslumáli nr. KNU17090006

Kæra […]

á ákvörðun

Útlendingastofnunar

I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild

Þann 5. september 2017 kærði […], fd. […], ríkisborgari […] (hér eftir nefndur kærandi) ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 9. ágúst 2017, um að synja honum um alþjóðlega vernd á Íslandi ásamt því að synja honum um dvalarleyfi á grundvelli 74. gr. laga nr. 80/2016 um útlendinga. Kærandi sótti um vernd ásamt eiginkonu sinni og fimm börnum þeirra.Kærandi krefst þess aðallega að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi og að kæranda verði veitt staða flóttamanns með vísan til 1. mgr. 37. gr. laga um útlendinga. Til vara krefst kærandi þess að honum verði veitt dvalarleyfi á grundvelli 1. mgr. 74. gr. sömu laga.

Fyrrgreind ákvörðun er kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga og barst kæran fyrir lok kærufrests.

II. Málsatvik og málsmeðferð

Kærandi sótti um alþjóðlega vernd hér á landi þann 20. janúar 2017. Kærandi kom í viðtal hjá Útlendingastofnun m.a. þann 15. mars 2017 ásamt talsmanni sínum. Með ákvörðun, dags. 9. ágúst 2017, synjaði Útlendingastofnun kæranda um alþjóðlega vernd ásamt því að synja honum um dvalarleyfi á grundvelli mannúðarsjónarmiða. Var sú ákvörðun kærð til kærunefndar útlendingamála þann 5. september 2017. Kærunefnd barst greinargerð kæranda þann 18. september 2017 ásamt fylgigögnum.

III. Ákvörðun Útlendingastofnunar

Við meðferð máls kæranda hjá Útlendingastofnun byggði hann umsókn sína um alþjóðlega vernd á því að hann sé í hættu í heimaríki sínu vegna aðildar sinnar að […] og þeirrar mismununar sem hópurinn verði fyrir. Þá sé kærandi í hættu vegna [...] í heimaríki hans.

Niðurstaða ákvörðunar Útlendingastofnunar í máli kæranda var sú að kærandi sé ekki flóttamaður og honum skuli synjað um alþjóðlega vernd á Íslandi skv. ákvæðum 37. og 40. gr. laga um útlendinga. Kæranda var jafnframt synjað um dvalarleyfi á grundvelli mannúðarsjónarmiða skv. 74. gr. laga um útlendinga. Þá taldi stofnunin að ákvæði 42. gr. laga um útlendinga stæði endursendingu til heimaríkis ekki í vegi.

Kæranda var vísað frá landinu á grundvelli d-liðar 1. mgr. 106. gr. laga um útlendinga. Útlendingastofnun tilkynnti kæranda jafnframt að kæra frestaði réttaráhrifum ákvörðunarinnar, sbr. 1. mgr. 35. gr. laga um útlendinga.

IV. Málsástæður og rök kæranda

Í greinargerð kæranda kemur fram að hann byggi ástæðu flótta síns á því að hann og fjölskylda hans hafi orðið fyrir ofsóknum af hendi þeirra sem studdu […] vegna ásakana um að þau hafi unnið fyrir […]. Ofsóknirnar hafi ekki síst stafað af fordómum og hatri í garð fólks af […] sem fjölskyldan tilheyri. Þá hafi hópur fyrrum hermanna [...] tekið kæranda og misþyrmt honum. Fjölskyldan hafi búið í borginni […] en kveikt hafi verið í húsi þeirra þar með þeim afleiðingum að það hafi brunnið til grunna. Í kjölfar húsbrunans hafi fjölskyldan verið tilneydd til að yfirgefa […] og hafi flutt til borgarinnar […]. Kærandi kveður hann og fjölskyldu hans alla tíð hafa orðið fyrir mismunun, fordómum og áreiti vegna uppruna síns. Enn fremur hafi þau lifað í skugga […]. [...] ítrekað haft í hótunum við kæranda og fjölskyldu og hafi þeim m.a. verið hótað líkamsmeiðingum og lífláti auk þess sem ráðist hafi verið á fjölskyldumeðlimi. […] Í viðtölum við kæranda og fjölskyldu hjá Útlendingastofnun hafi þau í öllum grundvallaratriðum verið trúverðug og samkvæm í frásögnum sínum. Minniháttar misræmi hafi komið fram í útskriftum viðtala á milli fjölskyldumeðlima, t.a.m. ónákvæmni varðandi tímasetningar og löngu liðna atburði sem sé að mati talsmanns kæranda eðlilegt. Frásagnir þeirra hafi verið í fullu samræmi við sögulegar heimildir varðandi stöðu […].

