Nr. 716/2023 Úrskurður
KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA
Hinn 23. nóvember 2023 er kveðinn upp svohljóðandi
úrskurður nr. 716/2023
í stjórnsýslumáli nr. KNU23090107
Kæra [...]
á ákvörðun
Útlendingastofnunar
I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild
Hinn 24. september 2023 kærði [...], fd. [...], ríkisborgari Kína (hér eftir kærandi), ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 20. september 2023, um að synja henni um vegabréfsáritun til Íslands.
Af kæru má ráða að kærandi krefjist þess að ákvörðun Útlendingastofnunar verði felld úr gildi og fallist verði á beiðni hennar um vegabréfsáritun til Íslands.
Fyrrgreind ákvörðun er kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016 og barst kæran fyrir lok kærufrests.
Lagagrundvöllur
Í máli þessu gilda einkum ákvæði laga um útlendinga, reglugerð um útlendinga nr. 540/2017, ásamt síðari breytingum, ákvæði stjórnsýslulaga nr. 37/1993, reglugerð um vegabréfsáritanir nr. 795/2022, með síðari breytingum, Schengen-samningurinn og verklagsreglur þess samnings.
II. Málsatvik og málsmeðferð
Með umsókn, dags. 31. ágúst 2023, óskaði kærandi eftir vegabréfsáritun til Íslands og Schengen-svæðisins fyrir 29 daga dvöl frá 23. september til 21. október 2023. Umsókn kæranda var synjað með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 20. september 2023. Hinn 24. september 2023 barst kærunefnd kæra frá kæranda ásamt fylgigögnum. Með tölvubréfi, dags. 28. september 2023, lagði kærandi fram frekari fylgigögn.
III. Málsástæður og rök kæranda
Í kæru vísar kærandi til umsóknar sinnar um vegabréfsáritun og greinir frá vinnu sinni og ferðafélaga. Kærandi kveðst vera hrifin af Íslandi og vísar til skjáskota af samfélagsmiðlum, þar sem ferð til Íslands er rædd. Kærandi kveður fargjöldin dýr og vilji því dveljast jafn lengi og umsóknin gerir ráð fyrir. Þá starfi hún við sölumennsku og hafi vinnuveitandi samþykkt hið langa frí, enda geti hún átt í samskiptum við kúnnahóp sinn með rafrænum hætti. Kærandi sendi kærunefnd tölvubréf, dags. 28. september 2023, þar sem fram koma frekari skýringar til stuðnings kæru hennar. Þar vísar kærandi til hinnar kærðu ákvörðunar og þeirra skýringa sem fram koma í ákvörðuninni. Kærandi kveðst ekki hafa verið kunnug umsóknarferlinu og vísar til þess að ferðaáætlun hafi verið útbúin af ferðafélögum hennar. Í símaviðtali hafi hún því ekki haft nægilega skýrar upplýsingar um ferðaáætlunina en ferðafélagi hennar hafi mikla reynslu af ferðalögum. Kærandi hafi séð myndir af náttúrufegurð Norður Evrópu og vilji ferðast þangað.
Meðal fylgigagna sem kærandi lagði fram á kærustigi eru ferðaáætlun og tengdar bókanir, ásamt sjúkratryggingu. Kærandi lagði einnig fram skjáskot af samfélagsmiðlum ásamt afriti af skjali sem greinir frá greiðslu tryggingagjalds fyrir hennar hönd á liðnum 36 mánuðum. Loks lagði kærandi fram afrit af vegabréfi og vegabréfsáritun ferðafélaga síns. Hin síðastnefnda áritun var útgefin af frönskum stjórnvöldum 27. febrúar 2023 og veitir hún heimild til 90 daga dvalar á Schengen-svæðinu með gildistíma til þriggja ára.
IV. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála
Samkvæmt 1. mgr. 20. gr. laga um útlendinga þurfa útlendingar að hafa vegabréfsáritun til að koma hingað til lands, nema annað sé ákveðið í reglum sem ráðherra setur. Ríkisborgarar Kína þurfa vegabréfsáritun til Íslands, sbr. viðauka 8 við reglugerð um vegabréfsáritanir. Í 6. mgr. 20. gr. laga um útlendinga koma fram skilyrði til útgáfu vegabréfsáritunar og í 33. gr. reglugerðar um vegabréfsáritanir er tilgreint hvenær synja skuli um vegabréfsáritun. Heimilt er samkvæmt fyrrgreindri 6. mgr. 20. gr. að veita útlendingi vegabréfsáritun sem gildir á öllu Schengen-svæðinu ef grunnskilyrðum a - h liða sömu greinar er fullnægt.
