Nr. 173/2020 Úrskurður
KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA
Þann 7. maí 2020 er kveðinn upp svohljóðandi
úrskurður nr. 173/2020
í stjórnsýslumáli nr. KNU20040022
Beiðni [...] um endurupptöku
I. Málsatvik
Með úrskurði kærunefndar útlendingamála nr. 73/2020, dags. 12. mars 2020, staðfesti nefndin ákvörðun Útlendingastofnunar frá 14. október 2019 um að taka ekki umsókn [...], fd. [...], ríkisborgara [...] (hér eftir nefnd kærandi), um alþjóðlega vernd á Íslandi til efnismeðferðar og vísa henni frá landinu.
Kærandi lagði fram umsókn um alþjóðlega vernd á Íslandi þann 16. ágúst 2019. Niðurstaða kærunefndar var birt kæranda þann 16. mars 2020. Þann 23. mars 2020 lagði kærandi fram beiðni um frestun réttaráhrifa á úrskurði kærunefndar og barst nefndinni greinargerð í málinu þann 3. apríl 2020. Beiðni kæranda um frestun réttaráhrifa var synjað af kærunefnd þann 17. apríl 2020. Þann 21. apríl 2020 barst kærunefnd beiðni kæranda um endurupptöku málsins.
Af endurupptökubeiðni kæranda má ætla að krafan byggi á 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.
II. Málsástæður og rök kæranda
Kærandi byggir beiðni sína um endurupptöku á grundvelli 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016 þar sem 12 mánuðir séu liðnir frá því að kærandi sótti um alþjóðlega vernd hér á landi. Því skuli taka umsókn kæranda til efnismeðferðar á Íslandi. Til stuðnings kröfu sinni um endurupptöku vísar kærandi til úrskurðar kærunefndar útlendingamála nr. 580/2017.
III. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála
Samkvæmt 24. gr. stjórnsýslulaga á aðili máls rétt á því að mál hans verði tekið upp á ný ef ákvörðun hefur byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik eða íþyngjandi ákvörðun um boð eða bann hefur byggst á atvikum sem breyst hafa verulega frá því að ákvörðun var tekin.
Í 1. mgr. 40. gr. laga um útlendinga kemur fram að flóttamaður skv. 37. gr. laganna, sem er hér á landi eða kemur hér að landi, hefur samkvæmt umsókn rétt á að fá hér alþjóðlega vernd. Stjórnvöldum er þó heimilt, á grundvelli a-, b- og c-liðar 1. mgr. 36. gr. laganna, að taka umsókn ekki til efnismeðferðar við þær aðstæður sem tilgreindar eru í umræddum stafliðum.
Í 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga kemur fram að ef svo standi á sem greini í 1. mgr. skuli þó taka umsókn um alþjóðlega vernd til efnismeðferðar ef útlendingurinn hefur slík sérstök tengsl við landið að nærtækast sé að hann fái hér vernd eða ef sérstakar ástæður mæli annars með því. Ef meira en 12 mánuðir hafa liðið frá því að umsókn um alþjóðlega vernd barst fyrst íslenskum stjórnvöldum og tafir á afgreiðslu hennar eru ekki á ábyrgð umsækjanda sjálfs skal taka hana til efnismeðferðar.
Af orðalagi 2. málsl. 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga leiðir að umrætt 12 mánaða tímabil hefst þegar umsækjandi leggur fyrst fram umsókn um alþjóðlega vernd hjá stjórnvöldum en ekki við komu til landsins. Þá hefur í úrskurðum kærunefndar verið lagt til grundvallar að tímabilinu ljúki þegar endanleg niðurstaða stjórnvalda er framkvæmd með flutningi umsækjanda til viðtökuríkis eða þegar kærandi fer úr landi sjálfviljugur eftir að ákvörðun í máli hans hefur verið tekin.
Kærunefnd telur að túlka beri 2. málsl. 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga á þann hátt að þó að 12 mánaða fresturinn sé liðinn verði umsókn ekki tekin til efnismeðferðar af þeim sökum ef tafir á málsmeðferð eða flutningi verði raktar til athafna eða athafnaleysis umsækjanda sem hann ber ábyrgð á, nema þær tafir hafi verið óverulegar og ljóst er að hægt hefði verið að flytja kæranda áður en 12 mánaða fresturinn var liðinn.
Líkt og áður hefur komið fram sótti kærandi um alþjóðlega vernd hér á landi þann 16. ágúst 2019 og því ljóst að ekki eru liðnir 12 mánuðir frá því að umsókn kæranda um alþjóðlega vernd barst fyrst íslenskum stjórnvöldum. Af því leiðir að skilyrði 2. málsl. 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga fyrir því að umsókn kæranda verði tekin til efnismeðferðar eru ekki uppfyllt. Kærunefnd gerir athugasemd við að lögmaður kæranda skuli senda nefndinni beiðni um endurupptöku sem sé svo bersýnilega tilhæfulaus.
Að teknu tilliti til framangreinds verður ekki fallist á að úrskurður kærunefndar frá 12. mars 2020 hafi byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik eða atvik máls hafi breyst verulega frá því að úrskurðurinn var kveðinn upp, sbr. 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga. Kærunefnd telur samkvæmt framansögðu að skilyrði 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga séu ekki uppfyllt.
Að framangreindu virtu er kröfu kæranda um endurupptöku málsins því hafnað.
Úrskurðarorð
Kröfu kæranda er hafnað.
The appellant‘s request is denied.
Hjörtur Bragi Sverrisson
Árni Helgason Þorbjörg Inga Jónsdóttir