Kærandi krefst þess aðallega að honum verði veitt alþjóðleg vernd skv. 1. mgr. 37. gr. laga um útlendinga þar sem hann sæti ofsóknum í heimaríki sínu og grundvallarmannréttindi hans séu ekki tryggð þar í landi. Í greinargerð kæranda er fjallað almennt um aðstæður í […]. Þá sé mannréttindavernd mjög veik en dómstólar standi höllum fæti, minnihlutahópar verði fyrir mismunun og aðgerðarsinnar sæti hótunum og árásum. Þá sé refsileysi vandamál og aðgengi að dómskerfinu takmarkað. Enn fremur sé spilling mikil í ríkinu […]. […] Vísar kærandi í greinargerð til skýrslu mannréttindasamtakanna Civil Rights Defenders þar sem fram komi að þrátt fyrir að breytingar hafi orðið á dómskerfinu […] og jákvæð þróun orðið að einhverju leyti sé dómskerfið enn haldið miklum ágöllum. […]. Í dag sé staða hópsins slæm en minnihlutahópum í heimaríki kæranda sé m.a. mismunað á atvinnumarkaði, í menntakerfinu og í opinberri þjónustu. Einnig sé staða kvenna og stúlkna af […] sérstaklega slæm. Fjallað er um [...] í greinargerð þar sem kærandi hafi lagt fram gögn sem sýni fram á að [...]. Tölfræði yfir [...] og erfitt sé að fá aðstoð yfirvalda í slíkum deilum. Kærandi hafi reynt að leita til lögreglu án árangurs og geti því ekki leitað ásjár […] yfirvalda.

Til vara krefst kærandi þess að honum verði veitt dvalarleyfi á Íslandi af mannúðarástæðum, sbr. 1. mgr. 74. gr. Með hliðsjón af því sem kærandi hafi rakið varðandi erfiðar félagslegar aðstæður hans og fjölskyldu hans telji hann að skilyrði ákvæðisins séu uppfyllt.

Kærandi áréttar í greinargerð að í 5. mgr. 37. gr. laga um útlendinga segi að við mat skv. 1. og 2. mgr. ákvæðisins skuli það sem barni sé fyrir bestu haft að leiðarljósi. Heimildir beri með sér að aðstæður […] séu afar slæmar og hátt hlutfall þeirra verði fyrir mannréttindabrotum af ýmsum toga. Í ljósi þeirra aðstæðna sem bíði kæranda og fjölskyldu hans verði þeim gert að snúa aftur til […] er ljóst að það sé börnunum fyrir bestu að fjölskyldunni verði veitt vernd hérlendis.

Í greinargerð koma fram athugasemdir við ákvörðun Útlendingastofnunar m.a. er bent á að í ákvörðuninni fjalli stofnunin með almennum hætti um stöðu mannréttinda í […] og vísi m.a. til tillögu um reglugerð um sameiginlegan lista Evrópusambandsríkja yfir örugg ríki sem heimildar. Viðræður um tillöguna hafi stöðvast 12. apríl 2017 og hafi eftir bestu vitneskju talsmanns kæranda ekki verið haldið áfram auk þess sem efni tillögunnar samræmist ekki að öllu leyti því sem fram komi í ákvörðun stofnunarinnar. Þá sé staða […] barna í menntakerfinu, sérstaklega stúlkna, ennþá mjög slæm þrátt fyrir átaksverkefnið sem stofnunin fjalli ítarlega um. Varðandi [...] kæranda þá beri að leggja til grundvallar í ljósi fyrirliggjandi heimilda að kærandi eigi ekki möguleika á vernd yfirvalda vegna [...].

