Úrskurðir og álit

Viðurlög Þátttaka í vinnumarkaðsaðgerðum

Ofgreiddar bætur Endurupptaka

Ofgreiddar bætur

Ofgreiddar bætur

Ofgreiddar bætur

Frávísun Enginn ágreiningur

Ofgreiddar bætur

Ofgreiddar bætur

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum

Viðurlög Höfnun á starfi

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum

Ofgreiddar bætur

Frávísun Kærufrestur liðinn

ViðurlögOfgreiddar bætur

Ofgreiddar bætur

Endurupptaka

Viðurlög Ofgreiddar bætur

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum

Viðurlög Ótilkynnt dvöl erlendis

Frádráttur frá atvinnuleysisbótum Endurupptaka

Viðurlög Þátttaka í vinnumarkaðsaðgerðum

Frávísun Kærufrestur liðinn

Ofgreiddar bætur

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Frádráttur frá atvinnuleysisbótum Endurupptaka

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum

Frádráttur frá atvinnuleysisbótum Endurupptaka

Atvinnuleysisbætur Lögheimili

Endurupptaka

Viðurlög Þátttaka í vinnumarkaðsaðgerðum

Viðurlög Ótilkynnt dvöl erlendis

Ofgreiddar bætur

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum

Ofgreiddar bætur

Ofgreiddar bætur

Frávísun

Ofgreiddar bætur

Ofgreiddar bætur

Ofgreiddar bætur

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum Innheimta ofgreiddra bóta

Frávísun. Rökstuðningur.

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum

Frávísun

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum

Frávísun

Ofgreiddar bætur

Frávísun Kærufrestur liðinn

Ofgreiddar bætur

Endurupptaka

Útreikningur á bótarétti

Ofgreiddar bætur

Frádráttur frá atvinnuleysisbótum

Endurupptaka

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum

Námsmaður

Viðurlög Ótilkynntar tekjur

Viðurlög Höfnun á starfi

Viðurlög Höfnun á atvinnuviðtali

Frávísun

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum

Ofgreiddar bætur Námsmaður

Ofgreiddar bætur

Bótatímabil fullnýtt

Ofgreiddar bætur

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum

Ofgreiddar bætur Námsmaður

Ofgreiddar bætur

Námsmaður milli anna

Virk atvinnuleit

Atvinnuleysisbætur aftur í tímann

Ofgreiddar bætur Frádráttur vegna tekna

Ofgreiddar bætur

Ofgreiddar bætur Frádráttur vegna tekna

Ofgreiddar bætur Frádráttur vegna tekna

Ofgreiddar bætur Ótilkynntar tekjur

Frádráttur frá atvinnuleysisbótum

Kærufrestur

Biðtími eftir atvinnuleysisbótum Starfi sagt upp án gildra ástæðna

Viðurlög Höfnun á starfi

Ofgreiddar bætur Ótilkynntar tekjur

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynntar breytingar á vinnufærni

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Viðurlög Ótilkynnt vinna

Enginn ágreiningur Frávísun

Viðurlög Ótilkynnt dvöl erlendis

Viðurlög Ótilkynnt dvöl erlendis

Atvinnuleit erlendis

Viðurlög Höfnun á starfi

Atvinnuleit erlendis

Viðurlög Höfnun á starfi.

Viðurlög Höfnun á atvinnuviðtali

Kærufrestur

Ofgreiddar bætur Röng tekjuáætlun

Ofgreiddar bætur Ótilkynntar tekjur.

Ofgreiddar bætur  Röng tekjuáætlun

Viðurlög Skyldumæting á fundi

Ofgreiddar bætur Ótilkynntar tekjur

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um útreikning á skuldamyndun kæranda, sbr. 36. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, var ómerkt og málinu vísað til Vinnumálastofnunar til meðferðar að nýju.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að synja kæranda um atvinnuleysisbætur á grundvelli 4. mgr. 54. gr. laga atvinnuleysistryggingar er var felld úr gildi og Vinnumálastofnun gert að greiða kæranda atvinnuleysisbætur frá umsóknardegi.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar, um að fella niður greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda í tvo mánuði skv. 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna þess að hann hafnaði starfi, var staðfest.

