Úrskurður nr. 563/2017

KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA

Þann 17. október 2017 er kveðinn upp svohljóðandi

úrskurður nr. 563/2017

í stjórnsýslumáli nr. KNU17080034

Kæra [...] á ákvörðun

Útlendingastofnunar

I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild

Þann 25. ágúst 2017 kærði [...] (hér eftir nefndur kærandi), ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 24. ágúst 2017, um brottvísun og endurkomubann til Íslands í tvö ár.

Kærandi krefst þess að ákvörðun Útlendingastofnunar, þar sem ákvarðað var að kæranda skyldi vísað brott frá Íslandi og gert að yfirgefa landið innan tíu daga og bönnuð endurkoma til Íslands í tvö ár, verði felld úr gildi og að kæranda verði veitt réttarstaða flóttamanns hér á landi.

II. Málsatvik og málsmeðferð

Í hinni kærðu ákvörðun kom fram að kærandi hafi lagt fram umsókn um alþjóðlega vernd hér á landi þann 5. október 2016. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 29. mars 2017, hafi umsókn kæranda verið synjað. Kærandi hafi kært þá ákvörðun til kærunefndar útlendingamála sem hafi staðfest ákvörðun stofnunarinnar með úrskurði, dags. 2. júní 2017. Með hinni kærðu ákvörðun, dags. 24. ágúst 2017, var kæranda vísað brott frá landinu og bönnuð endurkoma til landsins í tvö ár. Kærandi kærði ákvörðunina við birtingu þann 25. ágúst 2017. Kærunefnd hefur borist greinargerð kæranda, dags. 13. september 2017.

III. Ákvörðun Útlendingastofnunar

Í hinni kærðu ákvörðun Útlendingastofnunar kom fram að með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 29. mars 2017, um synjun á umsókn kæranda um alþjóðlega vernd hafi honum verið veittur frestur til sjálfviljugrar heimfarar. Ákvörðun Útlendingastofnunar hafi síðan verið staðfest með úrskurði kærunefndar útlendingamála þann 2. júní 2017. Kærandi hafi hins vegar ekki yfirgefið landið innan veitts frests og því bæri Útlendingastofnun, að teknu tilliti til 102. gr. laga um útlendinga, að vísa kæranda úr landi.

Í ákvörðun Útlendingastofnunar kom fram að kæranda hafi í þrígang staðið til boða að koma til viðtals hjá stofnuninni til að koma fram andmælum við fyrirhugaðri brottvísun frá landinu og endurkomubanni inn á Schengen-svæðið. Kærandi varð ekki við beiðnum stofnunarinnar um að koma í viðtal vegna málsins en talsmaður hans skilaði athugasemdum þann 21. og 24. ágúst 2017. Í niðurstöðu sinni vísaði Útlendingastofnun til þess á grundvelli a-liðar 2. mgr. 98. gr. laga um útlendinga væri stofnuninni skylt að vísa umsækjendum um alþjóðlega vernd brott frá landinu yfirgæfu þeir ekki landið innan veitts í kjölfar synjunar á umsókn. Var kæranda því vísað brott frá landinu og ákveðið endurkomubann til tveggja ára, sbr. 2. mgr. 101. gr. laga um útlendinga.

IV. Málsástæður og rök kæranda

Kærandi byggir á því að Útlendingastofnun hafi ekki gætt ákvæða laga nr. 80/2016 um útlendinga og stjórnsýslulaga nr. 37/1993 við töku ákvörðunar í máli hans, m.a. rannsóknarreglu 10. gr. stjórnsýslulaga og meðalhófsreglu 12. gr. laganna. Til stuðnings kröfu sinni vísar kærandi til 3. mgr. 102. gr. laga um útlendinga, þar sem mælt er fyrir um að brottvísun skuli ekki ákveða ef hún, með hliðsjón af málsatvikum, alvarleika brots og tengslum útlendings við landið, felur í sér ósanngjarna ráðstöfun gagnvart útlendingi eða nánustu aðstandendum hans. Meta þurfi heildaraðstæður í málinu með hliðsjón af meðalhófsreglu stjórnsýslulaga. Þar sem umsókn kæranda um alþjóðlega vernd hafi ekki verið bersýnilega tilhæfulaus hafi Útlendingastofnun brotið gegn 12. gr. stjórnsýslulaga með ákvörðun sinni, enda feli brottvísun kæranda í sér ósanngjarna ráðstöfun gagnvart honum. Þá byggir kærandi á því að hvorki í úrskurði kærunefndar útlendingamála né við birtingu á þeim úrskurði hafi honum verið gerð grein fyrir því að hann ætti á hættu brottvísun og endurkomubann.

V. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála

Í máli þessu er til úrlausnar hvort brottvísa beri kæranda frá Íslandi, sbr. a-lið 2. mgr. 98. gr. laga um útlendinga. Jafnframt er til úrlausnar hvort rétt sé að ákvarða kæranda endurkomubann til landsins í tvö ár, sbr. 2. mgr. 101. gr. sömu laga.

