Mál nr. 30/2014

Úrskurður

Á fundi úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða 16. desember 2014 var kveðinn upp svohljóðandi úrskurður í máli A, nr. 30/2014.

1.      Málsatvik og kæruefni

Málsatvik eru þau að með innheimtubréfi, dags. 5. febrúar 2014, fór Vinnumálastofnun þess á leit við kæranda, A, að hún greiddi skuld við stofnunina innan 90 daga frá dagsetningu bréfsins. Fram kom í bréfinu að skuldin væri tilkomin vegna þess að kærandi hafi fengið ofgreiddar atvinnuleysisbætur fyrir tímabilið frá 1. maí til 19. júní 2011 sem yrðu innheimtar skv. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006. Skuldin næmi 23.013 kr. ásamt 15% álagi að fjárhæð 3.452 kr. eða samtals 26.465 kr. Kærandi vildi ekki una ákvörðun Vinnumálastofnunar og kærði hana til úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða með erindi, dags. 4. mars 2014. Vinnumálastofnun telur að staðfesta beri hina kærðu ákvörðun.

Kærandi sótti um atvinnuleysisbætur 16. nóvember 2009 og var skráð atvinnulaus hjá Vinnumálastofnun til 1. júní 2011.

Í kæru kæranda, dags. 4. mars 2014, kemur fram að hún sé ósátt við vinnubrögð Vinnumálastofnunar í máli hennar og telur að málið sé sök Vinnumálastofnunar og henni finnist lélegt að henni sé gert að endurgreiða ásamt vöxtum þó litlir séu. Kærandi kveðst hafa fengið vinnu við afleysingar hjá B í apríl 2011. Hún hafi gert það sem henni hafi borið að gera og tilkynnt Vinnumálastofnun um það. Þá hafi henni verið sagt að hún þyrfti að skila inn launaseðlum eftir hverja útborgun, hún hafi tvisvar sinnum fengið útborgað frá B áður en hún hafi hætt á atvinnuleysisbótum. Í bæði skiptin hafi hún skilað inn launaseðlum til Vinnumálastofnunar eftir útborganir. Í síðara skiptið hafi hún greint fulltrúa stofnunarinnar frá því að hún væri komin með fullt starf og gæti því hætt á atvinnuleysisbótum og hafi allt virst vera í góðu lagi. Síðan hafi hún fengið umrætt innheimtubréf þremur árum síðar. Kærandi telur að hún eigi ekki að bera neinn kostnað af þessu þar sem hún hafi skilað inn launaseðlum samviskusamlega.

 Kærandi var í tilfallandi vinnu hjá A í apríl og maí 2011 samhliða greiðslum atvinnuleysisbóta. Kærandi tilkynnti stofnuninni um þessa vinnu. Hún tilkynnti enn fremur um tekjur sína með framlagningu launaseðla. Greiðslur atvinnuleysisbóta til handa kæranda voru því leiðréttar afturvirkt þar sem ekki lágu fyrir upplýsingar um tekjur hennar áður en réttur útreikningur atvinnuleysisbóta fór fram fyrir hvert greiðslutímabil. Þar af leiðandi myndaðist skuld í greiðslukerfi Vinnumálastofnunar.

Kæranda var tilkynnt með bréfi dags. 5. febrúar 2014 að hún skuldaði 23.013 kr. eða samtals 26.465 kr. að viðbættu 15% álagi að fjárhæð 3.452 kr. vegna ofgreiddra atvinnuleysisbóta. Skuldin yrði innheimt skv. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Í greinargerð til úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða, dags. 28. apríl 2014, kemur fram að kærandi hafi fengið ofgreiddar atvinnuleysisbætur vegna tímabilsins apríl og maí 2011. Í febrúar 2014 hafi skuldin enn verið ógreidd og með bréfi dags. 5. febrúar 2014 hafi kæranda verið tilkynnt að hún skuldaði ofgreiddar atvinnuleysisbætur sem innheimtar yrðu samkvæmt 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Samkvæmt því lagaákvæði sé Vinnumálastofnun skylt að leiðrétta fjárhæð atvinnuleysisbóta og innheimta þær atvinnuleysisbætur sem ofgreiddar hafi verið. Í athugasemdum við 39. gr. frumvarps er varð að lögum um atvinnuleysistryggingar sé sérstaklega áréttað að leiðrétting eigi við í öllum þeim tilvikum þegar atvinnuleitandi hafi fengið ofgreiddar atvinnuleysisbætur. Hver sé ástæða þess að atvinnuleitandi hafi fengið ofgreiddar atvinnuleysisbætur hafi m.ö.o. ekki áhrif á skyldu viðkomandi til að endurgreiða þá fjárhæð sem ofgreidd hafi verið. Bendir Vinnumálastofnuna á niðurstöðu úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða í málum nr. 49/2010, 21/2011 og 43/2012 þessu til stuðnings.

