Nr. 428/2019 Úrskurður

KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA

Þann 6. september 2019 er kveðinn upp svohljóðandi

úrskurður nr. 428/2019

í stjórnsýslumáli nr. KNU19070027

Kæra […]

á ákvörðun

Útlendingastofnunar

I.          Kröfur, kærufrestir og kæruheimild

Þann 10. júlí 2019 kærði […], kt. […], ríkisborgari Filippseyja (hér eftir nefndur kærandi) ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 3. júlí 2019, um að synja honum um dvalarleyfi vegna skorts á starfsfólki, sbr. 1. mgr. 62. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016.

Af athugasemdum kæranda má ráða að hann krefjist þess að ákvörðun Útlendingastofnunar verði felld úr gildi.

Fyrrgreind ákvörðun er kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga og barst kæran fyrir lok kærufrests.

II.            Málsatvik og málsmeðferð

Fyrir liggur að kærandi hefur áður verið handhafi dvalarleyfa hér á landi. Þann 21. maí 2019 sótti kærandi um dvalarleyfi vegna skorts á starfsfólki. Með ákvörðun Útlendingastofnunar þann 3. júlí 2019 var umsókn kæranda synjað. Umboðsmanni kæranda var tilkynnt um ákvörðunina þann 8. júlí 2019 og þann 10. júlí sl. kærði kærandi ákvörðunina til kærunefndar útlendingamála. Athugasemdir og frekari gögn bárust frá kæranda þann 22. júlí 2019.

III.          Ákvörðun Útlendingastofnunar

Í ákvörðun Útlendingastofnunar var vísað til þess að samkvæmt b-lið 1. mgr. 62. gr. laga um útlendinga væri það forsenda fyrir útgáfu dvalarleyfis vegna skorts á starfsfólki að áður hafi verið gefið út atvinnuleyfi samkvæmt lögum um atvinnuréttindi útlendinga nr. 97/2002. Með ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 26. júní 2019, hafi kæranda verið synjað um atvinnuleyfi. Væri stofnuninni því ekki heimilt að veita kæranda dvalarleyfi vegna skorts á starfsfólki og var umsókn hans því synjað.

IV.       Málsástæður og rök kæranda

Af gögnum máls má ráða að kærandi fari fram á að ákvörðun Útlendingastofnunar verði felld úr gildi. Í athugasemdum frá kæranda er m.a. gerð grein fyrir því að lífið sé erfitt í Filippseyjum eftir að hafa búið á Íslandi og að það vanti fólk í vinnu í fiskvinnslu á Íslandi, en í því hafi hann mikla reynslu. Jafnframt gerir kærandi athugasemdir við ákvörðun Vinnumálastofnunar.

V.        Niðurstaða kærunefndar útlendingamála

Í 62. gr. laga um útlendinga er fjallað um heimildir til útgáfu dvalarleyfis vegna skorts á starfsfólki. Samkvæmt 1. mgr. 62. gr. eru skilyrði fyrir veitingu dvalarleyfis skv. ákvæðinu m.a. þau að útlendingur fullnægi grunnskilyrðum 1. og 2. mgr. 55. gr. laganna, sbr. a-lið 1. mgr. 62. gr., og að tímabundið atvinnuleyfi vegna skorts á starfsfólki hafi verið veitt á grundvelli laga nr. 97/2002 um atvinnuréttindi útlendinga, sbr. b-lið 1. mgr. 62. gr. laga um útlendinga.

Í ákvæði 1. mgr. 52. gr. laga um útlendinga er mælt svo fyrir um að Útlendingastofnun taki ákvörðun um veitingu dvalarleyfis en Vinnumálastofnun um veitingu atvinnuleyfis. Vinnumálastofnun annast m.a. framkvæmd laga um atvinnuréttindi útlendinga, þ.m.t. ákvarðanatöku um hvort útlendingi skuli veitt atvinnuleyfi. Athugasemdir kæranda varðandi mat Vinnumálastofnunar á umsókn hans um atvinnuleyfi koma því ekki til skoðunar hjá kærunefnd útlendingamála.

Samkvæmt gögnum málsins er ljóst að Vinnumálastofnun synjaði því að kæranda yrði veitt tímabundið atvinnuleyfi vegna skorts á starfsfólki með ákvörðun, dags. 26. júní 2019. Kærandi uppfyllir því ekki ófrávíkjanlegt skilyrði b-liðar 1. mgr. 62. gr. laga um útlendinga fyrir veitingu dvalarleyfis vegna skorts á starfsfólki. Verður ákvörðun Útlendingastofnunar því staðfest.

Úrskurðarorð

Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest.

The decision of the Directorate of Immigration is affirmed.

F.h. kærunefndar útlendingamála,

Anna Tryggvadóttir, varaformaður