Nr. 139/2020 Úrskurður

KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA

Þann 8. apríl 2020 er kveðinn upp svohljóðandi

úrskurður nr. 139/2020

í stjórnsýslumáli nr. KNU20030034

Beiðni [...] um endurupptöku

I.          Málsatvik

Með úrskurði kærunefndar útlendingamála nr. 425/2019, dags. 12. september 2019, staðfesti nefndin ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 14. maí 2019, um að taka umsókn einstaklings er kveðst heita [...], vera fæddur [...] og vera ríkisborgari Nígeríu (hér eftir kærandi), um alþjóðlega vernd hér á landi ekki til efnismeðferðar og vísa honum frá landinu.

Kærandi lagði fram umsókn um alþjóðlega vernd á Íslandi þann 11. desember 2018. Niðurstaða kærunefndar var birt kæranda þann 16. september 2019. Þann 23. september 2019 lagði kærandi fram beiðni um frestun réttaráhrifa á úrskurði nefndarinnar. Beiðni kæranda um frestun réttaráhrifa var synjað af kærunefnd með úrskurði þann 5. október 2019. Kærandi lagði fram dvalarleyfisumsókn á grundvelli hjúskapar með íslenskum ríkisborgara þann 29. október 2019. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 2. desember 2019, var umsókn kæranda synjað. Kærandi kærði þá ákvörðun, til kærunefndar útlendingamála, þann 16. desember 2019, og óskaði um leið eftir frestun réttaráhrifa á ákvörðun Útlendingastofnunar og féllst kærunefnd á þá beiðni kæranda þann 2. janúar 2020. Kærunefnd staðfesti svo ákvörðun Útlendingastofnunar, um að synja kæranda um dvalarleyfi á grundvelli hjúskapar með íslenskum ríkisborgara, með úrskurði dags. 13. mars 2020.

Þann 19. mars 2020 barst kærunefnd beiðni kæranda um endurupptöku máls hans, sem lauk með úrskurði kærunefndar nr. 425/2019, dags. 12. september 2019, ásamt greinargerð.

Kærunefnd telur að leggja megi þann skilning í beiðni kæranda um endurupptöku að hún byggi einkum á 2. tölul. 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, sbr. 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016. Kærandi óskar eftir því að kærunefnd felli ákvörðun Útlendingastofnunar úr gildi og leggi fyrir stofnunina að taka umsókn hans til efnismeðferðar.

II.            Málsástæður og rök kæranda

Kærandi vísar til leiðbeininga kærunefndar útlendingamála sem honum voru veittar í úrskurði nefndarinnar nr. 97/2020 frá 13. mars sl. Liðnir séu meira en 12 mánuðir síðan hann sótti um alþjóðlega vernd hér á landi og tafir á afgreiðslu málsins séu ekki á hans ábyrgð. Með vísan til 2. mgr. 36. gr. laga um útlendinga skuli umsókn hans því tekin til efnismeðferðar hér á landi.

III.          Niðurstaða kærunefndar útlendingamála

Samkvæmt 24. gr. stjórnsýslulaga á aðili máls rétt á því að mál hans sé tekið upp á ný ef ákvörðun hefur byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik eða íþyngjandi ákvörðun um boð eða bann hefur byggst á atvikum sem breyst hafa verulega frá því að ákvörðun var tekin.

Í 1. mgr. 36. gr. laga um útlendinga er mælt fyrir um að umsókn um alþjóðlega vernd skuli tekin til efnismeðferðar nema undantekningar sem greindar eru í a-, b- og c-liðum ákvæðisins eigi við. Samkvæmt c-lið 1. mgr. 36. gr. laga um útlendinga er stjórnvöldum heimilt að taka umsókn um alþjóðlega vernd ekki til efnismeðferðar ef krefja má annað ríki, sem tekur þátt í samstarfi á grundvelli samninga sem Ísland hefur gert um viðmiðanir og fyrirkomulag við að ákvarða hvaða ríki skuli fara með beiðni um alþjóðlega vernd sem lögð er fram hér á landi eða í einhverju samningsríkjanna, um að taka við umsækjanda. Í samræmi við samning ráðs Evrópusambandsins og Íslands og Noregs um þátttöku hinna síðarnefndu í framkvæmd, beitingu og þróun Schengen-gerðanna samþykkti Ísland reglugerð Evrópuþingsins og ráðsins (ESB) nr. 604/2013 (Dyflinnarreglugerðin), sbr. auglýsingu í C-deild Stjórnartíðinda nr. 1/2014.

