Mál nr. 85/2014 úrskurður 22. desember 2014

Mál nr. 85/2014                     Eiginnafn:      Huxland

Hinn 22. desember 2014 kveður mannanafnanefnd upp svohljóðandi úrskurð í máli 85/2014 en erindið barst nefndinni 28. október:

Öll skilyrði 1. mgr. 5. gr. laga nr. 45/1996 um mannanöfn þurfa að vera uppfyllt svo að mögulegt sé að samþykkja nýtt eiginnafn og færa það á mannanafnaskrá. Skilyrðin eru þessi: (1) Eiginnafn skal geta tekið íslenska eignarfallsendingu eða hafa unnið sér hefð í íslensku máli.

(2) Nafnið má ekki brjóta í bág við íslenskt málkerfi.

(3) Það skal ritað í samræmi við almennar ritreglur íslensks máls nema hefð sé fyrir öðrum rithætti þess. Með almennum ritreglum íslensks máls er meðal annars vísað til auglýsinga nr. 132/1974 og 261/1977 um íslenska stafsetningu.

Í máli þessu reynir á skilyrði (2) hér að ofan.

Í fyrsta lagi þá lítur nafnið Huxland út eins og millinafn eða ættarnafn. Hér á landi hafa sum ættarnöfn jafnframt tíðkast sem eiginnöfn. Þetta eru ættarnöfn, s.s. Smári, Þór, Viðar o.s.frv., sem formsins vegna geta alveg eins verið eiginnöfn. Slík notkun hefur verið látin átölulaus og kemur fram í skýringum sem fylgdu 4. mgr. 7. gr. frumvarps til laga um mannanöfn að hún hafi „því unnið sér nokkurn hefðarrétt“. Það er hins vegar ekki hefð fyrir því að seinni hluti eiginnafna sé -fjörð, -fell, -holt, -land o.s.frv. heldur eru slíkir seinni liðir einkennandi fyrir ættarnöfn (dæmi: Norland, Snæland, Bergland, Eyland og Fannland) og millinöfn (dæmi: Bergland, Hofland, Laufland, Norðland og Ósland). Engin dæmi eru á mannanafnaskrá um -land sem síðari lið eiginnafns. Nöfn sem enda á -land bera því svipmót ættarnafns eða millinafns. Eiginnafnið Huxdal myndi því brjóta í bág við íslenskt málkerfi, sbr. 5. gr. laga um mannanöfn.

Í öðru lagi þá er síðari hluti eiginnafnsins Huxland hvorugkynsorðið land. Það brýtur í bág við íslenskt málkerfi að hvorugkynsnafnorð sé notað sem eiginnafn.

Úrskurðarorð:

Beiðni um eiginnafnið Huxland (kk.) er hafnað.