Úrskurðarnefnd velferðarmála

Mál nr. 539/2022

Miðvikudaginn 18. janúar 2023

A

gegn

Tryggingastofnun ríkisins

Ú R S K U R Ð U R

Mál þetta úrskurða Rakel Þorsteinsdóttir lögfræðingur, Unnþór Jónsson lögfræðingur og Kristinn Tómasson læknir.

Með rafrænni kæru, móttekinni 15. nóvember 2022, kærði A, til úrskurðarnefndar velferðarmála ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins frá 13. september 2022 þar sem umsókn kæranda um örorkulífeyri og tengdar greiðslur var synjað.

I.  Málsatvik og málsmeðferð

Kærandi sótti um örorkulífeyri og tengdar greiðslur frá Tryggingastofnun ríkisins með rafrænni umsókn, móttekinni 13. september 2022. Með ákvörðun stofnunarinnar sama dag var umsókn kæranda synjað á þeim grundvelli að endurhæfing væri ekki fullreynd.

Kæra barst úrskurðarnefnd velferðarmála 15. nóvember 2022. Með bréfi, dags. 22. nóvember 2022, óskaði úrskurðarnefnd eftir greinargerð Tryggingastofnunar ríkisins ásamt gögnum málsins. Með bréfi, dags. 25. nóvember 2022, barst greinargerð Tryggingastofnunar ríkisins og var hún send kæranda til kynningar með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 28. nóvember 2022. Viðbótargögn bárust frá kæranda 29. nóvember 2022 og voru þau send Tryggingastofnun ríkisins til kynningar með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 1. desember 2022. Efnislegar athugasemdir bárust ekki.

II.  Sjónarmið kæranda

Í kæru kemur fram að kærandi beri ekki ábyrgð á því að endurhæfing sé ekki fullreynd heldur  VIRK starfsendurhæfing.

VIRK hafi neitað kæranda að sækja um áframhaldandi endurhæfingarlífeyri í kjölfar veikinda sem hafi komið upp á meðan á endurhæfingu stóð. Í desember 2016 hafi kærandi fengið kviðslit í kjölfar Endometrioma á eggjastokk. Af þeim sökum hafi kærandi farið í aðgerð en í henni hafi uppgötvast blaðra á eggjastokk sem líkur hefðu verið á að væri krabbameinsæxli. Í kjölfar þess hafi kærandi verið send í aðgerð á ný.

Vegna seinni uppskurðarins og batatímans eftir þá aðgerð hafi VIRK neitað umsókn um áframhaldandi endurhæfingarlífeyri þó svo að endurhæfingarlæknir á þeirra vegum hafi mælt með áframhaldandi endurhæfingu og hafi haft orð á því hversu illa hefði verið staðið að endurhæfingu kæranda á vegum VIRK. Verkir kæranda vegna blöðrunnar á eggjastokk hafi verið miklir og leitt víðs vegar um líkamann. Vegna þeirra hafi kærandi sótt um hjá verkjateyminu. Hún hafi þó neitað plássi í verkjateyminu vegna fjárhagsörðugleika og þar sem hún hafi vitað að það kæmi ekki að gagni við hennar veikindum.

Kærandi hafi hætt í endurhæfingu á Reykjalundi vegna óviðunandi háttsemi starfsmanns í móttöku sem hafi haft hótanir um að hún kæmist ekki inn í úrræðið. Kærandi hafi verið illa haldin af kvíða á þeim tíma sem hafi magnast upp við háttsemi móttökuritarans. Einnig hafi afbókanir af hálfu Reykjalundar verið tíðar. Oft hafi kærandi verið komin langleiðina í Mosfellsbæ þegar hún hafi fengið upplýsingar um afbókunina sem hafi valdið auknum kostnaði fyrir hana. Kærandi hafi misst mikið úr vinnu vegna dvalar á Reykjalundi. Kærandi sé með vitneskju um að mikið brottfall hafi verið úr endurhæfingu á þessum tíma þar sem Reykjalundur hafi sent út könnun nokkrum mánuðum síðar vegna ástæðu brottfallsins.

III.  Sjónarmið Tryggingastofnunar ríkisins

Í greinargerð Tryggingastofnunar ríkisins kemur fram að kærð sé synjun á örorkumati, dags. 13. september 2022. Kæranda hafi verið synjað með vísan til þess að ekki væri tímabært að taka afstöðu til örorku kæranda þar sem endurhæfing væri ekki fullreynd.