Í III. kafla Dyflinnarreglugerðarinnar koma fram viðmið, í ákveðinni forgangsröð, um hvaða ríki skuli bera ábyrgð á umsókn um alþjóðlega vernd. Þann 28. desember 2018 samþykktu ítölsk stjórnvöld að taka við kæranda og umsókn hans um alþjóðlega vernd. Byggði samþykki Ítalíu á b-lið 1. mgr. 18. gr. Dyflinnarreglugerðarinnar.

Samkvæmt 1. mgr. 29. gr. Dyflinnarreglugerðarinnar skal flutningur aðila til viðtökuríkis fara fram í síðasta lagi innan sex mánaða frá því að annað aðildarríki samþykkir beiðni um að taka viðkomandi í umsjá eða taka við honum aftur, eða frá því að lokaákvörðun er tekin um kæru eða endurskoðun ef um er að ræða áhrif til frestunar í samræmi við 3. mgr. 27. gr. Í 2. mgr. 29. gr. Dyflinnarreglugerðarinnar segir að fari flutningur ekki fram innan sex mánaða frestsins falli niður skylda aðildarríkisins, sem ber ábyrgð, að taka við einstaklingnum aftur og færist ábyrgðin þá til þess aðildarríkis sem lagði fram beiðnina. Þennan frest má framlengja í eitt ár að hámarki ef ekki getur orðið af flutningnum vegna þess að hlutaðeigandi einstaklingur er í fangelsi eða í átján mánuði að hámarki ef hann hleypst á brott. Í úrskurði kærunefndar nr. 237/2019 frá 9. maí 2019 ákvað kærunefnd að þegar mál hefur verið kært til kærunefndar og réttaráhrifum frestað yrði upphafstími þessa frests miðaður við dagsetningu birtingar úrskurðar kærunefndar. Eins og að framan greinir samþykktu ítölsk stjórnvöld endurviðtökubeiðni íslenskra stjórnvalda þann 28. desember 2018. Þá var endanleg niðurstaða á stjórnsýslustigi birt fyrir kæranda þann 16. september 2019. Af því leiðir að ábyrgð ítalskra stjórnvalda til að taka við umsækjanda samkvæmt ákvæðum Dyflinnarreglugerðarinnar féll niður sex mánuðum síðar, þann 16. mars 2020, sbr. 2. mgr. 29. gr. reglugerðarinnar.

Gögn máls benda ekki til þess að fresturinn hafi verið framlengdur á grundvelli lokamálsliðar 2. mgr. 29. gr. Dyflinnarreglugerðarinnar, eða að þær aðstæður sem þar eru nefndar séu fyrir hendi, sem gæti framlengt frestinn samkvæmt ákvæðinu.

Að öllu framangreindu virtu er fallist á kröfu kæranda um endurupptöku málsins.

Samkvæmt framansögðu er ekki lengur fyrir hendi heimild til að krefja ítölsk stjórnvöld um viðtöku á kæranda, sbr. c-lið 1. mgr. 36. gr. laga um útlendinga. Umsókn kæranda um alþjóðlega vernd skal því tekin til efnismeðferðar, sbr. 1. mgr. 36. gr. laga um útlendinga. Gögn málsins benda ekki til þess að ákvæði a- eða b-liðar 1. mgr. 36. gr. laganna eigi við í máli hans. Er því niðurstaða kærunefndar útlendingamála að fella ákvörðun Útlendingastofnunar um að taka umsókn kæranda um alþjóðlega vernd ekki til efnismeðferðar úr gildi og leggja fyrir stofnunina að taka mál kæranda til efnismeðferðar hér á landi.

Í ljósi framangreindrar niðurstöðu telur kærunefnd ekki tilefni til að fjalla um málsástæður kæranda.

Úrskurðarorð

Fallist er á beiðni kæranda um endurupptöku á máli hans.

Ákvörðun Útlendingastofnunar er felld úr gildi. Lagt er fyrir stofnunina að taka mál kæranda til efnismeðferðar.

The appellants request for re-examination of his case is granted.

The decision of the Directorate of Immigration is vacated. The Directorate shall examine the merits of the applicant’s application for international protection in Iceland.

Áslaug Magnúsdóttir

Þorbjörg Inga Jónsdóttir                                                                                                                            Árni Helgason