Nr. 429/2020 Úrskurður

KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA

Þann 17. desember 2020 er kveðinn upp svohljóðandi

úrskurður nr. 429/2020

í stjórnsýslumáli nr. KNU20120010

Beiðni [...] um endurupptöku

I. Málsatvik

Með úrskurði kærunefndar útlendingamála í stjórnsýslumáli nr. KNU20110007, dags. 26. nóvember 2020, staðfesti nefndin ákvörðun Útlendingastofnunar frá 15. október 2020 um að taka umsókn einstaklings er kveðst heita [...], vera fæddur [...] og vera ríkisborgari [...] (hér eftir nefndur kærandi), um alþjóðlega vernd hér á landi ekki til efnismeðferðar og vísa honum frá landinu.

Niðurstaða kærunefndar var birt kæranda þann 30. nóvember 2020. Þann 7. desember 2020 barst kærunefnd beiðni kæranda um endurupptöku málsins ásamt fylgigögnum.

Af endurupptökubeiðni kæranda má ráða að krafan byggi á 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

II. Málsástæður og rök kæranda

Kærunefnd leggur þann skilning í beiðni kæranda að hann byggi beiðni sína um endurupptöku á grundvelli þess að ákvörðun í máli hans hafi verið byggð á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik eða að atvik hafi breyst verulega frá því að úrskurður kærunefndar var kveðinn upp, sbr. 1. og 2. tölul. 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga.

Í beiðni sinni um endurupptöku kemur fram að kærandi telji stjórnvöld ekki hafa tekið til skoðunar ástæður þess að hann hafi yfirgefið Svíþjóð og þau gögn sem hann hafi lagt fram því til stuðnings. Í greinargerð sinni til Útlendingastofnunar í máli nr. KNU20110007 hafi kærandi, í ljósi rannsóknarskyldu stjórnsýslulaga, jafnframt skorað á yfirvöld að taka ekki ákvörðun í máli hans fyrr en nánari upplýsingar hefðu legið fyrir um hjartakvilla kæranda. Ljóst sé að Útlendingastofnun hafi ekki orðið við þeirri áskorun þar sem enn hafi ekki farið fram nánari rannsókn á hjartakvillum kæranda. Þá hafi sænsk útlendingayfirvöld tekið lokaákvörðun varðandi umsókn kæranda og tekið þá ákvörðun að brottvísa honum til heimaríkis. Ef kærandi verður endursendur til Svíþjóðar þá muni hann þurfa að sæta varðhaldi auk þess sem hann muni þurfa að leggja fram nýja umsókn um alþjóðlega vernd sem muni einnig verða synjað. Kærandi leggur áherslu á að lagt verði heildstætt einstaklingsbundið mat á aðstæður hans en að hans mati hafi það ekki verið gert.

Kærandi vísar þá til grundvallarreglunnar um non-refoulement en hann telji að með því að endursenda hann til Svíþjóðar þá séu íslensk stjórnvöld ábyrg fyrir endursendingu hans til heimaríkis. Kærandi leggur áherslu á að ástandið í heimaríki kæranda sé óstöðugt og vísar til ummæla Flóttamannafulltrúa Sameinuðu þjóðanna því til stuðnings.

Þá leggur kærandi áherslu á að í 23. gr. laga um útlendinga komi fram að Útlendingastofnun skuli afla allra nauðsynlegra og aðgengilegra upplýsinga í málum sem varði alþjóðlega vernd. Rannsókn teljist fullnægjandi þegar hægt sé að taka efnislega rétta ákvörðun í máli en kærandi telji það ekki hafa verið gert í sínu máli.

III. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála

Samkvæmt 24. gr. stjórnsýslulaga á aðili máls rétt á því að mál hans verði tekið upp á ný ef ákvörðun hefur byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik eða íþyngjandi ákvörðun um boð eða bann hefur byggst á atvikum sem breyst hafa verulega frá því að ákvörðun var tekin.

Eins og áður hefur komið fram kvað kærunefnd upp úrskurð í máli kæranda þann 26. nóvember 2020. Með úrskurðinum var komist að þeirri niðurstöðu að synjun á efnismeðferð kæranda um alþjóðlega vernd á Íslandi og frávísun frá landinu bryti ekki gegn 1. eða 2. mgr. 42. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016, sbr. 3. gr. mannréttindasáttmála Evrópu, sbr. lög nr. 62/1994. Þá var ekki talið að kærandi hefði slík tengsl við landið eða að aðstæður hans væru að öðru leyti svo sérstakar að taka ætti umsókn hans um alþjóðlega vernd til efnismeðferðar, sbr. 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga.