Ágreiningur málsins lúti að því hvort kærandi eigi rétt á örorkulífeyri samkvæmt 18. gr. laga nr. 100/2007 um almannatryggingar.

Örorkulífeyrir greiðist samkvæmt 18. gr. laga um almannatryggingar þeim sem séu metnir til að minnsta kosti 75% örorku til langframa vegna afleiðinga læknisfræðilega viðurkenndra sjúkdóma eða fötlunar. Tryggingastofnun ríkisins meti örorku þeirra sem sæki um örorkubætur. 

Hins vegar sé heimilt að setja það skilyrði að umsækjandi gangist undir sérhæft mat á möguleikum til endurhæfingar og viðeigandi endurhæfingu áður en til örorkumats komi, sbr. 18. gr. laga um almannatryggingar og 7. gr. laga nr. 99/2007 um félagslega aðstoð.

Um endurhæfingarlífeyri sé fjallað í 7. gr. laga um félagslega aðstoð, sbr. 11. gr. laga nr. 120/2009 um breytingu á þeim lögum.

Heimilt sé að greiða endurhæfingarlífeyri í allt að 18 mánuði þegar ekki verði séð hver starfshæfni einstaklings sem er á aldrinum 18-67 ára verði til frambúðar eftir sjúkdóma eða slys. Greiðslur skuli inntar af hendi á grundvelli endurhæfingaráætlunar. Skilyrði fyrir greiðslum sé að umsækjandi taki þátt í endurhæfingu með starfshæfni að markmiði sem teljist fullnægjandi að mati framkvæmdaraðila og eigi hvorki rétt til launa í veikindaleyfi né greiðslna frá sjúkrasjóðum eða teljist tryggður samkvæmt lögum um atvinnuleysistryggingar.

Heimilt sé að framlengja greiðslutímabil samkvæmt 1. mgr. um allt að 18 mánuði ef sérstakar ástæður séu fyrir hendi.

Í 37. gr. laga um almannatryggingar, sbr. 9. gr. reglugerðar nr. 661/2020 um endurhæfingarlífeyri, sé meðal annars kveðið á um að Tryggingastofnun ríkisins skuli kynna sér aðstæður umsækjenda og greiðsluþega og gera þeim grein fyrir rétti þeirra samkvæmt lögum þessum og öðrum lögum er stofnunin starfi eftir, reglugerðum settum á grundvelli laganna og starfsreglum stofnunarinnar. Við meðferð máls skuli staða og réttindi umsækjanda eða greiðsluþega skoðuð heildstætt. Stofnunin skuli leiðbeina umsækjanda um réttarstöðu hans, þau gögn sem þurfi að fylgja umsókn og um framhald málsins og hafi því öllu verið sinnt í þessu máli.

Kærandi hafi fyrst sótt um endurhæfingarlífeyri með umsókn, dags. 9. október 2014, og hafi sú umsókn verið samþykkt með bréfi, dags. 18. nóvember [2014]. Í kjölfarið hafi kærandi þegið endurhæfingarlífeyri með hléi í samtals 23 mánuði, eða frá 1. desember 2014 til 30. júní 2016 og frá 1. september 2016 til 31. desember 2016. Lengra endurhæfingartímabil hafi ekki verið samþykkt þar sem kærandi hafi hafið fullt nám vorið 2017, sbr. bréf, dags. 30. nóvember 2016. Kærandi hafi því ekki lokið að fullu rétti sínum til endurhæfingarlífeyris samkvæmt 7. gr. laga nr. 99/2007 um félagslega aðstoð og 4. gr. reglugerðar nr. 661/2020 um framkvæmd endurhæfingarlífeyris.

Kærandi hafi sótt um örorkulífeyri með umsókn, dags. 13. september 2022, en þeirri umsókn hafi verið synjað í bréfi samdægurs með þeim rökum að ekki væri tímabært að taka afstöðu til örorku kæranda þar sem endurhæfing hafi ekki verið fullreynd.

Kærandi hafi óskað eftir rökstuðningi fyrir þeirri ákvörðun með beiðni, dags. 20. september 2022, og fengið hann með bréfi, dags. 26. september 2022. Í rökstuðningnum vísi Tryggingastofnun til þess að kærandi hafi hvorki fullreynt endurhæfingu hjá offituteyminu á Reykjalundi né hjá verkjateymi Landspítalans. Þá sé til stuðnings ákvörðun Tryggingastofnunar vísað til þess að kærandi sé nýbyrjuð í lyfjameðferð vegna sjúkdómsins sem valdi færniskerðingu hennar.

