Nr. 490/2019 Úrskurður
KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA
Þann 14. október 2019 er kveðinn upp svohljóðandi
úrskurður nr. 490/2019
í stjórnsýslumáli nr. KNU19070062
Kæra [...]
á ákvörðun
Útlendingastofnunar
I. Kröfur, kærufrestir og kæru
heimildÞann 30. júlí 2019 kærði [...], fd. [...], ríkisborgari [...] (hér eftir nefnd kærandi), ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 15. júlí 2019, um að synja henni um dvalarleyfi vegna náms, sbr. 65. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016.Kærandi krefst þess að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi og að henni verði veitt dvalarleyfi. Til vara er þess krafist að málið verði sent aftur til Útlendingastofnunar til nýrrar meðferðar.Fyrrgreind ákvörðun er kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga og barst kæran fyrir lok kærufrests.
II. Málsatvik og málsmeðferð
Kærandi sótti um dvalarleyfi vegna náms hér á landi þann 27. september 2018. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 20. mars 2019, var umsókn kæranda synjað. Með úrskurði kærunefndar útlendingamála, dags. 16. maí 2019, var ákvörðun Útlendingastofnunar felld úr gildi og lagt fyrir stofnunina að taka mál kæranda til nýrrar meðferðar. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 15. júlí 2019, var umsókn kæranda á ný synjað. Kærandi kærði ákvörðunina til kærunefndar útlendingamála þann 30. júlí sl. og þann 23. ágúst sl. barst kærunefnd greinargerð kæranda.
III. Ákvörðun Útlendingastofnunar
Í ákvörðun Útlendingastofnunar voru skilyrði 55. gr. og 65. gr. laga um útlendinga reifuð. Samkvæmt fyrirliggjandi gögnum væri kærandi skráð í nám við Háskólann á Bifröst á haustönn 2019 og væri um að ræða nám sem stæði yfir í eina önn, frá ágúst til desember 2019. Samkvæmt staðfestingu frá skólanum sem kærandi hefði lagt fram væri hún skráð í fimm áfanga sem væru sex einingar hver. Að auki gerði háskólinn þær kröfur að umsækjandi hafi lokið í það minnsta eins árs námi á háskólastigi, hafi náð tilteknum árangri í enskuprófi og notist við eigin tölvu á meðan náminu standi.
Í gögnum sem kærandi lagði fram við meðferð málsins hjá Útlendingastofnun kom m.a. fram að kærandi hefði lokið tveimur árum af námi í viðskiptafræði, með áherslu á markaðsfræði, en námið tæki alls fjögur ár. Meðal fylgigagna væri einnig brautskráningarvottorð og námsferilsyfirlit úr framhaldsskóla, með stimpli frá fulltrúum mennta- og utanríkisráðuneyta [...]. Kærandi var jafnframt boðuð í viðtal sem tekið var þann 18. júní sl. með myndbandsupptökubúnaði þar sem kærandi var stödd í heimaríki. Í viðtalinu hafi kærandi átt í verulegum erfiðleikum með að halda uppi einföldum samræðum á ensku. Hafi hún skilið illa þær spurningar sem bornar voru fyrir hana og hafi ekki getað svarað spurningum á borð við hvar hún ólst upp, hvort hún myndi ferðast ein til Íslands eða hvort henni hefði verið veitt aðstoð vegna dvalarleyfisumsóknar. Þá hafi kærandi átt í erfiðleikum með að greina frá menntunarbakgrunni sínum; hún hafi ekki minnst á háskólanámið sem fylgigögn virtust staðfesta að hún stundaði og þá hefðu svör hennar virst í sumum tilvikum vera æfð og óviðkomandi því sem hún hefði verið spurð að. Að mati stofnunarinnar veittu framangreind sjónarmið vísbendingu um takmarkaða enskukunnáttu kæranda og hæfi hennar til að stunda nám á háskólastigi á enskri tungu.
Vísaði stofnunin til þess að kærandi virtist uppfylla önnur skilyrði sem fram kæmu í 1. mgr. 55. gr. og 65. gr. laga um útlendinga á borð við sjúkrakostnaðartryggingu og skráningu í fullt nám samkvæmt staðfestingu skóla. Þá hefði kærandi skilað gögnum sem virtust staðfesta trygga framfærslu á umsóknartímanum í samræmi við 1. mgr. 56. gr. laganna, sbr. einnig a-lið 1. mgr. 55. gr. Hafi framfærslan verið færð fram með gjaldeyrisreikningi, í banka í heimalandi kæranda, sem bókfærður væri í evrum. Hefðu fyrri framfærslugögn verið sett fram í gjaldmiðli [...] en númer á reikningi kæranda væri það sama þrátt fyrir að hafa verið breytt í gjaldeyrisreikning. Veitti það vísbendingu um takmarkaðan áreiðanleika framfærslugagna. Teldi stofnunin með vísan til framangreinds og að teknu tilliti til allra gagna og aðstæðna í málinu að tilgangur kæranda með dvalarleyfisumsókn sinni væri ekki sá sami og uppgefinn væri í umsókn og að rökstuddur grunur væri til staðar að kærandi ætlaði sér ekki að stunda fullt nám hér á landi. Var það mat Útlendingastofnunar að kærandi fullnægði ekki skilyrðum 2. mgr. 55. gr. laga um útlendinga um að tilgangur dvalar skuli vera í samræmi við það dvalarleyfi sem sótt sé um né skilyrði 1. mgr. 65. gr. sömu laga um að kærandi ætli sér að stunda fullt nám hér á landi. Var umsókn kæranda því synjað.