Á grundvelli a-liðar 2. mgr. 98. gr. laga um útlendinga skal, svo framarlega sem 102. gr. á ekki við, vísa útlendingi úr landi sem er án dvalarleyfis ef hann hefur ekki yfirgefið landið innan veitts frests, sbr. 2. mgr. 104. gr. laganna. Í 2. mgr. 104. gr. segir m.a. að í þeim tilvikum þar sem ákvörðun felur í sér að útlendingur skuli yfirgefa landið skuli lagt skriflega fyrir hann að hverfa á brott. Að jafnaði skuli Útlendingastofnun veita útlendingi frest í 7-30 daga til að yfirgefa landið sjálfur. Í 102. gr. er m.a. kveðið á um vernd gegn brottvísun og takmarkanir á ákvörðun um brottvísun en samkvæmt 3. mgr. 102. gr. skal brottvísun ekki ákveða ef hún, með hliðsjón af málsatvikum, alvarleika brots, tengslum útlendings við landið, felur í sér ósanngjarna ráðstöfun gagnvart útlendingi eða nánustu aðstandendum hans. Samkvæmt 2. mgr. 101. gr. laganna felur brottvísun í sér bann við komu til landsins síðar. Endurkomubannið getur verið varanlegt eða tímabundið en skal að jafnaði ekki gilda skemur en tvö ár.

Eins og rakið hefur verið lagði kærandi fram umsókn um alþjóðlega vernd hér á landi þann 5. október 2016. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 29. mars 2017, var umsókn kæranda synjað. Í ákvörðun stofnunarinnar og birtingarvottorði kemur fram að kæranda hafi verið veittur tíu daga frestur til að yfirgefa landið. Þá var kæranda tilkynnt að yfirgæfi hann ekki landið innan veitts frests yrði tekin ákvörðun um brottvísun og endurkomubann. Ákvörðun Útlendingastofnunar var kærð til kærunefndar útlendingamála sem staðfesti hana með úrskurði, dags. 2. júní, en úrskurðurinn var birtur fyrir kæranda þann 6. júní 2017. Kærandi óskaði ekki eftir frestun réttaráhrifa á úrskurði kærunefndar. Samkvæmt a-lið 2. mgr. 98. gr. laga um útlendinga skal, svo framarlega sem 102. gr. á ekki við, vísa útlendingi úr landi sem er án dvalarleyfis ef hann hefur ekki yfirgefið landið innan veitts frests, sbr. 2. mgr. 104. gr.

Af framangreindu er ljóst að eftir birtingu úrskurðar kærunefndar útlendingamála þann 6. júní 2017 hafði kærandi tíu daga frest til þess að yfirgefa landið sjálfviljugur. Kærandi mun hins vegar enn vera staddur hér á landi. Atvik málsins gefa ekki tilefni til að ætla að brottvísun kæranda geti falið í sér ósanngjarna ráðstöfun gagnvart honum, sbr. 3. mgr. 102. gr. laga um útlendinga, enda liggur fyrir að kærandi hefur ekki heimild til dvalar hér á landi og hefur fengið nægt ráðrúm til að yfirgefa landið í samræmi við ákvarðanir stjórnvalda þar að lútandi. Samkvæmt framansögðu verður staðfest ákvörðun Útlendingastofnunar um brottvísun kæranda með vísan til a-liðar 2. mgr. 98. gr. laga um útlendinga, enda hafi hann ekki yfirgefið landið innan veitt frests, sbr. 2. mgr. 104. gr. laganna. Þá verður ákvörðun Útlendingastofnunar um tveggja ára endurkomubann, sbr. 2. mgr. 101. gr. laga um útlendinga jafnframt staðfest, en samkvæmt ákvæðinu skal endurkomubann að jafnaði ekki gilda skemur en í tvö ár.

Kærandi hefur jafnframt krafist þess að honum verði veitt réttarstaða flóttamanns hér á landi. Eins og rakið hefur verið staðfesti kærunefnd útlendingamála, með úrskurði uppkveðnum 2. júní 2017, ákvörðun Útlendingastofnunar um að synja kæranda um alþjóðlega vernd hér á landi. Verður sú krafa kæranda því ekki tekin til greina.

Athygli kæranda er vakin á því að skv. 6. mgr. 104. gr. laga um útlendinga frestar málshöfðun fyrir dómstólum til ógildingar á endanlegri ákvörðun um að útlendingur skuli yfirgefa landið ekki framkvæmd hennar. Að kröfu útlendings getur kærunefnd útlendingamála þó ákveðið að fresta réttaráhrifum endanlegrar ákvörðunar sé talin ástæða til þess. Krafa þess efnis skal gerð ekki síðar en sjö dögum frá birtingu endanlegrar ákvörðunar. Skal frestun bundin því skilyrði að útlendingur beri málið undir dómstóla innan fimm daga frá birtingu ákvörðunar um frestun réttaráhrifa úrskurðar og óski eftir að það hljóti flýtimeðferð. Nú er beiðni um flýtimeðferð synjað og skal þá mál höfðað innan sjö daga frá þeirri synjun. Þó getur kærunefnd útlendingamála tekið ákvörðun um að fresta framkvæmd ef sýnt er fram á að verulega breyttar aðstæður hafi skapast frá því að endanleg ákvörðun var tekin.

Úrskurðarorð

Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest.

The decision of the Directorate of Immigration is affirmed.

Anna Tryggvadóttir

Anna Valbjörg Ólafsdóttir Árni Helgason