Mál nr. 61/2013, úrskurður 5. september 2013

Mál nr. 61/2013
Eiginnafn: Fenris

Hinn 5. september 2013 kveður mannanafnanefnd upp svohljóðandi úrskurð í máli 61/2013 en erindið barst nefndinni 26. ágúst:

Öll skilyrði 1. mgr. 5. gr. laga nr. 45/1996 um mannanöfn þurfa að vera uppfyllt svo að mögulegt sé að samþykkja nýtt eiginnafn og færa það á mannanafnaskrá. Skilyrðin eru þessi: (1) Eiginnafn skal geta tekið íslenska eignarfallsendingu eða hafa unnið sér hefð í íslensku máli. (2) Nafnið má ekki brjóta í bág við íslenskt málkerfi. (3) Það skal ritað í samræmi við almennar ritreglur íslensks máls nema hefð sé fyrir öðrum rithætti þess. Með almennum ritreglum íslensks máls er vísað til auglýsinga nr. 132/1974 og 261/1977 um íslenska stafsetningu.

Í máli þessu reynir á skilyrði nr. tvö hér að ofan. Í athugasemdum um frumvarp til laga um mannanöfn frá 1995 segir að íslenskt málkerfi sé samsafn þeirra reglna sem unnið hafa sér hefð í íslensku máli. Þarna segir að skilyrðinu sé einkum ætlað að koma í veg fyrir að rótgrónum nöfnum sé breytt til horfs sem stríðir gegn hefð þeirra. Nöfn eins og Guðmund og Þorstein (í nefnifalli) eru því óheimil. Orðmyndin Fenris er eignarfallsmynd nafnsins Fenrir sem þekkt er úr norrænni goðafræði og er á mannanafnaskrá. Að nota Fenris í nefnifalli stríðir gegn hefð nafnsins Fenrir og er því ekki mögulegt að fallast á það sem eiginnafn.

Úrskurðarorð:

Beiðni um eiginnafnið Fenris (kk.) er hafnað.