Niðurstaða örorkumats um að synja kæranda um örorkulífeyri sem birt hafi verið kæranda með bréfi, dags. 13. september 2022, hafi verið kærð til úrskurðarnefndar velferðarmála þann 15. nóvember 2022.

Við mat á umsóknum um örorkulífeyri styðjist tryggingalæknir við fyrirliggjandi gögn hverju sinni. Við örorkumat þann 13. september 2022 hafi legið fyrir umsókn kæranda um örorkulífeyri, dags. 13. september 2022, læknisvottorð, dags. 23. ágúst 2022, spurningalisti vegna færniskerðingar, dags. 5. september 2022, og eldri gögn vegna fyrri umsókna um endurhæfingarlífeyri.

Tryggingastofnun vilji ítreka það að stofnuninni sé heimilt að setja það skilyrði að umsækjandi um örorkumat hjá stofnuninni gangist undir sérhæft mat á möguleikum til endurhæfingar og viðeigandi endurhæfingu áður en til örorkumats komi, sbr. 18. gr. laga um almannatryggingar og 7. gr. laga nr. 99/2007 um félagslega aðstoð.

Tryggingastofnun leggi sjálfstætt mat á færniskerðingu umsækjanda á grundvelli framlagðra gagna þar sem meðal annars sé horft til sjúkdómsgreininga, heilsufarsögu og upplýsinga um meðferðir/endurhæfingu sem umsækjandi hafi undirgengist í kjölfar veikinda og/eða slysa. Við gerð örorkumats sé Tryggingastofnun því ekki bundin af ályktunum lækna eða annarra meðferðaraðila um meinta örorku eða óvinnufærni umsækjanda. Við það mat skipti þannig máli hvort gögnin komi frá hlutlausum aðila og enn fremur hvort þau séu vel rökstudd. Loks horfi Tryggingastofnun til þess hvort áverkar, fötlun eða sjúkdómar leiði almennt til þeirra einkenna sem lýst sé í gögnum málsins og hvort einkennin fái stoð í lýsingu atvika daglegs lífs.

Tryggingastofnun hafi á ný lagt mat á fyrirliggjandi gögn og virt þau í ljósi annarra og nýrri læknisfræðilegra gagna sem liggi fyrir í málinu. Samkvæmt læknisvottorði, dags. 13. júní 2022, og öðrum fyrirliggjandi gögnum sé líkamleg færniskerðing kæranda, svo sem hún sé metin af sérfræðingum Tryggingastofnunar, slík að ekki sé tímabært að taka afstöðu til örorku kæranda þar sem endurhæfing hennar hafi ekki verið fullreynd heldur sé ráðið af eðli veikinda kæranda að endurhæfing geti komið að gagni. Samkvæmt fyrirliggjandi gögnum sé því ekki útilokað að færni kæranda aukist með endurhæfingu. Enn sé hægt að vinna með heilsufarsvanda kæranda og því ekki tímabært að meta örorku hjá henni. Við það mat sé horft til þess hvers eðlis heilsufarsvandi kæranda sé og þeirra endurhæfingarúrræða sem séu fyrirhuguð. Mati sínu til stuðnings vísi Tryggingastofnun til þess að í læknisvottorði, dags. 23. ágúst 2022, segi að búast megi við að færni kæranda komi til með að aukast með tímanum og að kærandi sé nýbyrjuð í lyfjameðferð sem ætlað sé að taka á vanda hennar. Að sama skapi vísi stofnunin annars vegar til þess að í sama vottorði segi að endurhæfingu kæranda hjá VIRK hafi ekki lokið vegna þess að hún hafi verið talin fullreynd heldur af öðrum ástæðum og hins vegar að kærandi hafi ekki sinnt fyllilega þeirri endurhæfingu sem henni hafi verið vísað á, þ.e. hjá offitu- og verkjateymum, og geti hún því ekki talist fullreynd. Enn fremur vísi Tryggingastofnun til þess að kærandi hafi ekki fullnýtt rétt sinn til endurhæfingarlífeyris samkvæmt 7. gr. laga nr. 99/2007 um félagslega aðstoð og 4. gr. reglugerðar nr. 661/2020 um framkvæmd endurhæfingarlífeyris. Tryggingastofnun mæli með því að kærandi láti áfram reyna á viðeigandi endurhæfingu og sæki um endurhæfingarlífeyri hjá Tryggingastofnun, sérstaklega í ljósi þess að kærandi hafi enn ekki fullnýtt rétt sinn til endurhæfingarlífeyris hjá stofnuninni samkvæmt 7. gr. laga nr. 99/2007 um félagslega aðstoð.