Að lokum er bent á að við mat á möguleikum á flótta innanlands beri að líta til þess hvort slíkur flutningur geti talist viðeigandi úrræði og hvort slík krafa sé sanngjörn. Ekki verði séð að aðstæður kæranda myndu breytast við flutning innanlands í ljósi þess að hann fái ekki vernd yfirvalda og þess að hann hafi nú þegar flutt innanlands til að flýja ofsóknir en það hafi ekki dugað til að tryggja öryggi fjölskyldunnar. Þá telur kærandi sig ekki vera öruggan annarsstaðar í heimaríki sínu auk þess sem landið sé lítið og því erfitt að láta sig hverfa.

V. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála

Lagagrundvöllur

Í máli þessu gilda einkum ákvæði laga um útlendinga nr. 80/2016, reglugerð nr. 540/2017 um útlendinga með áorðnum breytingum, ákvæði stjórnsýslulaga nr. 37/1993, stjórnarskrá lýðveldisins Íslands nr. 33/1944 og mannréttindasáttmáli Evrópu, sbr. lög nr. 62/1994. Jafnframt ber að líta til ákvæða alþjóðasamnings um stöðu flóttamanna frá 1951, ásamt viðauka við samninginn frá 1967, og annarra alþjóðlegra skuldbindinga Íslands á sviði mannréttinda eftir því sem tilefni er til.

Auðkenni

Í ákvörðun Útlendingastofnunar kemur fram að til að sanna á sér deili hafi kærandi framvísað kenniskírteini frá […]. Telur kærunefndin því ljóst að kærandi sé […] ríkisborgari.

Landaupplýsingar

Kærunefnd útlendingamála hefur lagt mat á aðstæður í […] m.a. með hliðsjón af eftirfarandi skýrslum: […]

[…]

Samkvæmt stjórnarskrá landsins hafa ýmsir alþjóðlegir samningar lagagildi í […] og eru hluti af löggjöf landsins, þar á meðal mannréttindasáttmáli Evrópu. […] er á lista Útlendingastofnunar yfir örugg upprunaríki.[…]

Á undanförnum árum hafi réttarkerfið í […] undirgengist lagalegar og formlegar breytingar. Þá njóti lögregluyfirvöld trausts almennings í landinu en þó aðallega meðal […] íbúa ríkisins. Þá sé hægt að leggja fram kvörtun vegna brota lögregluþjóna í starfi til umboðsmanns […] og sérstakrar stofnunar sem hefur eftirlit með störfum lögreglu. Stjórnvöld hafi tekið skref í áttina gegn refsileysi embættismanna með því að sækja til saka og refsa embættismönnum sem höfðu gerst uppvísir að því að misnota stjórnkerfið. Þá hafi skipulögð glæpastarfsemi og spilling verið vandamál í [...] en gripið hafi verið til aðgerða til að sporna við þessum vandamálum m.a. með [...]. [...] Samkvæmt ofangreindum gögnum geti lögreglan ekki haft eftirlit með einstaklingum í [...] allan sólarhringinn en hins vegar geti þolendur [...] leitað aðstoðar lögregluyfirvalda og dómstóla með árangursríkum hætti. Þá tíðkist einnig sáttamiðlun í [...] í gegnum þriðja aðila, t.a.m. á vegum frjálsra félagasamtaka eða trúarleiðtoga í samfélaginu.