Staðfest var sú ákvörðun Vinnumálastofnunar  að gera kæranda að endurgreiða höfuðstól skuldar sinnar við stofnunina skv. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda í tvo mánuði skv. 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna þess að hún hafnaði atvinnutilboði var staðfest.

Staðfest var ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að kærandi sætti tveggja mánaða biðtíma skv. 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna dvalar hans erlendis. Honum var auk þess gert að endurgreiða þær atvinnuleysisbætur sem hann fékk greiddar á sama tíma.

Staðfest var sú ákvörðun Vinnumálastofnunar  að gera kæranda að endurgreiða höfuðstól skuldar sinnar við stofnunarinnar skv. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að leggja 15% álag á skuld kæranda var hins vegar hrundið og þeim hluta málsins vísað aftur til stofnunarinnar til nýrrar meðferðar.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að beita kæranda viðurlögum samkvæmt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og endurkrefja hana um ofgreiddar atvinnuleysisbætur á grundvelli 1. málsl. 2. mgr. 39. gr. laganna var hrundið. Kæranda var gert endurgreiða atvinnuleysisbætur vegna tímabilisins frá 3. júlí til 11. júlí 2014 að viðbættu 15% álagi með vísan til 2. málsl. 2. mgr. 39. gr. laganna.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda í tvo mánuði skv. 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna þess að hún  hafnaði atvinnuviðtali var staðfest.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að meta bótarétt kæranda 72% var staðfest með vísan til 19. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Staðfest var sú ákvörðun Vinnumálastofnunar  að gera kæranda að endurgreiða höfuðstól skuldar sinnar við stofnunina skv. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. g lið 14. gr. laganna og 4. mgr. 51. gr. laganna.

Kæranda var synjað um endurupptöku máls hennar hjá úrskurðarnefndinni þar sem skilyrði 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 voru ekki talin uppfyllt.

Kæranda var synjað um endurupptöku máls hennar hjá úrskurðarnefndinni þar sem skilyrði 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 voru ekki talin uppfyllt.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að synja kæranda um greiðslu atvinnuleysisbóta á tímabilinu frá 5. janúar 2015 til 22. janúar 2015 með vísan til 6. mgr. 9. gr. laga um atvinnuleysistryggingar  var hrundið. Stofnunin gætti ekki nægilega að leiðbeiningarskyldu sinni skv. 7. gr. stjórnsýslulaga að mati úrskurðarnefndarinnar.

Ákvörðun Vinnumálastofnun um niðurfellingu bótaréttar kæranda í þrjá mánuði sökum þess að hún hafi ekki tilkynnt um dvöl sína erlendis samkvæmt 59. gr., sbr. 61. gr., laga um atvinnuleysistryggingar og endurgreiðslu ofgreiddra bóta samkvæmt 39. gr. laganna, var staðfest.

Ákvörðun Vinnumálstofnunar um að synja kæranda um greiðslu atvinnuleysisbóta á vorönn 2015 á þeim grundvelli að hún hafi verið skráð í nám án þess að fyrir lægi námssamningur við stofnunina, sbr. 52. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, var hrundið. Úrskurðarnefndin taldi að Vinnumálastofnun hefði ekki veitt kæranda nauðsynlegar leiðbeiningar samkvæmt 7. gr. stjórnsýslulaga að því er varðar umsókn um námssamning.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar, um að synja að endurupptaka eldri ákvörðun stofnunarinnar um viðurlög samkvæmt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og endurgreiðslu bóta samkvæmt 2. mgr. 39. gr. laganna, var staðfest

Með vísan til 9. gr. og 1. mgr. 29. gr. laga um atvinnuleysistryggingar gat kærandi fyrst átt rétt á atvinnuleysisbótum frá og með þeim tíma sem umsókn um atvinnuleysisbætur barst Vinnumálastofnun. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar, um að synja að endurupptaka eldri ákvörðun stofnunarinnar um viðurlög samkvæmt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og endurgreiðslu bóta samkvæmt 2. mgr. 39. gr. laganna, var staðfest

