Mál nr. 108/2016

Úrskurðarnefnd velferðarmála

Mál nr. 108/2016

Fimmtudaginn 26. maí 2016

A

gegn

Reykjavíkurborg

Ú R S K U R Ð U R

Mál þetta úrskurða Kári Gunndórsson lögfræðingur, Agnar Bragi Bragason lögfræðingur og Eva Dís Pálmadóttir lögfræðingur.

Með kæru, dags. 15. mars 2016, kærir A til úrskurðarnefndar velferðarmála synjun Reykjavíkurbogar frá 13. janúar 2016 á umsókn hennar um sérstakar húsaleigubætur.

I. Málavextir og málsmeðferð

Kærandi sótti um sérstakar húsaleigubætur hjá Reykjavíkurborg með umsókn, dags. 8. maí 2015. Með bréfi þjónustumiðstöðvar, dags. 10. júní 2015, var kæranda tilkynnt að afgreiðslu umsóknar hennar hafi verið frestað þar til ákvörðun yrði tekin um hvort dómi Héraðsdóms Reykjavíkur frá 17. apríl 2015 yrði áfrýjað til Hæstaréttar. Með bréfi þjónustumiðstöðvar, dags. 3. nóvember 2015, var umsókn kæranda synjað með þeim rökum að hún hafi ekki uppfyllt skilyrði d-liðar 4. gr. reglna um félagslegar leiguíbúðir og sérstakar húsaleigubætur í Reykjavík. Kærandi áfrýjaði synjuninni til velferðarráðs sem tók málið fyrir á fundi sínum þann 13. janúar 2016 og staðfesti synjunina.

Kærandi lagði fram kæru hjá úrskurðarnefnd velferðarmála þann 15. mars 2016. Með bréfi, dags. 17. mars 2016, óskaði úrskurðarnefndin eftir greinargerð Reykjavíkurborgar þar sem meðal annars kæmi fram rökstuðningur fyrir hinni kærðu ákvörðun. Greinargerð Reykjavíkurborgar barst með bréfi, dags. 31. mars 2016. Með bréfi úrskurðarnefndarinnar, dags. 26. febrúar 2016, var bréf Reykjavíkurborgar sent kæranda til kynningar. Athugasemdir bárust ekki.

II. Málsástæður kæranda

Kærandi vísar til þess að dómi Héraðsdóms Reykjavíkur í sambærilegu máli og hennar hafi verið áfrýjað til Hæstaréttar og því sé undarlegt að umsókn hennar hafi verið synjað. Kærandi gerir ekki kröfur í málinu en ráða má af kæru að hún krefjist þess að ákvörðun Reykjavíkurborgar um að synja henni um sérstakar húsaleigubætur verði felld úr gildi.

III. Sjónarmið Reykjavíkurborgar

Í greinargerð Reykjavíkurborgar er greint frá aðstæðum kæranda. Vísað er til þess að í 4. gr. reglna Reykjavíkurborgar um félagslegar leiguíbúðir og sérstakar húsaleigubætur séu sett fram tiltekin skilyrði sem uppfylla þurfi til að umsókn um félagslega leiguíbúð og sérstakar húsaleigubætur taki gildi. Í d-lið sé kveðið á um að umsækjandi þurfi að skora að lágmarki fjögur stig vegna félagslegra aðstæðna sinna, tvö stig vegna húsnæðisaðstöðu og tvö vegna félagslegs vanda eða sérstakra aðstæðna barna. Kærandi hafi ekki fengið nein stig vegna húsnæðisstöðu þar sem hún sé búsett í öruggu húsnæði. Því hafi verið metið svo að kærandi væri hvorki í þörf fyrir húsnæði né að húsnæðisaðstæður hennar væru verulega erfiðar. Skilyrði d-liðar 4. gr. reglnanna hafi því ekki verið uppfyllt þar sem lágmarksstigafjölda vegna félagslegra aðstæðna hafi ekki verið náð.

IV. Niðurstaða

Í máli þessu er ágreiningur um hvort Reykjavíkurborg hafi borið að samþykkja umsókn kæranda um sérstakar húsaleigubætur.

Úrskurðarnefnd velferðarmála telur ástæðu til að gera athugasemd við málsmeðferð Reykjavíkurborgar vegna umsóknar kæranda um sérstakar húsaleigubætur. Líkt og fram kemur í bréfi Reykjavíkurborgar, dags. 10. júní 2015, var afgreiðslu umsóknar kæranda frestað þar til ákvörðun hefði verið tekin um hvort dómi Héraðsdóms Reykjavíkur frá 17. apríl 2015 yrði áfrýjað til Hæstaréttar. Úrskurðarnefndin bendir á að sveitarfélaginu bar að taka efnislega ákvörðun um synjun eða samþykki umsóknar kæranda á grundvelli gildandi reglna sveitarfélagsins eins fljótt og unnt var, sbr. meðal annars 9. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Beinir úrskurðarnefndin því til sveitarfélagsins að haga málsmeðferð sinni vegna umsókna einstaklinga framvegis í samræmi við framangreind sjónarmið. 

Í 4. gr. reglna um félagslegar leiguíbúðir og sérstakar húsaleigubætur í Reykjavík er kveðið á um skilyrði fyrir því að umsókn verði metin gild og þarf umsækjandi að uppfylla öll skilyrði sem fram koma í a–e-liðum 1. mgr. ákvæðisins. Í d-lið 4. gr. framangreindra reglna Reykjavíkurborgar er gert að skilyrði að umsækjandi skori að lágmarki fjögur stig vegna félagslegra aðstæðna sinna, þ.e. tvö stig vegna húsnæðisstöðu og tvö stig vegna félagslegs vanda eða sérstakra aðstæðna barna, sbr. matsviðmið sem fylgir reglunum. Samkvæmt gögnum málsins var kærandi ekki metinn til neinna stiga vegna húsnæðisstöðu þar sem talið var að hún væri hvorki í þörf fyrir húsnæði né að húsnæðisaðstæður hennar væru verulega erfiðar. Í lið 5 a í matsviðmiði sem fylgir reglunum kemur fram að veitt sé eitt stig ef umsækjandi þurfi á húsnæði að halda, tvö stig ef húsnæðisaðstæður séu verulega erfiðar og þrjú stig ef vart sé mögulegt að bíða eftir húsnæði. Fyrir liggur að kærandi er með húsaleigusamning við Brynju, hússjóð Öryrkjabandalags Íslands, og hagstæða leigu. Verður því hvorki séð að húsnæðismissir sé yfirvofandi né að um óöruggt húsnæði sé að ræða. Úrskurðarnefndin telur því ekki ástæðu til að gera athugasemd við það að húsnæðisaðstæður kæranda hafi ekki verið metnar til stiga, enda verður að telja ljóst að kærandi búi í öruggu leiguhúsnæði.

Í 5. gr. reglnanna er kveðið á um undanþágur frá skilyrðum 4. gr. um lögheimili og/eða tekjuviðmið en ekki er kveðið á um undanþágu frá viðmiðum um stig vegna húsnæðisstöðu eða félagslegs vanda. Þar sem kærandi uppfyllir ekki skilyrði d-liðar 4. gr. reglnanna er það mat úrskurðarnefndarinnar að undanþáguákvæði 5. gr. komi ekki til skoðunar í málinu. Það er því niðurstaða úrskurðarnefndarinnar að staðfesta beri hina kærðu ákvörðun.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Ákvörðun Reykjavíkurborgar, frá 13. janúar 2016, um synjun á umsókn A um sérstakar húsaleigubætur er staðfest.

F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála

Kári Gunndórsson