Niðurstaða sérhæfðs mats Tryggingastofnunar á möguleikum kæranda til endurhæfingar sé að þeir séu ekki fullreyndir þar sem enn sé hægt að vinna með heilsufarsvanda kæranda. Kærandi uppfylli ekki það skilyrði 18. gr. laga um almannatryggingar að viðeigandi endurhæfing sé fullreynd. Tryggingastofnun telji það því vera í fullu samræmi við öll gögn málsins að synja kæranda um örorkulífeyri að svo stöddu. Í því samhengi sé horft til þess hvers eðlis heilsufarsvandi kæranda sé og fyrirhugaðra endurhæfingarúrræða. Í því sambandi vilji Tryggingastofnun einnig taka fram að mat á því hvort endurhæfing sé fullreynd miðist við læknisfræðilegar forsendur endurhæfingarinnar en ekki önnur atriði eins og til dæmis framfærslu kærandans, vilja hans til þess að sinna endurhæfingu, búsetu eða annarra félagslegra aðstæðna hans eða það hvort viðkomandi uppfylli ekki einhver önnur skilyrði endurhæfingarlífeyris hjá stofnuninni.

Einnig skuli áréttað að það sé ekki hlutverk Tryggingastofnunar að leggja til meðferðar- eða endurhæfingarúrræði, heldur hvíli sú ábyrgð á læknum umsækjenda að koma umsækjendum um endurhæfingarlífeyri og/eða örorkulífeyri í viðeigandi endurhæfingarúrræði sem taki mið af vanda einstaklingsins hverju sinni.

Tryggingastofnun fari því fram á staðfestingu ákvörðunar sinnar frá 13. september 2022 um að synja kæranda um örorkulífeyri og tengdar greiðslur.

IV.  Niðurstaða

Mál þetta varðar ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins frá 13. september 2022 þar sem kæranda var synjað um örorkulífeyri og tengdar greiðslur. Ágreiningur málsins lýtur að því hvort heimilt sé að synja kæranda um örorkumat samkvæmt 18. gr. laga nr. 100/2007 um almannatryggingar á þeim grundvelli að endurhæfing samkvæmt 7. gr. laga nr. 99/2007 um félagslega aðstoð hafi ekki verið fullreynd.

Samkvæmt 1. mgr. 18. gr. laga um almannatryggingar eiga þeir rétt til örorkulífeyris sem metnir eru til að minnsta kosti 75% örorku til langframa vegna afleiðinga læknisfræðilega viðurkenndra sjúkdóma eða fötlunar. Samkvæmt 1. málsl. 2. mgr. 18. gr. laga um almannatryggingar metur Tryggingastofnun ríkisins örorku þeirra sem sækja um örorkulífeyri samkvæmt sérstökum örorkustaðli.

Samkvæmt 3. málsl. 2. mgr. 18. gr. laga um almannatryggingar er heimilt að setja það skilyrði að umsækjandi gangist undir sérhæft mat á möguleikum til endurhæfingar og viðeigandi endurhæfingu áður en til örorkumats kemur, sbr. 7. gr. laga nr. 99/2007 um félagslega aðstoð. Í þágildandi 1. mgr. og 2. mgr. 7. gr. laganna segir:

„Heimilt er að greiða endurhæfingarlífeyri í allt að 18 mánuði þegar ekki verður séð hver starfshæfni einstaklings sem er á aldrinum 18 til 67 ára verður til frambúðar eftir sjúkdóma eða slys. Greiðslur skulu inntar af hendi á grundvelli endurhæfingaráætlunar. Skilyrði fyrir greiðslum er að umsækjandi taki þátt í endurhæfingu með starfshæfni að markmiði sem telst fullnægjandi að mati framkvæmdaraðila og eigi hvorki rétt til launa í veikindaleyfi né greiðslna frá sjúkrasjóðum eða teljist tryggður samkvæmt lögum um atvinnuleysistryggingar.