Ákvörðun Vinnumálastofnunar, um að synja kæranda um greiðslu tekjutengdra atvinnuleysisbóta samkvæmt 32. gr. laga um atvinnuleysistryggingar á þeim grundvelli að hann hafi ekki verið starfandi á innlendum vinnumarkaði á viðmiðunartímabili, var staðfest.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar, um að synja að endurupptaka eldri ákvörðun stofnunarinnar um viðurlög samkvæmt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og endurgreiðslu bóta samkvæmt 2. mgr. 39. gr. laganna, var staðfest

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að synja kæranda um greiðslu tekjutengdra atvinnuleysisbóta skv. 32. gr. laga um atvinnuleysistryggingar var staðfest.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar, um að synja að endurupptaka eldri ákvörðun stofnunarinnar um viðurlög samkvæmt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og endurgreiðslu bóta samkvæmt 2. mgr. 39. gr. laganna, var staðfest

Staðfest var ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að kærandi sætti tveggja mánaða biðtíma skv. 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna dvalar hans erlendis. Honum var auk þess gert að endurgreiða þær atvinnuleysisbætur sem hann fékk greiddar á sama tíma.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar, um að stöðva greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda í ljósi þess að hann hafi verið skráður í nám án þess að fyrir lægi námssamningur við stofnunina, sbr. 52. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, og endurkrefja hann um ofgreiddar bætur, sbr. 2. mgr. 39. gr. laganna, er staðfest.

Mál þetta lýtur að 1. mgr. 52. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, þ.e. meginreglunni um að námsmenn eigi ekki tilkall til atvinnuleysisbóta. Hin kærða ákvörðun var staðfest og kæranda gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, sbr. 2. mgr. 39. gr. sömu laga.

Staðfest var ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að kærandi sætti tveggja mánaða biðtíma skv. 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna dvalar hennar erlendis. Henni var auk þess gert að endurgreiða þær atvinnuleysisbætur sem hún fékk greiddar á sama tíma.

Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar, um að fella niður greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda í tvo mánuði með vísan til 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar þar sem hún hafði ekki tilkynnt um lífeyrissjóðstekjur, var staðfest. Kæranda var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar bætur skv. 39. gr. laganna.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Mál þetta lýtur að þeirri ákvörðun Vinnumálastofnunar að krefja kæranda um endurgreiðslu ofgreiddra atvinnuleysisbóta skv. 36. gr., sbr. 2. mgr. 39. gr., laga um atvinnuleysistryggingar vegna eingreiðslu frá lífeyrissjóði samhliða greiðslum atvinnuleysisbóta. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Staðfest var sú ákvörðun Vinnumálastofnunar  að gera kæranda að endurgreiða höfuðstól skuldar sinnar við stofnunarinnar skv. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Vinnumálastofnun lagði ekki 15% álag á skuld kæranda.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda í tvo mánuði skv. 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna þess að hann hafnaði atvinnuviðtali var staðfest.

Hin kærða ákvörðun þess efnis að kærandi skyldi einungis eiga rétt á atvinnuleysisbótum frá þeim tíma sem umsókn barst Vinnumálastofnun var staðfest með vísan til 9. gr. og 1. mgr. 29. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar, um að fella niður greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda í tvo mánuði með vísan til 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar þar sem hann hafði ekki tilkynnt um tekjur frá Tryggingastofnun, var staðfest.

Vinnumálastofnun taldi að kærandi hefði misst starf sitt af ástæðum sem hann átti sjálfur sök á, sbr. 2. málsl. 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Úrskurðarnefndin féllst ekki á það. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar í tvo mánuði var felld úr gildi.

Kæra kæranda barst að liðnum kærufresti skv. 1. málsl. 1. mgr. 12. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var málinu því vísað frá úrskurðanefndinni.