Samkvæmt gögnum stendur […] frammi fyrir mörgum vandamálum í samfélaginu og þá einkum fátækt, skorti á viðeigandi menntun, mismunun á atvinnumarkaði og fleira. Börn af […] eigi erfitt uppdráttar í menntakerfinu og sé stærsti vandinn brottfall þeirra úr skyldubundnu námi. Ýmsum verkefnum hafi verið hrint af stað í þeim tilgangi að sporna við brottfallinu og öðrum vandamálum sem börnin standi fyrir í menntakerfinu. Samkvæmt skýrslu umboðsmannsins í […] hefur brottfall minnkað og jákvæðar breytingar átt sér stað þó enn sé langt í land. Í framangreindri skýrslu kemur einnig fram að frá stofnun embættisins hafi verið lögð sérstök áhersla á að bæta stöðu mannréttinda minnihlutahópa í ríkinu. Til að mynda hafi á síðasta ári verið ráðist í að kynna mannréttindi þessara hópa og hafi sú vinna m.a. farið fram í gegnum fjölmiðla og á fundum með fulltrúum hópanna. Þá hafi frjáls félagasamtök sem berjist fyrir réttindum minnihlutahópa lagt baráttunni lið með háum fjárframlögunum. Þeir borgarar sem telji sig verða fyrir mismunun eða að brotið hafi verið á réttindum sínum á annan hátt geti lagt fram kvörtun til umboðsmannsins en hann sé með aðsetur í átta borgum en auk þess sé hægt að senda inn kvörtun í gegnum bréfpóst, tölvupóst og síma. Þá sé ávallt hægt að hringja endurgjaldslaust í aðalskrifstofu embættisins.

Ákvæði 1. mgr. 37. gr. laga um útlendinga

Til að teljast flóttamaður hér á landi þarf kærandi að sýna fram á að aðstæður hans séu slíkar að þær falli undir 1. mgr. 37. gr. laga um útlendinga, sbr. flóttamannasamning Sameinuðu þjóðanna, eða 2. mgr. 37. gr. sömu laga. Kærandi byggir ástæðu flótta síns að hann verði fyrir ofsóknum vegna þess að hann tilheyri […] og vegna þess að hann og fjölskylda hans [...] og geti ekki fengið aðstoð lögreglu vegna vandamála sinna.

Í 1. mgr. 37. gr. laga nr. 80/2016 um útlendinga, sem byggir á A-lið 1. gr. flóttamannasamningsins, segir:

Flóttamaður samkvæmt lögum þessum telst vera útlendingur sem er utan heimalands síns af ástæðuríkum ótta við að vera ofsóttur vegna kynþáttar, trúarbragða, þjóðernis, aðildar að tilteknum þjóðfélagshópi eða vegna stjórnmálaskoðana og getur ekki eða vill ekki vegna slíks ótta færa sér í nyt vernd þess lands; eða sá sem er ríkisfangslaus og er utan þess lands þar sem hann áður hafði reglulegt aðsetur vegna slíkra atburða og getur ekki eða vill ekki vegna slíks ótta hverfa aftur þangað, sbr. A-lið 1. gr. alþjóðasamnings um réttarstöðu flóttamanna frá 28. júlí 1951 og bókun við samninginn frá 31. janúar 1967, sbr. einnig 38. gr. laga þessara.

Í 38. gr. útlendingalaga eru sett fram viðmið um það hvað felist í hugtakinu ofsóknir skv. 1. mgr. 37. gr., á hvaða grundvelli ofsóknir geta byggst og hvaða aðilar geta verið valdir að þeim. Í 1. mgr. ákvæðisins segir:

Ofsóknir skv. 1. mgr. 37. gr. eru þær athafnir sem í eðli sínu eða vegna þess að þær eru endurteknar fela í sér alvarleg brot á grundvallarmannréttindum, einkum ófrávíkjanlegum grundvallarmannréttindum á borð við réttinn til lífs og bann við pyndingum eða ómannúðlegri eða vanvirðandi meðferð eða refsingu, bann við þrældómi og þrælkun og bann við refsingum án laga. Sama á við um samsafn athafna, þ.m.t. ólögmæta mismunun, sem hafa eða geta haft sömu eða sambærileg áhrif á einstakling.

Í 2. mgr. 38. gr. laga um útlendinga er fjallað um í hverju ofsóknir geta falist. Þá eru þær ástæður sem ofsóknir þurfa að tengjast skilgreindar nánar í 3. mgr. 38. gr. laganna.

