Nr. 572/2017 - Úrskurður

KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA

Þann 19. október 2017 er kveðinn upp svohljóðandi

úrskurður nr. 572/2017

í stjórnsýslumáli nr. KNU17100018

Beiðni [...] og barna hennar um endurupptöku

I.            Málsatvik

Þann 29. ágúst 2017 staðfesti kærunefnd útlendingamála ákvarðanir Útlendingastofnunar, dags. 10. maí 2017, um að taka umsóknir [...], fd. [...], ríkisborgara [...] (hér eftir nefnd kærandi), og barna hennar [...], fd. [...], [...], fd. [...], og [...], fd. [...], um alþjóðlega vernd á Íslandi ekki til efnismeðferðar og endursenda þau til Möltu. Niðurstaða kærunefndar var birt kæranda þann 4. september 2017. Kærandi óskaði eftir frestun réttaráhrifa á úrskurði kærunefndar þann 9. september 2017. Þann 10. október sl. barst kærunefnd endurupptökubeiðni kæranda.

II.           Málsástæður og rök kæranda

Í endurupptökubeiðni kæranda er m.a. að finna umfjöllun um 2. málsl. 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016, sem og ákvæði I til bráðabirgða, sbr. lög nr. 81/2017, um breytingu á lögum um útlendinga. Rúmlega 12 mánuðir séu liðnir frá því að kærandi og börn hennar hafi lagt fram umsóknir um alþjóðlega vernd hér á landi og því falli mál þeirra undir framangreint bráðabirgðaákvæði. Þá falli mál þeirra jafnframt undir 2. málsl. 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga. Því sé þess krafist að kærunefnd endurupptaki mál kæranda og barna hennar, felli ákvarðanir Útlendingastofnunar úr gildi og geri stofnuninni að taka umsóknir þeirra til efnismeðferðar á grundvelli 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga, með síðari breytingum.

III.          Niðurstaða kærunefndar útlendingamála

Kærandi byggir beiðni sína um endurupptöku m.a. á því að hún og börn hennar uppfylli skilyrði nýsamþykktra laga nr. 81/2017 um breytingu á lögum um útlendinga. Þá uppfylli kærandi og börn hennar jafnframt skilyrði 2. málsl. 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga.

Samkvæmt 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 á aðili máls rétt á því að mál sé tekið upp á ný ef ákvörðun hefur byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik eða íþyngjandi ákvörðun um boð eða bann hefur byggst á atvikum sem breyst hafa verulega frá því að ákvörðun var tekin. Í athugasemdum við 2. tölul. 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga í frumvarpi því sem varð að stjórnsýslulögum segir:

Samkvæmt 2. tölul. 1. mgr. á aðili rétt á því að mál sé tekið til meðferðar á ný ef íþyngjandi ákvörðun um viðvarandi boð eða bann hefur byggst á atvikum sem breyst hafa verulega frá því ákvörðun var tekin. Ef atvik þau, sem talin voru réttlæta slíka ákvörðun, hafa breyst verulega er eðlilegt að aðili eigi rétt á því að málið sé tekið til meðferðar á ný og athugað hvort skilyrði séu fyrir því að fella ákvörðunina niður eða milda hana. Ákvæði þetta hefur náin tengsl við meðalhófsregluna í 12. gr.

Í 1. mgr. 36. gr. laga um útlendinga kemur m.a. fram að umsókn um alþjóðlega vernd skuli tekin til efnismeðferðar nema heimilt sé að krefja annað ríki, sem taki þátt í samstarfi á grundvelli samninga sem Ísland hafi gert um viðmiðanir og fyrirkomulag við að ákvarða hvaða ríki skuli fara með beiðni um alþjóðlega vernd sem lögð sé fram hér á landi eða í einhverju samningsríkjanna, um að taka við umsækjanda. Í 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga kemur fram að ef svo standi á sem greini í 1. mgr. skuli þó taka umsókn um alþjóðlega vernd til efnismeðferðar ef útlendingurinn hefur slík sérstök tengsl við landið að nærtækast sé að hann fái hér vernd eða ef sérstakar ástæður mæli annars með því. Ef meira en 12 mánuðir hafa liðið frá því að umsókn um alþjóðlega vernd barst fyrst íslenskum stjórnvöldum og tafir á afgreiðslu hennar eru ekki á ábyrgð umsækjanda sjálfs skal taka hana til efnismeðferðar. 

Kærandi og börn hennar lögðu fram umsóknir um alþjóðlega vernd á Íslandi þann 27. september 2016 og eru þau enn hér á landi. Kærandi og börn hennar hafa því verið hér á landi í rúmlega 12 mánuði og hafa ekki yfirgefið landið. Í ljósi framangreindra lagaákvæða og lögskýringargagna, svo og samfelldrar dvalar kæranda og barna hennar hér á landi frá því að umsóknir þeirra um alþjóðlega vernd voru lagðar fram, er það mat kærunefndar að tilefni sé til þess að skoða mál kæranda og barna hennar aftur í ljósi breyttra aðstæðna sem uppi eru í málinu. Kærunefnd fellst því á að mál kæranda og barna hennar verði endurupptekin hjá nefndinni á grundvelli 2. tölul. 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga.

Kærunefnd hefur farið yfir meðferð málanna fyrir stjórnvöldum og verða kærandi og börn hennar ekki talin bera ábyrgð á töfum á afgreiðslu umsóknanna, sbr. 2. málsl. 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga. Kærunefnd telur skilyrði 2. málsl. 2. mgr. 36. gr. laga nr. 80/2016 í málum kæranda og barna hennar vera uppfyllt og því ber að taka mál þeirra til efnismeðferðar. Þegar af þeirri ástæðu er ekki tilefni til að líta til ákvæðis I til bráðabirgða, sbr. lög nr. 81/2017.

Í ljósi framangreinds er það því niðurstaða kærunefndar að endurupptaka mál kæranda og barna hennar. Lagt er fyrir Útlendingastofnun að taka mál þeirra til efnismeðferðar.

Úrskurðarorð

Fallist er á beiðni kæranda og barna hennar um endurupptöku á málum þeirra.

Lagt er fyrir Útlendingastofnun að taka mál kæranda og barna hennar til efnismeðferðar.

The appellant‘s and her children’s request for re-examination of their cases is granted.

The Directorate of Immigration shall examine the merits of the applicant’s and her children’s applications for international protection in Iceland.

Hjörtur Bragi Sverrisson

Þorbjörg Inga Jónsdóttir                                                                                         Pétur Dam Leifsson