Til stuðnings beiðni um endurupptöku lagði kærandi fram ýmis gögn sem stafa frá sænskum yfirvöldum. Þar á meðal gögn sem þegar lágu fyrir í máli kæranda auk nýrra gagna sem varða málsmeðferð hans fyrir sænskum yfirvöldum. Kærunefnd hefur farið yfir beiðni kæranda um endurupptöku á úrskurði nefndarinnar frá 26. nóvember sl., ásamt áðurgreindum fylgigögnum sem liggja fyrir í málinu. Telur kærunefnd að um sé að ræða ítarlegri upplýsingar um það sem þegar lá fyrir við uppkvaðningu úrskurðar í máli kæranda. Við meðferð máls kæranda hjá kærunefnd lá þegar fyrir að kærandi hafi fengið synjun á umsókn sinni um alþjóðlega vernd í Svíþjóð og hvaða málsmeðferð hann hefði fengið hjá yfirvöldum þar í landi og var það lagt til grundvallar við úrlausn málsins. Vísar kærunefnd til umfjöllunar um aðstæður og málsmeðferð í Svíþjóð í framangreindum úrskurði kærunefndar í máli kæranda. Þar komi m.a. fram að einstaklingar sem hafi fengið lokasynjun á máli sínu í Svíþjóð geti lagt fram viðbótarumsókn og að engin takmörk séu á því hversu oft umsækjandi geti lagt fram viðbótarumsókn um alþjóðlega vernd.

Kærandi byggir einnig á því að málið hafi ekki verið nægilega rannsakað, sbr. 10. gr. stjórnsýslulaga, en ekki hafi verið lagt fullnægjandi mat á heilsu kæranda. Kærandi telji jafnframt að stjórnvöld hefðu átt að bíða með ákvarðanatöku í málinu þar til frekari gögn um heilsufar kæranda lægju fyrir. Við meðferð máls kæranda hjá stjórnvöldum var kæranda leiðbeint um að leggja fram þau heilsufarsgögn sem hann teldi hafa þýðingu fyrir mál sitt og voru slík gögn lögð fram. Þá áréttar kærunefnd í þessu samhengi að stjórnvöld hafi ekki heimild til þess að afla heilbrigðisgagna af sjálfsdáðum og jafnframt að við meðferð mála hjá kærunefnd sé heildarmat lagt á atvik í hverju máli fyrir sig á grundvelli einstaklingsbundinna aðstæðna einstaklingsins og aðstæðna í viðtökuríki. Kærunefnd vísar í þessu samhengi til umfjöllunar um aðstæður og aðbúnað umsækjenda um alþjóðlega vernd í Svíþjóð í framangreindum úrskurði kærunefndar í máli kæranda. Þar var m.a. tekið fram að gögn málsins bæru með sér að umsækjendur sem hafi fengið synjun á umsókn sinni um alþjóðlega vernd þar í landi eigi rétt á nauðsynlegri heilbrigðisþjónustu en fái þó ekki fjárhagsstuðning frá ríkinu til þess að greiða fyrir slíka þjónustu. Áréttar kærunefnd að í 2. mgr. 32. gr. a reglugerðar um útlendinga er sérstaklega tekið fram að meðferð við veikindum teljist, að öllu jöfnu, ekki óaðgengileg þótt greiða þurfi fyrir hana.

Að teknu tilliti til gagna málsins er það mat kærunefndar að í greinargerð kæranda með beiðni um endurupptöku á máli hans sé byggt á sömu málsatvikum og málsástæðum og hann byggði á og bar fyrir sig í kærumáli sínu til kærunefndar, en kærunefnd hefur þegar tekið afstöðu til þeirra málsástæðna.

Í ljósi framangreinds er það niðurstaða kærunefndar að ekki sé hægt að fallast á að úrskurður kærunefndar útlendingamála, dags. 26. nóvember 2020, hafi byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik eða að atvik máls hafi breyst verulega frá því að fyrrgreindur úrskurður var kveðinn upp, sbr. 1. og 2. tölul. 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga.

Að öllu framangreindu virtu er kröfu kæranda um endurupptöku málsins því hafnað.

Úrskurðarorð

Kröfu kæranda er hafnað.

The appellant‘s request is denied.

Hjörtur Bragi Sverrisson

Bjarnveig Eiríksdóttir                                              Þorbjörg Inga Jónsdóttir