Í 4. mgr. 38. gr. kemur fram að þeir aðilar sem geta verið valdir að ofsóknum eða ómannúðlegri eða vanvirðandi meðferð séu:

a. ríkið,

b. hópar eða samtök sem stjórna ríkinu eða verulegum hluta landsvæðis þess,

c. aðrir aðilar, sem ekki fara með ríkisvald, ef sýnt er fram á að ríkið eða hópar eða samtök skv. b-lið, þ.m.t. alþjóðastofnanir, geti ekki eða vilji ekki veita vernd gegn ofsóknum eða meðferð sem fellur undir 2. mgr. 37. gr., m.a. með því að ákæra og refsa fyrir athafnir sem fela í sér ofsóknir.

Almennt ber að telja ótta umsækjanda um alþjóðlega vernd ástæðuríkan ef hann getur á nægilega skýran hátt sýnt fram á að áframhaldandi dvöl í heimaríki sé honum óbærileg af ástæðum sem tilgreindar eru í 1. mgr. 37. gr. eða yrði óbærileg af sömu ástæðum ef hann sneri aftur. Hugtakið „ástæðuríkur ótti við ofsóknir“ inniheldur huglæga og hlutlæga þætti og þarf að taka tillit til hvors tveggja þegar mat er lagt á umsókn um alþjóðlega vernd. Mat á því hvort ótti umsækjanda sé ástæðuríkur getur verið byggt á persónulegri reynslu umsækjanda sem og á upplýsingum um ofsóknir sem aðrir í umhverfi hans eða þeir sem tilheyra sama hópi hafa orðið fyrir. Umsækjandi sem hefur sýnt fram á að hann hafi þegar orðið fyrir ofsóknum í heimaríki, sbr. 1. mgr. 38. gr. laga um útlendinga, eða beinum og marktækum hótunum um slíkar ofsóknir, yrði almennt talinn hafa sýnt fram á ástæðuríkan ótta við slíkar ofsóknir snúi hann aftur til heimaríkis nema talið verði að miklar líkur séu á því að slíkar ofsóknir yrðu ekki endurteknar, t.d. þar sem aðstæður í heimaríki hans hafi breyst. Þótt umsækjandi um alþjóðlega vernd skuli njóta vafa upp að ákveðnu marki, verður umsækjandinn a.m.k. að sýna fram á að ákveðnar líkur séu á að hans bíði ofsóknir í heimaríki. Frásögn umsækjanda og önnur gögn um einstaklingsbundnar aðstæður hans verða því almennt að fá stuðning í hlutlægum og áreiðanlegum upplýsingum um heimaríki umsækjanda, stjórnvöld, stjórnarfar og löggjöf þess. Þá er litið til sambærilegra upplýsinga um ástand, aðstöðu og verndarþörf þess hóps sem umsækjandi tilheyrir eða er talinn tilheyra.

Kærunefnd hefur við mat sitt á umsókn kæranda haft til hliðsjónar handbók Flóttamannastofnunar Sameinuðu þjóðanna um málsmeðferð og viðmið við mat á umsókn um alþjóðlega vernd (Handbook and Guidelines on Procedures and Criteria for Determining Refugee Status, Genf 2011). Þá hefur aðferðarfræði trúverðugleikamats kærunefndar tekið mið af skýrslu Flóttamannastofnunar Sameinuðu þjóðanna og Flóttamannasjóðs Evrópusambandsins um trúverðugleikamat, eftir því sem við á (Beyond Proof: Credibility Assessment in EU Asylum Systems, Brussel 2013).

Kærandi hefur borið fyrir sig að hann og fjölskylda hans séu í hættu í heimaríki vegna [...]. Einnig verði þau fyrir ofsóknum vegna þess að þau tilheyri […]. Kærandi kveðst hafa leitað aðstoðar lögreglunnar og sáttanefndar án árangurs.