IV. Málsástæður og rök kæranda
Í greinargerð hafnar kærandi því að tilgangur dvalar sé ekki í samræmi við dvalarleyfisumsókn; að enskukunnátta hennar sé takmörkuð eða að vísbending sé um að framfærslugögn séu með takmörkuðum áreiðanleika, enda hafi engin gögn verið lögð fram af sérfræðingum sem sýni fram á framangreint. Vísar kærandi til þess að starfsmenn Útlendingastofnunar séu ekki sérfræðingar í bankareikningum frá fjármálastofnun í [...] en umboðsmaður kæranda hafi rætt við íslenska bankamenn sem hafi tjáð honum að það sé vel hægt að breyta gjaldmiðli bankareiknings, þótt slíkt sé ekki gert hér á landi. Það sem skipti máli sé að kærandi hafi skilað inn fullnægjandi gögnum um framfærslu á dvalartíma. Þá komi hvergi fram í ákvæðum laga um útlendinga að það sé hlutverk Útlendingastofnunar að meta hvort umsækjandi um dvalarleyfi vegna náms uppfylli kröfur viðkomandi háskóla né að meta það hvort umsækjandi muni eiga auðvelt eða erfitt með að standast þær námskröfur sem gerðar séu til nemenda. Sé það hlutverk viðkomandi háskóla að meta það hvort umsækjandi um námsvist eigi erindi í skólann en Háskólinn á Bifröst hafi metið kæranda sem hæfan einstakling til að sækja námið. Það hvort námsárangur hennar verði svo fullnægjandi muni koma í ljós á meðan náminu stendur. Varðandi enskukunnáttu vísar kærandi til þess að í viðtali Útlendingastofnunar hafi hún verið mjög stressuð en hún hafni því að kunnátta hennar sé svo slök að hún geti ekki stundað nám hér á landi. Telji hún sig vel færa til að stunda námið og þá hafi háskólinn veitt henni námsvist svo ætla verði að skólinn hafi metið það sem svo að hún uppfylli þær kröfur sem gerðar séu til enskukunnáttu. Jafnframt hafi hún sýnt fram á með fullnægjandi hætti að hún sé með nægjanlegt fjármagn til að framfleyta sér hér á landi. Sé tilgangur dvalar í samræmi við umsókn og að námi loknu muni hún snúa aftur til heimaríkis. Vísar kærandi loks til þess að hún sé reiðubúin að hefja nám á vorönn 2020 enda telji hún óraunhæft að geta hafið nám á haustönn 2019 úr því sem komið er.
V. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála
Samkvæmt 1. mgr. 65. gr. laga um útlendinga er heimilt að veita útlendingi sem ætlar að stunda fullt nám hér á landi dvalarleyfi enda sé hann eldri en 18 ára og fullnægi þeim kröfum sem gerðar eru í viðkomandi námi. Fullt nám er samkvæmt ákvæðinu samfellt nám á háskólastigi, þ.m.t. nám á háskólastigi sem fram fer á vinnustöðum, eða annað það nám sem gerir sambærilegar kröfur til undirbúningsmenntunar og nám á háskólastigi. Skilyrði fyrir veitingu dvalarleyfis samkvæmt ákvæðinu eru m.a. að útlendingur fullnægi skilyrðum 1. og 2. mgr. 55. gr. laganna, sbr. a-lið 2. mgr. 65. gr., og að útlendingur stundi fullt nám hér á landi samkvæmt staðfestingu eða vottorði frá hlutaðeigandi skóla, sbr. b-lið 2. mgr. 65. gr. laga um útlendinga.
Af afriti af vegabréfi kæranda, sem lagt var fram við meðferð málsins, má sjá að kærandi er eldri en 18 ára. Í vottorði frá Háskólanum á Bifröst, dags. 17. júní 2019, kemur fram að umsókn kæranda um skólavist frá ágúst til desember 2019 hafi verið samþykkt og að kærandi sé skráð í 30 ECTS eininga nám. Þar kemur jafnframt fram að kærandi fullnægi þeim hæfniskröfum sem skólinn geri í tilgreindu námi. Í vottorðum frá Háskólanum á Bifröst, dags. 1. og 12. júlí 2019, kemur fram að kærandi hafi greitt skólagjöld að fullu fyrir haustönn 2019 og hafi staðist enskupróf sem háskólinn lagði fyrir hana.
