Nr. 1111/2024 Úrskurður
KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA
Hinn 5. nóvember 2024 er kveðinn upp svohljóðandi
úrskurður nr. 1111/2024
í stjórnsýslumáli nr. KNU24070194
Kæra [...]
á ákvörðun
Útlendingastofnunar
I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild
Hinn 18. júlí 2024 kærði [...], fd. [...], ríkisborgari Kína (hér eftir kærandi), ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 17. júlí 2024, um að synja honum um vegabréfsáritun til Íslands.
Af kæru má ráða að kærandi krefjist þess að ákvörðun Útlendingastofnunar verði felld úr gildi og fallist verði á beiðni hans um vegabréfsáritun til Íslands.
Fyrrgreind ákvörðun er kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga og barst kæran fyrir lok kærufrests.
Lagagrundvöllur
Í máli þessu gilda einkum ákvæði laga um útlendinga nr. 80/2016, reglugerð um útlendinga nr. 540/2017, ákvæði stjórnsýslulaga nr. 37/1993, reglugerð um vegabréfsáritanir nr. 795/2022, Schengen-samningurinn og verklagsreglur þess samnings.
II. Málsatvik og málsmeðferð
Með umsókn, dags. 10. júlí 2024, óskaði kærandi eftir vegabréfsáritun til Íslands og Schengen-svæðisins fyrir níu daga dvöl frá 3. til 11. ágúst 2024. Umsókn kæranda var synjað með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 17. júlí 2024. Hinn 18. júlí 2024 barst kærunefnd kæra frá kæranda. Kærandi lagði fram frekari fylgigögn með tölvubréfi, dags. 22. júlí 2024.
III. Málsástæður og rök kæranda
Í röksemdum sínum vísar kærandi til fyrirliggjandi ákvörðunar Útlendingastofnunar. Kærandi ber fyrir sig að hann muni ekki nota svonefnt EAD skírteini til endurkomu til Bandaríkjanna að nýju, heldur vísar hann til eyðublaðs I-512L sem hann kveður nægja honum til endurkomu til Bandaríkjanna að lokinni dvöl á Schengen-svæðinu. Kærandi kveðst hafa lagt umrætt eyðublað fram samhliða umsókn sinni um vegabréfsáritun og lagt það fram að nýju þegar að utanríkisþjónustan sendi honum tölvubréf sem innihélt beiðni um frekari gögn.
IV. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála
Samkvæmt 1. mgr. 20. gr. laga um útlendinga þurfa útlendingar að hafa vegabréfsáritun til að koma hingað til lands, nema annað sé ákveðið í reglum sem ráðherra setur. Ríkisborgarar Kína þurfa vegabréfsáritun til Íslands, sbr. viðauka 8 við reglugerð um vegabréfsáritanir. Í 6. mgr. 20. gr. laga um útlendinga koma fram skilyrði til útgáfu vegabréfsáritunar og í 33. gr. reglugerðar um vegabréfsáritanir er tilgreint hvenær synja skuli um vegabréfsáritun. Heimilt er samkvæmt fyrrgreindri 6. mgr. 20. gr. að veita útlendingi vegabréfsáritun sem gildir á öllu Schengen-svæðinu ef grunnskilyrðum a - h liða sömu greinar er fullnægt.
Samkvæmt 7. mgr. 20. gr. laga um útlendinga skal vegabréfsáritun ekki veitt ef ástæða er til að vefengja uppgefinn tilgang ferðar útlendings hingað til lands eða réttmæti upplýsinga sem hann hefur veitt. Er þessi regla áréttuð í 8. mgr. ákvæðisins en þar kemur fram að við mat á umsókn um vegabréfsáritun skuli auk þjóðernis taka tillit til félagslegrar stöðu og hættu á að útlendingur dvelji lengur á Schengen-svæðinu en honum er heimilt. Með aðild að Schengen-samstarfinu tókust íslensk stjórnvöld á hendur skyldu til að fylgja samræmdum reglum um útgáfu vegabréfsáritana. Hafa stjórnvöld sem annast afgreiðslu umsókna um vegabréfsáritanir mótað tilteknar verklagsreglur til að styðjast við, byggðar á efnisreglum Schengen-samningsins. Í athugasemdum með frumvarpi til laga um útlendinga kemur fram að við mat á einstökum atriðum sé nauðsynlegt að taka tillit til reynslu og framkvæmdar annarra Schengen-ríkja. Leiði það af eðli samstarfsins að mikilvægt sé að samræmis sé gætt á þessu sviði svo sömu skilyrði gildi um vegabréfsáritanir á Schengen-svæðinu.