Samkvæmt þeim gögnum og skýrslum sem kærunefnd hefur tekið til skoðunar hefur […] og sé aðeins vitað um örfá dæmi um [...] á undanförnum árum sem hafi átt sér stað á dreifbýlum svæðum ríkisins. Þá bendi gögn til þess að lögreglan aðstoði einstaklinga sem [...]. Af þeim gögnum sem kærunefnd hefur tekið til skoðunar nýtur lögreglan í […] almenns trausts meðal íbúa landsins og benda gögn ekki til þess að lögreglan synji einstaklingum um aðstoð af þeirri ástæðu að þeir tilheyri […]. Að mati kærunefndar hefur ekki verið sýnt fram á að stjórnvöld geti ekki eða vilji ekki veita kæranda vernd, m.a. með því að ákæra eða refsa fyrir þær athafnir sem feli í sér ofsóknir. Af gögnum má ráða að kærandi geti leitað sér aðstoðar telji hann sig hafa orðið fyrir misferli af hálfu lögreglunnar. Íbúar […] hafi kost á að leggja inn kvartanir vegna starfa lögreglunnar til sérstakrar stofnunar sem hefur eftirlit með störfum lögreglu og umboðsmanns […]. Samkvæmt þeim gögnum sem kærunefnd hefur tekið til skoðunar er um að ræða raunhæft og virkt úrræði. Kærandi hefur því raunhæfan möguleika á því að leita sér ásjár stjórnvalda þar í landi, ef hann telur sig þurfa á aðstoð þeirra að halda. Með vísan til alls ofangreinds er það niðurstaða kærunefndar að sú staða sem kærandi er í vegna [...] leiði ekki til þess að kærandi teljist hafa ástæðuríkan ótta við ofsóknir í skilningi laga um útlendinga, sbr. 4. mgr. 38. gr. laga um útlendinga.

Kærandi ber einnig fyrir sig áreiti vegna þess að hann tilheyri minnihlutahópi […]. […] Samkvæmt þeim gögnum sem kærunefnd hefur yfirfarið verður […] enn fyrir mismunun í […]. Sú mismunun kemur m.a. fram í hindrunum að aðgangi að menntun af þeim gæðum sem almennt tíðkast í […], mismunun á atvinnumarkaði og aðgangi að félagslegri aðstoð. Með aðstoð alþjóðasamfélagsins hafa stjórnvöld í […] unnið skipulega að bættri stöðu minnihlutahópa í landinu, þ.m.t. […], og talsverður árangur hefur náðst. Þó svo að […] verði enn fyrir mismunun í landinu er það mat kærunefndar að hún sé ekki af því alvarleikastigi að falla undir skilgreiningarviðmið ofsókna, sbr. 1. mgr. 38. gr. laga um útlendinga. Kærandi telst því ekki hafa ástæðuríkan ótta við ofsóknir í skilningi laga um útlendinga vegna stöðu sinnar […].

Verður hann því ekki talinn uppfylla skilyrði 1. mgr. 37. gr. laganna fyrir viðurkenningu á stöðu sem flóttamaður hér á landi.

Ákvæði 2. mgr. 37. gr. laga um útlendinga

Samkvæmt 2. mgr. 37. gr. útlendingalaga er útlendingur einnig flóttamaður ef, verði hann sendur aftur til heimaríkis síns, raunhæf ástæða er til að ætla að hann eigi á hættu að sæta dauðarefsingu, pyndingum eða annarri ómannúðlegri eða vanvirðandi meðferð eða refsingu eða hann verði fyrir alvarlegum skaða af völdum árása í vopnuðum átökum þar sem ekki er greint á milli hernaðarlegra og borgaralegra skotmarka. Sama gildir um ríkisfangslausan einstakling.

Við mat á hvort aðstæður kæranda séu slíkar að þær eigi undir 2. mgr. 37. gr. laga um útlendinga ber að líta til 3. gr. mannréttindasáttmála Evrópu. Mannréttindadómstóll Evrópu hefur fjallað um það mat sem þarf að fara fram þegar metið er hvort kærandi sé í raunverulegri hættu á að verða fyrir meðferð sem falli undir 3. gr. mannréttindasáttmála Evrópu sem bannar pyndingar og ómannlega eða vanvirðandi meðferð eða refsingu. Hefur dómstóllinn sagt að 3. gr. sáttmálans geti átt við þegar hættan stafar frá einstaklingum eða hópi fólks sem ekki séu fulltrúar stjórnvalda. Kærandi verður þó að geta sýnt fram á að gildar ástæður séu til að ætla að um raunverulega hættu sé að ræða og að stjórnvöld í ríkinu séu ekki í stakk búin til að veita viðeigandi vernd. Ekki er nóg að aðeins sé um að ræða möguleika á illri meðferð og verður frásögn kæranda að fá stuðning í öðrum gögnum (sjá t.d. dóma Mannréttindadómstóls Evrópu í máli NA gegn Bretlandi (mál nr. 25904/07) frá 7. júlí 2008 og H.L.R. gegn Frakklandi (mál nr. 24573/94) frá 29. apríl 1997).