Í 65. gr. laga um útlendinga segir m.a. að heimilt sé að veita útlendingi dvalarleyfi ef hann fullnægir kröfum sem gerðar eru í viðkomandi námi. Af ákvæðinu leiðir að það er verkefni skólans þar sem útlendingur hyggst stunda nám að meta hvort hann fullnægir kröfum námsins. Eins og að framan greinir hefur kærandi fengið inngöngu í 30 ECTS eininga nám í Háskólanum á Bifröst að undangengnu mati skólans á hæfni kæranda til námsins og eftir greiðslu skólagjalda. Kærandi uppfyllir því skilyrði 1. mgr. 65. gr., sbr. b-lið 2. mgr. 65. gr., laga um útlendinga enda er hún eldri en 18 ára, ætlar að stunda fullt nám hér á landi og fullnægir þeim kröfum sem gerðar eru í náminu.
Kemur þá til skoðunar hvort kærandi uppfylli grunnskilyrði fyrir útgáfu dvalarleyfis, sbr. 55. gr. laga um útlendinga. Samkvæmt 1. mgr. er heimilt að veita útlendingi dvalarleyfi í samræmi við ákvæði VI-XI. kafla laganna uppfylli hann skilyrði a- til d-liðar ákvæðisins. Í 2. mgr. 55. gr. kemur fram að tilgangur umsækjenda með dvöl hér á landi skuli vera í samræmi við það dvalarleyfi sem sótt er um. Í ákvörðun Útlendingastofnunar kemur fram sú niðurstaða stofnunarinnar að kærandi uppfylli ekki 2. mgr. 55. gr. laga um útlendinga þar sem tilgangur með umsókn um dvalarleyfi sé annar en að stunda nám hér á landi. Af ákvörðuninni verður ekki annað ráðið en að niðurstaðan sé byggð á ályktunum stofnunarinnar um takmarkaða enskukunnáttu kæranda, takmarkaðan áreiðanleika gagna sem hún hefur lagt fram og að svör hennar í viðtali við Útlendingastofnun hafi ekki verið fullnægjandi.
Þótt kærunefndin taki að einhverju leyti undir með Útlendingastofnun að viðtal við kæranda veki upp spurningar um hæfni kæranda til að stunda nám hér á landi verða ályktanir um tilgang dvalar kæranda hér á landi að taka mið af öllum gögnum málsins. Í málinu liggur fyrir mat Háskólans á Bifröst, sem stutt er framlögðum gögnum, um að kærandi standist kröfur skólans um tungumálakunnáttu. Að mati nefndarinnar eru ályktanir starfsmanna Útlendingastofnunar um hæfni í tungumálum, sem byggja eingöngu á stuttu viðtali við kæranda, ekki þess eðlis að unnt sé að leggja til grundvallar við úrlausn þessa máls að tungumálakunnátta kæranda sé ófullnægjandi til að hún geti stunda nám hér á landi í ljósi annarra gagna málsins.
Þá fær kærunefnd ekki séð að mismunur í uppgefnum gjaldmiðlum á bankareikningi kæranda gefi tilefni til að draga sönnunargildi gagna um framfærslu kæranda í efa. Jafnframt fær kærunefnd ekki séð hvernig svör kæranda í viðtali hjá Útlendingastofnun, þótt þau séu að einhverju leyti misvísandi, geti verið grundvöllur ályktunar um tilgang dvalar kæranda hér á landi. Kærunefnd telur gögn málsins ekki benda til annars en að kærandi ætli sér að stunda nám hér á landi enda hefur hann fengið samþykkta skólavist hjá Háskólanum á Bifröst, greitt að fullu skólagjöld fyrir eina önn, auk þess sem hann lagði fram þau fylgigögn sem Útlendingastofnun óskaði eftir við meðferð umsóknar hans. Að mati kærunefndar stendur ákvæði 2. mgr. 55. gr. laga um útlendinga því ekki í vegi fyrir að kæranda sé veitt dvalarleyfi hér á landi að því gefnu að Háskólinn á Bifröst samþykki skólavist kæranda fyrir vorönn 2020.
Með vísan til alls framangreinds er það mat kærunefndar að kærandi uppfylli þau skilyrði sem mælt er fyrir um í 1. og 2. mgr. 65. gr. laga um útlendinga. Er ákvörðun Útlendingastofnunar því felld úr gildi og lagt er fyrir stofnunina að taka mál kæranda til nýrrar meðferðar.
Úrskurðarorð
Ákvörðun Útlendingastofnunar er felld úr gildi. Lagt er fyrir Útlendingastofnun að taka mál kæranda til nýrrar meðferðar.
The decision of the Directorate of Immigration is vacated. The Directorate is instructed to re-examine the appellant’s case.
Anna Tryggvadóttir
Gunnar Páll Baldvinsson Ívar Örn Ívarsson