Mál þetta lýtur að þeirri ákvörðun Vinnumálastofnunar að krefja kæranda um endurgreiðslu ofgreiddra atvinnuleysisbóta skv. 36. gr., sbr. 2. mgr. 39. gr., laga um atvinnuleysistryggingar vegna lífeyris frá Tryggingastofnun ríkisins samhliða greiðslum atvinnuleysisbóta. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar en kærandi var erlendis án þess að tilkynna Vinnumálastofnun um það. Hin kærða ákvörðun, þess efnis að kærandi skyldi ekki eiga rétt á greiðslu atvinnuleysisbóta fyrr en hún hefði starfað í a.m.k. 24 mánuði á innlendum vinnumarkaði, sbr. 4. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, var staðfest.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda í tvo mánuði skv. 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna þess að hún  hafnaði atvinnutilboði var staðfest.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði ekki tilkynnt Vinnumálastofnun án ástæðulausrar tafar um tilfallandi vinnu.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda í tvo mánuði skv. 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna þess að hún  hafnaði atvinnutilboði var staðfest.

Staðfest var ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að kærandi sætti þriggja mánaða biðtíma skv. 59. gr., sbr. 61. gr., laga um atvinnuleysistryggingar vegna dvalar hennar erlendis. Henni var auk þess gert að endurgreiða þær atvinnuleysisbætur sem hún fékk greiddar á sama tíma.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar, um að greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda skyldu stöðvaðar og að hún skyldi ekki eiga rétt á atvinnuleysisbótum fyrr en hún hefði starfað í a.m.k. 24 mánuði á innlendum vinnumarkaði á grundvelli 5. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, var staðfest.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að hafna umsókn kæranda um atvinnuleysisbætur á grundvelli 30. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, þar sem minna en 24 mánuðir voru liðnir frá því að fyrra bótatímabili lauk, var staðfest.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði ekki tilkynnt Vinnumálastofnun um atvinnu sína.

Staðfest sú ákvörðun Vinnumálastofnunar að vegna fjarveru kæranda á boðað námskeið var réttur hans til atvinnuleysisbóta felldur niður í tvo mánuði skv. 1. mgr. 58. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006.

Mál þetta lýtur að 1. mgr. 52. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, þ.e. meginreglunni um að námsmenn eigi ekki tilkall til atvinnuleysisbóta. Hin kærða ákvörðun var staðfest og kæranda gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur sbr. 2. mgr. 39. gr. sömu laga.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að meta bótarétt kæranda 45% var staðfest með vísan til 19. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði ekki tilkynnt Vinnumálastofnun án ástæðulausrar tafar að atvinnuleit væri hætt.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Kæra barst að liðnum kærufresti og var vísað frá.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta án þess að hafa tilkynnt Vinnumálastofnun um vinnuna.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði ekki tilkynnt Vinnumálastofnun án ástæðulausrar tafar að atvinnuleit væri hætt.

Hin kærða ákvörðun um að synja kæranda um nýtt bótatímabil var staðfest. Úrskurðarnefndin taldi að Vinnumálastofnun hefði verið heimilt að afturkalla ákvörðun um að veita kæranda nýtt bótatímabil þar sem sú ákvörðun hafi verið ógildanleg, sbr. 1. mgr. 29. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og 25. gr. stjórnsýslulaga.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði ekki tilkynnt Vinnumálastofnun án ástæðulausrar tafar að atvinnuleit væri hætt.

Kæranda var synjað um endurupptöku máls hennar hjá úrskurðarnefndinni þar sem skilyrði 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 voru ekki talin uppfyllt.

Hin kærða ákvörðun var staðfest með vísan til 1. mgr. 29. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Ekki var fallist á að annmarkar á málsmeðferð Vinnumálastofnunar veittu kæranda rétt til greiðslu atvinnuleysisbóta umfram þrjú ár.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði verið starfandi á innlendum vinnumarkaði samhliða töku atvinnuleysisbóta.

Kæranda var synjað um endurupptöku máls hennar hjá úrskurðarnefndinni þar sem skilyrði 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 voru ekki uppfyllt.

Mál þetta lýtur að túlkun á 36. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Úrskurðarnefndin staðfesti þá ákvörðun Vinnumálastofnunar að skerða bótarétt kæranda vegna makalífeyrisgreiðslna.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Það var mat úrskurðarnefndar að kærandi hefði ekki tilkynnt Vinnumálastofnun án ástæðulausrar tafar að atvinnuleit væri hætt.