Í ljósi þess sem að framan er rakið og þeirra gagna sem liggja fyrir um heimaríki kæranda telur kærunefndin að aðstæður hans þar séu ekki þannig að þær falli undir ákvæði 2. mgr. 37. gr. laganna. Telur kærunefndin því ljóst að kærandi uppfylli heldur ekki skilyrði 2. mgr. 37. gr. útlendingalaga fyrir viðurkenningu á stöðu sem flóttamaður hér á landi.

Alþjóðleg vernd á grundvelli 40. gr. laga um útlendinga

Þar sem kærunefnd hefur komist að þeirri niðurstöðu að kærandi uppfylli ekki skilyrði 1. eða 2. mgr. 37. gr. laga um útlendinga á kærandi ekki rétt á alþjóðlegri vernd hér á landi, sbr. 40. gr. laga um útlendinga.

Dvalarleyfi á grundvelli mannúðarsjónarmiða skv. 1. mgr. 74. gr. laga um útlendinga

Samkvæmt 6. mgr. 37. gr. laga um útlendinga skal stjórnvald sem kemst að því að ákvæði 1. eða 2. mgr. 37. gr. laganna eigi ekki við um útlending að eigin frumkvæði taka til skoðunar hvort veita eigi dvalarleyfi á grundvelli mannúðarsjónarmiða skv. 74. gr. sömu laga. Þrátt fyrir að orðalag 1. mgr. 74. gr. kveði ekki með skýrum hætti á um veitingu dvalarleyfis má skilja af athugasemdum með frumvarpi til laga um útlendinga nr. 80/2016, fyrirsögn greinarinnar og af 6. mgr. 37. gr. laganna að það hafi þó verið ætlunin með ákvæðinu. Kærunefnd telur því rétt að túlka ákvæðið sem heimild til veitingar dvalarleyfis þegar skilyrði þess eru uppfyllt.

Samkvæmt 1. mgr. 74. gr. laga um útlendinga má líta til mannúðarsjónarmiða ef útlendingur getur sýnt fram á ríka þörf fyrir vernd, t.d. af heilbrigðisástæðum eða vegna erfiðra félagslegra aðstæðna viðkomandi eða erfiðra almennra aðstæðna í heimaríki eða í landi sem honum yrði vísað til. Kærunefnd telur, með vísan til orðalags ákvæðisins um „ríka þörf fyrir vernd“ auk lögskýringargagna sem fylgdu greininni, að dvalarleyfi á grundvelli 1. mgr. 74. gr. laga um útlendinga verði ekki veitt nema aðstæður, bæði almennar og sérstakar m.t.t. heilsufars og félagslegra þátta, auk atvika sem þar er vísað til, nái ákveðnu alvarleikastigi þegar málið er virt í heild. Kærandi heldur því fram að með vísan til slæmra aðstæðna […] fólks [...] og aðgerðaleysis yfirvalda sé hann fórnarlamb viðvarandi mannréttindabrota í […]. Vegna framangreindra aðstæðna búi hann og fjölskylda hans við verulega erfiðar félagslegar aðstæður. Svo sem fram hefur komið metur kærunefnd það svo, á grundvelli fyrirliggjandi gagna, að kærandi eigi þess kost að leita aðstoðar yfirvalda […] vegna stöðu sinnar og þess áreitis sem hann hefur lýst þá standi honum einnig til boða úrræði í heimaríki hans sem feli í sér viðeigandi vernd.