Samkvæmt 33. gr. reglugerðar um vegabréfsáritanir skal með fyrirvara um 1. mgr. 25. gr. reglugerðarinnar synjað um vegabréfsáritun í tilteknum tilvikum. Meðal þeirra tilvika sem tilgreind eru í ákvæðinu er ef umsækjandi getur ekki fært rök fyrir tilgangi eða skilyrðum fyrirhugaðrar dvalar sinnar, sbr. ii.-lið a-liðar ákvæðisins, eða ef rökstudd ástæða sé til að draga í efa að fylgiskjöl, sem umsækjandi leggur fram, séu ósvikin eða að innihald þeirra sé rétt, eða áreiðanleika framburðar umsækjanda eða ásetning hans til að yfirgefa yfirráðasvæði aðildarríkjanna áður en vegabréfsáritunin sem sótt er um rennur út, sbr. b-lið ákvæðisins.
Synjunarform Útlendingastofnunar er staðlað form sem öll þátttökuríki Schengen-samstarfsins notast við, sbr. viðauki 6 við reglugerð um vegabréfsáritanir. Í forminu er hægt að merkja við reiti á bilinu 1-17, þ.e. ástæður þess að umsóknum sé synjað. Í ákvörðun í máli kæranda er merkt í reit 2, þ.e. að ekki voru færð rök fyrir tilgangi og skilyrðum fyrirhugaðrar dvalar. Ákvörðuninni fylgdu viðbótarathugasemdir, þar sem fram kemur að kærandi hafi hvorki lagt fram bandarískt dvalarleyfi né svonefnt EAD kort sem heimili endurkomu til Bandaríkjanna. Vísað er til framkvæmdarákvörðunar framkvæmdastjórnarinnar (ESB) 2013/1725, dags. 26. mars 2013, sem kveði á um þau gögn sem fylgja skuli umsóknum um vegabréfsáritanir frá Bandaríkjunum. Með umsókn kæranda hafi hann lagt fram afrit af útrunninni vegabréfsáritun og EAD skírteini sem ekki heimilaði endurkomu til Bandaríkjanna. Uppfyllti kærandi þar með ekki skilyrði 20. gr. laga um útlendinga sem og 33. gr. reglugerðar um vegabréfsáritanir.
Með vísan til 21. gr. stjórnsýslulaga var kæranda jafnframt leiðbeint um að hann gæti óskað eftir skriflegum rökstuðningi innan 14 daga frá tilkynningu ákvörðunar. Samkvæmt gögnum málsins liggur ekki fyrir skriflegur rökstuðningur vegna ákvörðunar í máli kæranda.
Meðferð umsóknar kæranda fór fram hjá utanríkisþjónustunni, sbr. 10. mgr. 20. gr. laga um útlendinga. Þyki skilyrði ekki fyrir hendi til útgáfu áritunar er mál lagt fyrir Útlendingastofnun til ákvörðunar.
Í málatilbúnaði kæranda ber hann fyrir sig eyðublað I-512L sem hann kveður heimila honum endurkomu til Bandaríkjanna að lokinni dvöl á Schengen-svæðinu. Um er að ræða málsgagn sem lá fyrir við meðferð málsins hjá utanríkisþjónustunni og Útlendingastofnun. Framangreind stjórnvöld hafa þegar tekið afstöðu til gagnsins. Kærandi hefur ekki bætt úr framangreindum annmarka á kærustigi. Þegar af þeirri ástæðu verður ákvörðun Útlendingastofnunar staðfest.
Að öllu framangreindu virtu er það niðurstaða kærunefndar að ekki hafi verið færð rök fyrir tilgangi og skilyrðum fyrirhugaðrar dvalar, sbr. ii-lið a-liðar 1. mgr. 33. gr. reglugerðar um vegabréfsáritanir. Hafi kærandi ekki sýnt fram á heimild til þess að ferðast til baka til annars ríkis, sbr. b-lið 6. mgr. 20. gr. Samkvæmt framansögðu er hin kærða ákvörðun um að synja kæranda um vegabréfsáritun til landsins staðfest.
Úrskurðarorð:
Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest.
The decision of the Directorate of Immigration is affirmed.
Fyrir hönd kærunefndar útlendingamála,
Valgerður María Sigurðardóttir, varaformaður