Samkvæmt 7. mgr. 20. gr. laga um útlendinga skal vegabréfsáritun ekki veitt ef ástæða er til að vefengja uppgefinn tilgang ferðar útlendings hingað til lands eða réttmæti upplýsinga sem hann hefur veitt. Er þessi regla áréttuð í 8. mgr. ákvæðisins en þar kemur fram að við mat á umsókn um vegabréfsáritun skuli auk þjóðernis taka tillit til félagslegrar stöðu og hættu á að útlendingur dvelji lengur á Schengen-svæðinu en honum er heimilt. Með aðild að Schengen-samstarfinu tókust íslensk stjórnvöld á hendur skyldu til að fylgja samræmdum reglum um útgáfu vegabréfsáritana. Hafa stjórnvöld sem annast afgreiðslu umsókna um vegabréfsáritanir mótað tilteknar verklagsreglur til að styðjast við, byggðar á efnisreglum Schengen-samningsins. Í athugasemdum með frumvarpi til laga um útlendinga kemur fram að við mat á einstökum atriðum sé nauðsynlegt að taka tillit til reynslu og framkvæmdar annarra Schengen-ríkja. Leiði það af eðli samstarfsins að mikilvægt sé að samræmis sé gætt á þessu sviði svo sömu skilyrði gildi um vegabréfsáritanir á Schengen-svæðinu.
Samkvæmt 33. gr. reglugerðar um vegabréfsáritanir skal með fyrirvara um 1. mgr. 25. gr. reglugerðarinnar synjað um vegabréfsáritun í tilteknum tilvikum. Meðal þeirra tilvika sem tilgreind eru í ákvæðinu er ef umsækjandi getur ekki fært rök fyrir tilgangi eða skilyrðum fyrirhugaðrar dvalar sinnar, sbr. ii.-lið a-liðar ákvæðisins, eða ef rökstudd ástæða sé til að draga í efa að fylgiskjöl, sem umsækjandi leggur fram, séu ósvikin eða að innihald þeirra sé rétt, eða áreiðanleika framburðar umsækjanda eða ásetning hans til að yfirgefa yfirráðasvæði aðildarríkjanna áður en vegabréfsáritunin sem sótt er um rennur út, sbr. b-lið ákvæðisins.
Synjunarform Útlendingastofnunar er staðlað form sem öll þátttökuríki Schengen-samstarfsins notast við. Í forminu er hægt að merkja við reiti á bilinu 1-17, þ.e. ástæður þess að umsóknum sé synjað. Í ákvörðun kæranda er merkt í reit 10 vegna synjunar á umsókn, þ.e. að upplýsingar sem veittar voru um tilgang og skilyrði fyrirhugaðrar dvalar reyndust óáreiðanlegar. Uppfyllti kærandi þar með ekki skilyrði 20. gr. laga um útlendinga sem og 33. gr. reglugerðar um vegabréfsáritanir.
Með vísan til 21. gr. stjórnsýslulaga var kæranda jafnframt leiðbeint um að hún gæti óskað eftir skriflegum rökstuðningi innan 14 daga frá tilkynningu ákvörðunar. Samkvæmt gögnum málsins liggur ekki fyrir skriflegur rökstuðningur vegna ákvörðunar kæranda.
Meðferð umsóknar kæranda fór fram hjá íslenska sendiráðinu í Peking, sbr. 10. mgr. 20. gr. laga um útlendinga. Þyki skilyrði ekki fyrir hendi til útgáfu áritunar er mál lagt fyrir Útlendingastofnun til ákvörðunar.