Í viðtölum við kæranda hefur ekki annað komið fram en að hann sé við góða heilsu. Þegar gögn málsins eru virt í heild, með hliðsjón af aðstæðum kæranda í heimaríki, er það niðurstaða kærunefndar að kærandi hafi ekki sýnt fram á aðstæður sem ná því alvarleikastigi að hann hennar hafi ríka þörf á vernd líkt og kveðið er á um í 1. mgr. 74. gr. laga um útlendinga. Því er fallist á það með Útlendingastofnun að aðstæður kæranda í heimaríki séu ekki með þeim hætti að veita beri kæranda dvalarleyfi á grundvelli mannúðarsjónarmiða, sbr. 1. mgr. 74. gr. laga um útlendinga.

Bann við endursendingu skv. 42. gr. laga um útlendinga

Samkvæmt 1. mgr. 42. gr. laga um útlendinga er ekki heimilt að senda útlending eða ríkisfangslausan einstakling til svæðis þar sem hann hefur ástæðu til að óttast ofsóknir, sbr. 37. og 38. gr., eða vegna svipaðra aðstæðna og greinir í flóttamannahugtakinu er í yfirvofandi hættu á að láta lífið eða verða fyrir ómannúðlegri eða vanvirðandi meðferð. Samkvæmt 2. mgr. sömu greinar er einnig óheimilt að senda útlending til svæðis þar sem ekki er tryggt að hann verði ekki sendur áfram til slíks svæðis sem greinir í 1. mgr.

Með vísan til umfjöllunar að framan um heimaríki kæranda telur kærunefnd að þær aðstæður sem ákvæðið tekur til eigi ekki við í máli kæranda. Kærunefnd telur því að ákvæði 42. gr. laga um útlendinga standi ekki í vegi fyrir endursendingu kæranda þangað.  

Frávísun og frestur til að yfirgefa landið

Kærunefnd telur með vísan til atvika máls að rétt sé að vísa kæranda frá landinu á grundvelli d-liðar 1. mgr. 106. gr. laga um útlendinga. Kærandi er karlmaður við góða heilsu og kemur frá öruggu upprunaríki. Að mati kærunefndar og með vísan til 2. mgr. 104. gr. laga um útlendinga teljast 15 dagar hæfilegur frestur til að yfirgefa landið.

Samantekt

Með vísan til alls þess sem að framan er rakið og forsendna hinnar kærðu ákvörðunar þykir rétt að staðfesta ákvörðun Útlendingastofnunar.

Athygli kæranda er vakin á því að skv. 6. mgr. 104. gr. laga um útlendinga frestar málshöfðun fyrir dómstólum til ógildingar á endanlegri ákvörðun um að útlendingur skuli yfirgefa landið ekki framkvæmd hennar. Að kröfu útlendings getur kærunefnd útlendingamála þó ákveðið að fresta réttaráhrifum endanlegrar ákvörðunar sé talin ástæða til þess. Krafa þess efnis skal gerð ekki síðar en sjö dögum eftir birtingu endanlegrar ákvörðunar. Skal frestun bundin því skilyrði að útlendingur beri málið undir dómstóla innan fimm daga frá birtingu ákvörðunar um frestun réttaráhrifa úrskurðar og óski eftir að það hljóti flýtimeðferð. Nú er beiðni um flýtimeðferð synjað og skal þá mál höfðað innan sjö daga frá þeirri synjun. Þó getur kærunefnd útlendingamála tekið ákvörðun um að fresta framkvæmd ákvörðunarinnar ef sýnt er fram á að verulega breyttar aðstæður hafi skapast frá því að endanleg ákvörðun var tekin.

Úrskurðarorð

Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest með þeirri breytingu að lagt er fyrir kæranda að hverfa af landi brott innan 15 daga frá birtingu þessa úrskurðar.

The decision of the Directorate of Immigration is affirmed with the amendment that the appellant shall leave Iceland within 15 days of the notification of this decision.

Hjörtur Bragi Sverrisson

Anna Tryggvadóttir Pétur Dam Leifsson