Úrskurður nr. 29/2016

KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA

Þann 28. janúar 2016 er kveðinn upp svohljóðandi

úrskurður nr. 29/2016

í stjórnsýslumáli nr. KNU15110005

Kæra […]

á ákvörðun

Útlendingastofnunar

I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild

Með stjórnsýslukæru, dags. 28. október 2015, kærði […], ríkisborgari […], þá ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 12. október 2015, að synja kæranda um dvalarleyfi á Íslandi.

Af greinargerð kæranda má ráða að kærandi geri þá kröfu að ákvörðun Útlendingastofnunar verði felld úr gildi og honum veitt heimild til dvalar á Íslandi.

Fyrrgreind ákvörðun er kærð á grundvelli 30. gr. laga nr. 96/2002 um útlendinga og barst kæran fyrir lok kærufrests, sbr. 3. mgr. 30. gr. sömu laga.

II. Málsatvik og málsmeðferð

Samkvæmt gögnum málsins sótti kærandi um dvalarleyfi þann 6. október 2014. Umsókn kæranda var synjað með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 12. október 2015.

Þann 28. október 2015 var framangreind ákvörðun Útlendingastofnunar kærð til kærunefndar útlendingamála. Þann 3. nóvember 2015 barst kærunefnd afrit af gögnum málsins frá Útlendingastofnun. Þann 4. nóvember 2015, var kæranda veittur 14 daga frestur til að leggja fram greinargerð vegna kærumálsins. Þann 6. nóvember 2015 barst kærunefnd greinargerð kæranda ásamt fylgiskjölum. Þann 9. desember 2015 bárust kærunefnd frekari gögn frá kæranda.

Kæra þessi hefur hlotið hefðbundna málsmeðferð, gagnaöflun er lokið og er málið hér með tekið til úrskurðar.

III. Ákvörðun Útlendingastofnunar

Ákvörðun Útlendingastofnunar byggði á því að móður og föður kæranda hefði verið synjað um dvalarleyfi á grundvelli 12. gr. laga um útlendinga. Þar með væru ekki skilyrði til að veita kæranda dvalarleyfi á Íslandi þar sem veiting dvalarleyfis til kæranda grundvallist á því að forsjáraðila verði fyrst veitt dvalarleyfi hér á landi. Þar af leiðandi hafnaði stofnunin umsókn kæranda. Sú ákvörðun stofnunarinnar var kærð til kærunefndar útlendingamála og er til umfjöllunar í stjórnsýslumáli þessu.

IV. Málsástæður og rök kæranda

Kærandi byggir umsókn sína um dvalarleyfi á því að hann sé í fylgd foreldra sinna, sbr. 1. mgr. 13. gr. laga um útlendinga, en þau sóttu um dvalarleyfi vegna starfs hér á landi sem krefst sérfræðiþekkingar, sbr. 12. gr. laganna. Umsókn þeirra var hafnað með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 12. október 2015. Umsókn kæranda var því synjað á þeim grundvelli.

V. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála

Mál þetta lýtur að því hvort Útlendingastofnun hafi verið rétt að synja umsókn kæranda frá 6. október 2014 um útgáfu dvalarleyfis hér á landi.

Um kæru þessa gilda lög um útlendinga, með síðari breytingum, og reglugerð um útlendinga nr. 53/2003, ásamt áorðnum breytingum.

Kæranda var með ákvörðun Útlendingastofnunar synjað um útgáfu dvalarleyfis vegna þess að móður og föður kæranda hefði verið synjað um dvalarleyfi á grundvelli 12. gr. laga um útlendinga.

Samkvæmt 1. mgr. 13. gr. laga um útlendinga geta nánustu aðstandendur útlendings sem dvelst hér á landi á grundvelli dvalarleyfis skv. 12. gr., 12. gr. b og 12. gr. f laganna fengið dvalarleyfi samkvæmt umsókn að tilteknum skilyrðum uppfylltum. Samkvæmt 2. mgr. 13. gr. eru nánustu aðstandendur í skilningi 1. mgr. m.a. börn viðkomandi yngri en 18 ára á hans framfæri og í hans forsjá. Þann 28. janúar voru ákvarðanir Útlendingastofnunar, um að synja móður kæranda […] og föður kæranda […]um dvalarleyfi á grundvelli 12. gr. laga um útlendinga, staðfestar. Með vísan til þess að veiting dvalarleyfis til kæranda grundvallast á því að forsjáraðila hafi verið veitt dvalarleyfi verður ákvörðun Útlendingastofnunar staðfest.

Úrskurðarorð

Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest.

The decision of the Directorate of Immigration is affirmed.

Hjörtur Bragi Sverrisson, formaður

Anna Valbjörg Ólafsdóttir Pétur Dam Leifsson