Mál nr. 67/2021 Úrskurður 6. júlí 2021
Mál nr. 67/2021 Eiginnafn: Guðrúnhalla (kvk.)
Hinn 6. júlí 2021 kveður mannanafnanefnd upp svohljóðandi úrskurð í máli 67/2021 en erindið barst nefndinni 4. júní.
Til þess að heimilt sé að samþykkja nýtt eiginnafn þurfa öll skilyrði 5. gr. laga nr. 45/1996 um mannanöfn að vera uppfyllt. Skilyrðin eru:
- Eiginnafn skal geta tekið íslenska eignarfallsendingu eða hafa unnið sér hefð í íslensku máli.
- Nafnið má ekki brjóta í bág við íslenskt málkerfi.
- Það skal ritað í samræmi við almennar ritreglur íslensks máls nema hefð sé fyrir öðrum rithætti þess.
- Eiginnafn má ekki vera þannig að það geti orðið nafnbera til ama.
Í þessu máli reynir í fyrsta lagi á skilyrði nr. tvö hér að ofan. Í greinargerð með lögum um mannanöfn, nr. 45/1996, segir að íslenskt málkerfi sé samsafn þeirra reglna sem unnið hafa sér hefð í íslensku máli. Þar segir einnig að skilyrðinu sé einkum ætlað að koma í veg fyrir að rótgrónum nöfnum sé breytt til horfs sem stríðir gegn hefð þeirra. Enn fremur segir að skilyrðið komi í veg fyrir nýmyndanir sem brjóta í bág við íslenskar orðmyndunarreglur, t.d. þríliðuð nöfn eins og Guðmundrún, Guðmundpáll og Ragnhildmundur.
Eiginnafnið Guðrúnhalla (kvk.) fer gegn hefðbundnum nafnmyndunarreglum í íslensku. Fyrri liður þess er nafnið HHanna Guðrún, sem í aukaföllum beygist svo: þf./þgf. Guðrúnu, ef. Guðrúnar. Ekki er hefð fyrir því að í samsettum orðum, sem mynduð eru af tveimur nafnorðum, beygist fyrri liður samsetningarinnar, það gerir aðeins sá síðari. Annar möguleiki væri að fyrri liður væri óbreyttur í beygingu (sbr. eignarfallsmyndina Guðrúnhöllu). Einnig þá brýtur nafnið í bág við íslenskt málkerfi þar sem um er að ræða þríliðað nafn, samsett úr þremur rótum.
Í öðru lagi reynir á skilyrði nr. þrjú hér að ofan þar sem ekki getur talist í samræmi við almennar ritreglur íslensks máls að rita tvö sjálfstæð eiginnöfn á borð við Guðrún og Halla sem eitt orð. Rithátturinn Guðrúnhalla er ekki í samræmi við almennar ritreglur íslensks máls og uppfyllir þ.a.l. ekki tilvitnað ákvæði laga um mannanöfn.
Til samanburðar vísast til úrskurðar mannanafnanefndar frá 27. júní 2005 í máli nr. 59/2005, vegna umsóknar um nafnið Annalísa; til úrskurðar frá 25. september 2008 í máli nr. 56/2008, vegna umsóknar um nafnið Annalinda; til úrskurðar frá 4. febrúar 2010 í máli nr. 69/2009, vegna umsóknar um nafnið Liljarós; til úrskurðar frá 27. maí 2010 í máli nr. 40/2010, vegna umsóknar um nafnið Jónheiðar; til úrskurðar frá 21. september 2011 í máli nr. 69/2011, vegna umsóknar um nafnið Hannadís; til úrskurðar frá 3. október 2014 í máli nr. 58/2014, vegna umsóknar um nafnið Sveinnóli; til úrskurðar frá 3. júní 2016 í máli nr. 48/2016, vegna umsóknar um nafnið Olgalilja; til úrskurðar frá 22. maí 2019 í máli nr. 39/2019, vegna umsóknar um nafnið Ingadóra; til úrskurðar frá 14. janúar 2020 í máli nr. 3/2020, vegna umsóknar um nafnið Hannalísa; til úrskurðar frá 19. maí 2020 í máli nr. 32/2020, vegna umsóknar um nafnið Sigríðurjóna, og jafnframt til úrskurðar frá 1. júlí 2021 í máli nr. 58/2021, vegna umsóknar um nafnið Ólasteina.
Úrskurðarorð:
Beiðni um eiginnafnið Guðrúnhalla (kvk.) er hafnað.