Í gögnum málsins liggur m.a. fyrir afrit úr málaskrá Útlendingastofnunar vegna máls kæranda þar sem málsmeðferð umsóknar hennar hjá sendiráðinu er rakin. Í málaskránni kemur fram að stoðgögnum með umsókn væri ábótavant og að umsækjanda skorti trúverðugleika. Tekið væri fram að fjármagn kæranda væri ekki í samræmi við ferðatilhögun og þá væri misræmi á milli vinnuveitanda samkvæmt atvinnustaðfestingu og launagreiðslu á reikningsyfirliti. Grunur væri um hvort atvinnustaðfesting kæranda væri fölsuð. Fram kemur að kærandi hafi verið boðuð til símaviðtals, en endurrit viðtalsins, dags. 18. september 2023, er meðal fylgigagna málsins. Í endurritinu er tekið fram að kærandi ætli að verja um einum mánuði á Íslandi og í öðrum löndum, þ.m.t. Sviss. Kærandi kveður ferðafélaga sinn, sem sé óþekktur, hafa samið ferðaáætlunina. Aðspurð um fjármuni þá kveðst kærandi þegar hafa staðið straum af ferðakostnaði en vildi ekki tilgreina hversu mikið hún hafi borgað. Aðspurð um misræmi gagna tengdum vinnuveitanda þá gat kærandi ekki svarað því. Kærandi hafi þó vísað til atvinnustaðfestingar varðandi auðkenni vinnuveitanda en gat ekki greint frá starfsemi fyrirtækisins.
Líkt og fram kemur í kæru vísar kærandi til ferðafélaga síns og leggur fram afrit af vegabréfi og útgefinni vegabréfsáritun. Þá kveður kærandi að hún hafi ekki haft nægilega skýrar upplýsingar um ferðaáætlunina þegar viðtalið fór fram. Hvað vinnuveitanda kæranda varðar koma þær upplýsingar fram í endurriti viðtals og öðrum fylgigögnum að launagreiðandi sé ekki sama fyrirtæki og atvinnustaðfesting hennar bendir til. Í tilsvörum gat kærandi ekki fært skýringar á framangreindu misræmi og hafði ekki þekkingu á starfsemi fyrirtækisins. Hún kvað þó fyrirtækið sem skráð væri á atvinnustaðfestingu vera vinnuveitanda sinn. Ensk þýðing staðfestingarinnar er meðal fylgigagna málsins en hið þýdda skjal er dagsett 15. febrúar 2016. Hvað sem því líður þá tilgreinir skjalið að kærandi hafi starfað sem reikningsstjóri í deild alþjóðaviðskipta hjá fyrirtækinu frá 1. ágúst 2022. Á kærustigi lagði kærandi enn fremur fram skjal um greiðslu tryggingagjalda í hennar nafni. Skjalið tilgreinir fjórar greiðslur á árinu 2023, og eru þær frá tveimur mismunandi vinnuveitendum. Að mati kærunefndar er framlagning skjalsins á kærustigi til þess fallið að ýta frekar undir misræmi í fylgigögnum kæranda. Telur nefndin kæranda því ekki hafa fært rökstuddar skýringar á misræmi sem fram kemur í gögnum málsins og viðtali. Í ljósi framangreinds er það mat kærunefndar að fylgigögn og málsástæður sem lögð voru fram á kærustigi hnekki ekki efnislegu mati Útlendingastofnunar um óáreiðanlegar upplýsingar um tilgang og skilyrði dvalar. Hvað tilvísun fulltrúa utanríkisþjónustunnar til fjármagns kæranda varðar lítur kærunefnd til þess að hvorki var merkt við reiti 3 né 4 í stöðluðu synjunarskjali, sem beinlínis fjalla um framfærslufé. Er því ekki sérstök ástæða til þess að fjalla um það atriði í úrskurði þessum.
Að öllu framangreindu virtu tekur kærunefnd undir það mat Útlendingastofnunar að upplýsingar kæranda um tilgang og skilyrði fyrirhugaðrar dvalar hafi reynst óáreiðanlegar, sbr. b-lið 1. mgr. 33. gr. reglugerðar um vegabréfsáritanir. Hafi þannig verið ástæða til að vefengja réttmæti upplýsinga sem kærandi hefur veitt, sbr. 7. mgr. 20. gr. laga um útlendinga. Verður hin kærða ákvörðun um að synja kæranda um vegabréfsáritun til landsins því staðfest.
Úrskurðarorð:
Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest.
The decision of the Directorate of Immigration is affirmed.
Fyrir hönd kærunefndar útlendingamála,
Valgerður María Sigurðardóttir, varaformaður