Á fjórða hundrað sóttu ráðstefnu Evrópuárs um virkni aldraðra og samstöðu kynslóða
Evrópusambandið tileinkar árið 2012 öldruðum; virkni á efri árum og samstöðu milli kynslóða (e. European Year for Active Ageing and Solidarity between Generations). Ráðstefnan var liður í þátttöku Íslands í verkefnum og viðburðum sem tengjast Evrópuárinu 2012 og stóðu velferðarráðuneytið, Landssamband eldri borgara og Öldrunarráð Íslands sameiginlega að ráðstefnuhaldinu.
Framsögumenn komu víða við í erindum sínum en á ráðstefnunni tók til máls ungt fólk og ræddi málin út frá sjónarhóli yngri kynslóða og eldri borgarar frá sínum sjónarhóli. Einnig voru kynntar niðurstöður tveggja rannsókna, annars vegar á framlagi eldri borgara til samfélagsins og hins vegar á virkni og þátttöku eldri borgara í samfélaginu.
„Mér finnst það nú ekki alveg passa að eldra fólk sé ekki tæknivætt þar sem langafi minn til dæmis, sem er orðinn 88 ára, á gsm síma, tölvu og var að kaupa sér iPad spjaldtölvu fyrir ekki svo löngu. Hann er núna eins og unglingur á fullu í iPadinum, alltaf að fá sér eitthvað nýtt App sem eru forrit í spjaldtölvuna“ sagði Matthildur María Guðmundsdóttir háskólanemi og fulltrúi ungu kynslóðarinnar sem tók til máls á ráðstefnunni. „Svo á ég ömmu sem er 76 ára og er á kafi í félagsmálum. Hún vinnur allt á tölvur, er á fullu í tölvupósti, leitar að upplýsingum á Netinu, er með MSN og hún hefur ekki tíma fyrir Facebook því það er allt of mikið að gera hjá henni.“
Það var létt yfir Guðrúnu Pétursdóttur, framkvæmdastjóra Stofnunar Sæmundar fróða, þegar hún ræddi að hafa verið boðið að tala á ráðstefnu sem fulltrúi eldri kynslóðarinnar: „Þetta eru tímamót! Hingað til hef ég litið í spegil og séð gráu hárin, en aldrei sett þau í samband við neitt – nema að það er ekki eins dýrt að fara í hárgreiðslu eftir að strípurnar komu af sjálfu sér. Ég hef hreinlega ekki tengt þær við aldur! Kannski er einn galdur við að brúa kynslóðabil einmitt í þessu fólginn – að sjá ekki bilið.“
Séra Bernharður Guðmundsson velti fyrir sér hvað það er að vera virkur: „Ég er ekki viss um að skilgreining okkar hinna eldri rími alveg við virknishugtak miðaldra fólksins. Þá á yfirleitt að drífa í hlutunum, fara þangað, vera þar sem fjörið er. Vissulega vilja mörg okkar drífa í hlutunum, vera virk – en á okkar eigin forsendum, í okkar eigin takti. Það er virkni að njóta kyrrðar, njóta útsýnis, horfa á Esjuna síbreytilega, njóta samveru við gamla vini og þó sérstaklega við fjölskylduna. Njóta lífsins, minninganna...“
Guðmundur Andri Thorsson rithöfundur flutti í lok ráðstefnunnar erindi sem hann nefndi Við þurfum á hvert öðru að halda og sagði meðal annars: „Stundum láta Íslendingar eins og börn og gamalt fólk og aðrir þeir sem ekki eru virkir á vinnumarkaði eins og kallað er, séu fremur vandamál en verðmæti; fólk sem koma þurfi fyrir einhvers staðar og með einhverjum ráðum, þar sem það er ekki fyrir vinnandi fólki. Stundum virka almestu dugnaðarforkarnir á mig eins og fólk sem er beinlínis á harðahlaupum undan börnunum sínum og foreldrum sínum og sínu eigin lífi, þeir flýja inn í vinnuna sína til þess að þurfa ekki að takast á við eigið líf, þurfa ekki að hitta sjálfa sig.“
Ráðstefnan þótti takast einkar vel og fóru gestir heim ánægðir eftir uppbyggilegar samræður, kaffisopa og nokkrar kleinur.