Nr. 585/2019 Úrskurður
KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA
Þann 11. desember 2019 er kveðinn upp svohljóðandi
úrskurður nr. 585/2019
í stjórnsýslumáli nr. KNU19110028
Kæra […]
á ákvörðun
Útlendingastofnunar
I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild
Þann 14. nóvember 2019 kærði […], fd. […], ríkisborgari Indlands (hér eftir nefndur kærandi), ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 1. nóvember 2019, um að synja honum um dvalarleyfi vegna starfs sem krefst sérþekkingar skv. 61. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016.
Af kæru má ráða að kærandi krefjist þess að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi.
Fyrrgreind ákvörðun er kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga og barst kæran fyrir lok kærufrests.
II. Málsatvik og málsmeðferð
Á árunum 2017 til 2019 hefur kærandi í þrígang haft til meðferðar umsókn um alþjóðlega vernd hjá íslenskum stjórnvöldum. Með úrskurði kærunefndar útlendingamála, dags. 6. maí 2019, var staðfest ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 14. mars 2019, um að taka umsókn hans ekki til efnismeðferðar og vísa honum frá landinu. Þeim úrskurði kærunefndar hefur verið stefnt fyrir héraðsdóm Reykjavíkur. Kærandi sótti um dvalarleyfi vegna starfs sem krefst sérfræðiþekkingar þann 8. febrúar 2019. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 1. nóvember 2019, var umsókninni synjað. Kærandi kærði ákvörðunina til kærunefndar útlendingamála þann 14. nóvember sl. Viðbótargögn bárust frá kæranda þann 29. nóvember sl.
III. Ákvörðun Útlendingastofnunar
Í ákvörðun Útlendingastofnunar var vísað til þess að við vinnslu umsóknarinnar hafi komið í ljós að fylgigögn með umsókn væru ófullnægjandi. Hafi stofnunin því sent umboðsmanni kæranda bréf þann 19. ágúst 2019 þar sem óskað hefði verið eftir staðfestingu á sjúkrakostnaðartryggingu ásamt sakavottorðum frá Belgíu og Ítalíu. Hafi stofnunin veitt kæranda 30 daga frest til að leggja fram umbeðin gögn. Þann 19. september sl. hafi Útlendingastofnun borist belgískt sakavottorð, vottað með apostille vottun. Þann 20. september sl. hafi stofnunin sent umboðsmanni ítrekun þess efnis að kærandi þyrfti að skila inn sakavottorði frá Ítalíu ásamt staðfestingu á sjúkrakostnaðartryggingu. Hafi stofnunin veitt kæranda 15 daga frest til að leggja fram umbeðin gögn. Þann 1. október sl. hafi Útlendingastofnun borist staðfesting á sjúkrakostnaðartryggingu en hið ítalska sakavottorð hefði ekki borist.
Vísaði Útlendingastofnun til þess að í 2. mgr. 52. gr. laga um útlendinga kæmi fram að með umsókn um dvalarleyfi skyldu fylgja öll þau gögn og vottorð sem Útlendingastofnun og Vinnumálastofnun gerðu kröfu um til staðfestingar á því að umsækjandi uppfylli skilyrði sem lög, reglugerðir og önnur stjórnvaldsfyrirmæli kveða á um. Þá væri ráðherra heimilt skv. 3. mgr. ákvæðisins að setja reglugerð með nánari fyrirmælum um hvaða gögn og vottorð umsækjandi skuli leggja fram, hvaða kröfur skuli gerðar til slíkra gagna og hver skuli leggja mat á gildi skjala og um undanþágu frá kröfu um gögn, en ráðherra hefði sett slík fyrirmæli í 10. gr. reglugerðar um útlendinga nr. 540/2017, með síðari breytingum. Tók Útlendingastofnun fram að hið ítalska sakavottorð, sem stofnunin hefði óskað eftir, hefði ekki borist stofnuninni. Væru fylgigögn umsóknar því enn ófullnægjandi og væri ákvörðunin byggð á grundvelli fyrirliggjandi gagna. Miðað við þau gögn sem kærandi hefði lagt fram og þau gögn sem ekki hefðu borist stofnuninni, þrátt fyrir beiðni þar um, væri ljóst að kærandi uppfyllti ekki skilyrði 2. mgr. 52. gr. laga um útlendinga um fullnægjandi fylgigögn með umsókn. Hefði kærandi því ekki sýnt fram á að hann uppfylli skilyrði 61. gr. um dvalarleyfi vegna starfs sem krefst sérþekkingar.