Heimilt er að framlengja greiðslutímabil skv. 1. mgr. um allt að 18 mánuði ef sérstakar ástæður eru fyrir hendi.“

Meðfylgjandi umsókn kæranda um örorkulífeyri var læknisvottorð B, dags. 23. ágúst 2022. Í vottorðinu kemur fram að sjúkdómsgreiningar kæranda séu:

„MORBID OBESITY

SYKURSÝKI TÝPA 2

BJÚGUR Á ÖKLUM

ENDOMETROSIS

GASTRO-OESPHAGEAL REFLUX DISEASE

KVÍÐI

VÖÐVABÓLGA“

Um fyrra heilsufar kæranda segir í vottorðinu:

„A er búin að glíma við gríðarlega ofþyngd frá því fyrir 16-17 árum. Vísa einnig í fyrri vottorð en sótt hefur verið um örorku fyrir hana bæði 2014 og 2016. Vísað til VIRK 2014-2016 og sjá má áætlun um starfsendurhæfingu í sjúrnal bæði frá 2015 og 2016 en undirrituðum tekst ekki að finna neina loka niðurstöðu. Svo segist hún hafa fengið stóra blöðru á eggjastokk þegar hún var í prógrammi hjá VIRK í byrjun árs 2017 og hafi þurft að fara í aðgerð og upp frá því hafi hún verið látin fara frá VIRK. Vann síðast sem C á E og hefur verið á atvinnuleysisbótum nú undanfarin misseri og atvinnuleysisbæturnar eru að renna út. Hún er með hypothyrosu og er á Euthyrox 100 mcg á dag. Er með vélindabakflæði og tekur Omeprazol 20 mg daglega. Bjúgsöfnun á fótum og tekur Furix og Kaleoride.

A var tágrönn í kringum tvítugt eða um 65 kíló. Á þrítugsaldri fer hún að fitna og sl. 15-16 árin hefur hún fitnað gríðarlega og er nú morbidly obese. 2014 var hún 135 kíló með 48 í BMI en í dag segist hún ekki hafa stigið á vigtina nýlega en síðast þegar hún steig á hana var 160 kíló en sennilegast þyngst síðan þá. Verandi 160 kíló og 1,65 cm á hæð er hún með tæpa 59 í BMI. A greindist með sykursýki í janúar 2021 og var sett á Metformin. Þoldi lyfið ekki og hætti að taka það. Hefur ekki sinnt þessu síðan, og undirritaður hefur nú pantað nýjar blóðprufur af A. Einnig verið að safna bjúg á fætur, er með tvö sár á vinstri fótlegg þar sem vessar út glærleitur vessi. Er með umbúðir yfir þessu. Var í reglulegum sáraskiptum hjá hjúkrunarfræðingum í mars og apríl. Þetta lítur betur út enn samt til staðar. Er á Furix 40 mg x 2 ásamt Kaleoride við ökkla bjúg. Ofþyngd er farin að ganga að hennar stoðkerfi. Verkir í hnjám og ökklum. Mikið morbidly obese 42 ára kona með BMI a.m.k.59, sennilegast er hún komin yfir 60 en ekki tekst að vigta hana hér. Nær ekki fótleggjum það mikið saman að hún geti staðið á einni vigt. Stoðkerfiseinkenni, þreyta og andleg vanlíðan, fyrst og fremst kvíði. Óvinnufær. Nauðsynlegt að hún nái að grennast. Planið er að fá nýjar blóðprufur og síðan í framhaldinu að sækja um Ozempic eða mögulega Saxenda stungulyf, Ozempic verður fyrir valinu þar sem hún er komin með sykursýki. Eftirlit á sykursýkismóttöku og lífsstílsmóttöku. Er eins og áður segir algjörlega óvinnufær í þessu ástandi.“

Um heilsuvanda og færniskerðingu nú segir í vottorðinu:

„A hefur einnig verið að glíma við bæði þunglyndi og kvíða í gegnum árin. Segir þunglyndið þó ekki eins slæmt og það var en kvíðinn situr enn í henni. Hætti í skóla og líkamsárás fyrir 12 árum síðan.“

Lýsing læknisskoðunar er svohljóðandi í vottorðinu:

„A er í gríðarlegri yfirþyngd. Kemur vaggandi hér inn á stofuna og vegna umfangs fótleggja og læra nær hún ekki að færa fæturnar saman, getur t.d. alls ekki stigið á eina vigt, þyrftu að vera tvær. Sest í hefðbundinn stól með handföngum sitthvoru megin. Undirritaður reynir að mæla hjá henni blóðþrýsting með stærri gerð mancettu á blóðþrýstingsmælinum hér á stofunni. Nær ekki utan um handlegginn. Fer á aðgerðarstofu þar sem er til mælir með ennþá stærri mancettu, mancettan sem er af stæðstu gerð sem finnst hér á stofnunni rétt nær þannig að franski rennilásinn nær á parti saman en ekki tekst að mæla, ekki nóg hald í þessu stutta svæði.“