Fyrir liggi að kærandi hafi fengið greidd laun frá A samhliða greiðslum atvinnuleysisbóta á tímabilinu 1. apríl til 30. maí 2011. Hún hafi tilkynnt um tekjur sínar til Vinnumálastofnunar með framlagningu launaseðla eftir að þeir hafi verið gefnir út og hafi því greiðslur atvinnuleysisbóta til handa kæranda verið leiðréttar afturvirkt. Hún hafi því fengið ofgreiddar atvinnuleysisbætur og skuld myndast í greiðslukerfi Vinnumálastofnunar.

Þar sem kærandi hafi ekki skilað inn tekjuáætlun til Vinnumálastofnunar hafi hann fengið ofgreiddar atvinnuleysisbætur og því myndast skuld í greiðslukerfi stofnunarinnar.

 Kæranda var með bréfi úrskurðarnefndarinnar, dags. 6. maí 2014, sent afrit af greinargerð Vinnumálastofnunar og gefinn kostur á að koma á framfæri frekari athugasemdum til 20. maí 2014. Ekki bárust frekari athugasemdir frá kæranda.  

2.      Niðurstaða

Mál þetta lýtur að þeirri ákvörðun Vinnumálastofnunar að krefja kæranda um endurgreiðslu ofgreiddra atvinnuleysisbóta skv. 36. gr., sbr. 39. gr., laga um atvinnuleysistryggingar vegna tímabilsins apríl og maí 2011 að fjárhæð 23.013 kr. auk 15% álags að fjárhæð 3.452 eða samtals að fjárhæð 26.465 kr. Samkvæmt Vinnumálastofnun á skuld kæranda rætur sínar að rekja til þess að hún var í tilfallandi vinnu hjá A í apríl og maí 2011 og tilkynnti um tekjur sína þar með framlagningu launaseðla eftir á og voru atvinnuleysisbætur kæranda því leiðréttar afturvirkt. Af þessum sökum myndaðist skuld í greiðslukerfi Vinnumálastofnunar. 

Kærandi fékk ofgreiddar atvinnuleysisbætur að fjárhæð 23.013 kr.

Í 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar segir að hafi hinn tryggði fengið hærri atvinnuleysisbætur skv. 32. eða 33. gr. laganna en hann átti rétt á samkvæmt álagningu skattyfirvalda eða öðrum ástæðum beri honum að endurgreiða þá fjárhæð sem ofgreidd hafi verið að viðbættu 15% álagi. Í sömu málsgrein segir einnig að fella skuli niður álagið samkvæmt málsgreininni færi hinn tryggði rök fyrir því að honum verði ekki kennt um þá annmarka er leitt hafi til ákvörðunar Vinnumálastofnunar.

Með vísan til þess sem hér hefur verið rakið og samkvæmt framangreindri 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar ber kæranda að endurgreiða höfuðstól skuldar sinnar við Vinnumálastofnun að fjárhæð 23.013 kr. Þar sem ekki verður séð annað en að kærandi hafi lagt fram gögn um laun sín með þeim hætti sem henni hafi verið gert að gera og að henni verði því ekki kennt um þá annmarka sem leiddu til þeirrar niðurstöðu að skuld myndaðist í greiðslukerfi Vinnumálastofnunar þykir rétt, skv. 2. mgr. 39. gr. laganna, að fella niður greiðslu 15% álags á skuld kæranda sem nemur 3.452 kr.

Úrskurðarorð

Ákvörðun Vinnumálastofnunar í máli A, samkvæmt innheimtubréfi frá 5. febrúar 2014, þess efnis að hún endurgreiði stofnuninni höfuðstól skuldar að fjárhæð 23.013 kr. er staðfest. Þeirri ákvörðun Vinnumálastofnunar samkvæmt sama innheimtubréfi frá 5. febrúar 2014 þess efnis að hún greiði 15% álag á höfuðstólinn að fjárhæð 3.452 kr. er hrundið.  

Brynhildur Georgsdóttir, formaður

Hulda Rós Rúriksdóttir

Helgi Áss Grétarsson