IV. Málsástæður og rök kæranda
Í kæru vísar kærandi til þess að ákvörðun Útlendingastofnunar byggi á þeim grundvelli að ekki hafi verið aflað tilskilinna gagna, þ.e. frumriti sakavottorðs kæranda frá Ítalíu. Nú sé staðan sú að óskaði hafi verið eftir því vottorði og sé það á leiðinni til landsins með pósti. Með vísan til þess sé nú grundvöllur fyrir því að umsókn hans verði tekin til skoðunar að nýju.
V. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála
Samkvæmt 1. mgr. 52. gr. laga um útlendinga tekur Útlendingastofnun ákvörðun um veitingu dvalarleyfis en Vinnumálastofnun um veitingu atvinnuleyfis. Þá skulu fylgja öll þau gögn og vottorð sem Útlendingastofnun og Vinnumálastofnun gera kröfu um til staðfestingar að umsækjandi uppfylli skilyrði sem lög, reglugerðir og önnur stjórnvaldsfyrirmæli kveða á um, sbr. 1. málsl. 2. mgr. 52. gr. laganna. Samkvæmt 3. mgr. ákvæðisins setur ráðherra reglugerð um nánari framkvæmd ákvæðisins, m.a. hvaða gögn og vottorð umsækjandi skuli leggja fram, hvaða kröfur skuli gerðar til framlagðra gagna, hver skuli leggja mat á gildi skjala og um undanþágu frá kröfu um gögn.
Í 10. gr. reglugerðar um útlendinga nr. 540/2017, með síðari breytingum, hefur ráðherra útfært nánar reglur um fylgigögn með umsókn um dvalarleyfi. Í 1. mgr. 10. gr. segir að Útlendingastofnun geti krafist þeirra gagna sem nauðsynleg eru við vinnslu umsóknar, m.a. fæðingarvottorðs, hjúskaparstöðuvottorðs, forsjár- eða umgengnisgagna, heilbrigðisvottorðs, dánarvottorðs, og staðfestingu á dvalarstað hér landi. Þá geti stofnunin krafist ljósmynda, greinargerða, gagna um framfærslu og sakavottorðs í þeim tilvikum sem stofnunin meti það nauðsynlegt. Í 3. mgr. 10. gr. segir m.a. að umsækjandi afli sjálfur nauðsynlegra fylgigagna með dvalarleyfisumsókn. Þá skuli fylgigögn vera á því formi sem stofnunin geri kröfu um og staðfest með þeim hætti sem stofnunin telji nauðsynlegan.
Útlendingastofnun synjaði umsókn kæranda á þeim grundvelli að hann hefði við meðferð umsóknar hjá stofnuninni ekki lagt fram sakavottorð frá Ítalíu og því væru skilyrði 2. mgr. 52. gr. laga um útlendinga um fullnægjandi fylgigögn með umsókn ekki uppfyllt. Útlendingastofnun kannaði ekki hvort önnur skilyrði laga um útlendinga væru uppfyllt þannig að heimilt væri að veita kæranda dvalarleyfi vegna starfs sem krefst sérfræðiþekkingar. Fyrir kærunefnd lagði kærandi fram sakarvottorð frá Ítalíu í frumriti. Að mati kærunefndar er það til hagsbóta fyrir kæranda að Útlendingastofnun taki afstöðu til hins nýja gagns í málinu. Meginmarkmið stjórnsýslukæru er að stuðla að réttaröryggi aðila máls með skoðun máls aðila á tveimur stjórnsýslustigum. Að mati kærunefndar er því rétt að mál kæranda verði tekið til nýrrar meðferðar hjá Útlendingastofnun þar sem afstaða verði tekin til gildis þess gagns sem kærandi hefur lagt fram hjá kærunefnd, og eftir atvikum önnur skilyrði laga um útlendinga sem ekki komu til skoðunar þegar Útlendingastofnun tók ákvörðun í máli hans. Kærandi getur þá eftir atvikum leitað eftir endurskoðun hjá kærunefnd. Þykir því rétt að fella ákvörðun Útlendingastofnunar úr gildi og leggja fyrir stofnunina að taka mál kæranda til meðferðar að nýju.
Úrskurðarorð
Ákvörðun Útlendingastofnunar er felld úr gildi. Lagt er fyrir stofnunina að taka umsókn kæranda til nýrrar meðferðar.
The decision of the Directorate of Immigration is vacated. The Directorate is instructed to re-examine the appellant’s application.
Áslaug Magnúsdóttir
Gunnar Páll Baldvinsson Anna Valbjörg Ólafsdóttir