Í vottorðinu segir að kærandi sé óvinnufær en að búast megi við að færni geti aukist með tímanum. Í athugasemdum segir meðal annars:

„Það er mat undirritaðs að A sé algjörlega óvinnufær fyrst og fremst út af offitu og afleiðingum offitu sem að eru bæði stoðkerfiseinkenni, þreyta og úthaldsleysi og sykursýki. Hún er algjörlega óvinnufær. Fæ á tilfinninguna að A hafi ekki alveg innsæi inn í sinn vanda, í fyrri nótum má sjá að búið var að vísa henni á offituteymið á Reykjalundi en henni líkaði ekki viðmótið þar, vildi ekki þar inn eftir einhver viðtöl eða jafnvel fyrsta viðtal, kemur ekki alveg fram í nótum. Síðan var send tilvísun á verkjateymið þar en ég get ekki séða að hún hafi farið þar inn.“

Í fyrirliggjandi læknisvottorði frá D lækni varðandi niðurstöðu segulómunar, dags. 31. október 2022, kemur fram að fyrirferð í lærleggjum og efri fótlegg samanstandi af fitu og mjög kröftugum bjúg.

Í fyrirliggjandi spurningalista vegna færniskerðingar, sem kærandi lagði fram með umsókn um örorkumat, svaraði hún spurningum sem snúa að líkamlegri og andlegri færni. Í lýsingu á heilsuvanda nefnir kærandi að hún sé með mikla bjúgsöfnun og glími við síþreytu og mæði. Af svörum kæranda verður ráðið að hún eigi erfitt með ýmsar daglegar athafnir sökum bjúgsöfnunar, verkja og mæði. Kærandi greinir frá því að hún hafi glímt við kvíða en langur tími sé síðan það hafði áhrif á hana síðast.

Úrskurðarnefnd velferðarmála, sem meðal annars er skipuð lækni, leggur sjálfstætt mat á öll fyrirliggjandi gögn. Eins og áður hefur komið fram er Tryggingastofnun ríkisins heimilt að setja það skilyrði að umsækjandi um örorkulífeyri gangist undir sérhæft mat á möguleikum til endurhæfingar og viðeigandi endurhæfingu áður en til örorkumats kemur, sbr. 3. málsl. 2. mgr. 18. gr. laga um almannatryggingar. Í hinni kærðu ákvörðun kemur fram að ekki hafi verið tímabært að taka afstöðu til örorku kæranda þar sem endurhæfing hafi ekki verið fullreynd. Þá var kæranda leiðbeint að fá ráðgjöf hjá heimilislækni um þau endurhæfingarúrræði sem væru í boði og vísað á endurhæfingarlífeyri.

Fyrir liggur að kærandi býr við ýmis vandamál af líkamlegum toga. Af gögnum málsins má ráða að kærandi fékk greiddan endurhæfingarlífeyri í 23 mánuði á árunum 2014-2016. Í fyrrgreindu læknisvottorði B, dags. 23. ágúst 2022, kemur fram að kærandi sé óvinnufær en að búast megi við að færni aukist með tímanum.

Úrskurðarnefnd velferðarmála telur að hvorki verði ráðið af læknisvottorði B né eðli veikinda kæranda að endurhæfing geti ekki komið að gagni. Fyrir liggur að mörg ár eru síðan kærandi reyndi endurhæfingu síðast og heimilt var að greiða endurhæfingarlífeyri í allt að 36 mánuði þegar hin kærða ákvörðun var tekin samkvæmt þágildandi 7. gr. laga um félagslega aðstoð. Með hliðsjón af framangreindu telur úrskurðarnefnd velferðarmála rétt að láta reyna á frekari endurhæfingu í tilviki kæranda áður en til örorkumats kemur.

Að öllu framangreindu virtu er það niðurstaða úrskurðarnefndar velferðarmála að staðfesta ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins, dags. 13. september 2022, um að synja kæranda um örorkumat.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins um að synja A, um örorkumat, er staðfest.

F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála

Rakel Þorsteinsdóttir