Kæra barst að liðnum kærufresti og var vísað frá.

Kæra barst að liðnum kærufresti. Ekki var fallist á að birting stjórnvaldsákvörðunar Vinnumálastofnunar hefði ekki verið fullnægjandi. Kæru var vísað frá.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður bótarétt kæranda í tvo mánuði vegna þess að hann hafnaði atvinnutilboði/atvinnuviðtali var staðfest.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að láta kæranda sæta 2,2 mánaða biðtíma eftir greiðslu atvinnuleysisbóta vegna eldri viðurlaga var staðfest.

Staðfest var sú ákvörðun Vinnumálastofnunar  að gera kæranda að endurgreiða höfuðstól skuldar sinnar við stofnunarinnar skv. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Vinnumálastofnun hafði fallist á að fella niður 15% álagið á skuld kæranda og lýtur málið ekki að þeim þætti.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að synja beiðni um endurupptöku ákvörðunar var staðfest.

Kærandi var endurkrafinn um greiðslu ofgreiddra atvinnuleysisbóta skv. 36. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna greiðslu lífeyris frá Tryggingastofnun og ótilkynntra tekna. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Staðfest var ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að kærandi sætti tveggja mánaða biðtíma skv. 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar vegna dvalar hennar erlendis. Henni var auk þess gert að endurgreiða þær atvinnuleysisbætur sem hún fékk greiddar á sama tíma

Þar sem kærandi lét hjá líða að tilkynna Vinnumálastofnun um greiðslur frá Tryggingastofnun ríkisins og lífeyrisgreiðslur var háttsemi hans talin falla undir 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar um tilkynningarskyldu á breytingu á högum.

Vinnumálastofnun taldi 55. gr. laga um atvinnuleysistryggingar eiga við um úrlausnarefnið í máli þessu en úrskurðarnefndin taldi það falla undir 59. gr. laganna. Kærandi var á bótum og fór í nám en hætti þegar hann gerði sér grein fyrir því að það samræmdist ekki því að þiggja bætur.

 Mál þetta lýtur að þeirri ákvörðun Vinnumálastofnunar að krefja kæranda um endurgreiðslu ofgreiddra atvinnuleysisbóta skv. 36. gr., sbr. 2. mgr. 39. gr., laga um atvinnuleysistryggingar vegna lífeyris frá Tryggingastofnun ríkisins samhliða greiðslum atvinnuleysisbóta. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Sú ákvörðun Vinnumálastofnunar að hafna kröfu kæranda þess efnis að stofnunin greiddi honum lífeyrisiðgjald ásamt dráttarvöxtum af greiðslu biðstyrks sem honum var greiddur á grundvelli reglugerðar nr. 47/2013 um styrki úr Atvinnuleysistryggingasjóði á árinu 2013 til atvinnuleitenda sem eru þátttakendur í verkefninu ,,Liðsstyrkur“ var staðfest.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar en kærandi var erlendis samhliða greiðslu atvinnuleysisbóta án þess að tilkynna það.

Kæran var of seint fram komin og var henni því vísað frá sbr. 1. málsl. 1. mgr. 12. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Kæran var of seint fram komin og var henni vísað frá skv. 1. málsl. 1. mgr. 12. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Kærandi lagði fram frekari gögn í málinu sem Vinnumálastofnun hafði ekki tekið afstöðu til. Ákvörðunin var því felld úr gildi og málinu vísað til nýrrar meðferðar stofnunarinnar.

Staðfest var ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að kærandi sætti tveggja mánaða biðtíma skv. 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistrygginga vegna dvalar hans erlendis. Honum var auk þess gert að endurgreiða þær atvinnuleysisbætur sem hann fékk greiddar á sama tíma. Vísað var frá kröfum kæranda um að úrskurðarnefndin beitti sér fyrir ýmsum lagabreytingum með þeim rökum að nefndin hefur ekki önnur verkefni á höndum en um getur í 2. mgr. 11. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. málsl. 6. mgr. 9. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest.

Kæra kæranda barst að liðnum kærufresti skv. 1. málsl. 1. mgr. 12. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var málinu því vísað frá úrskurðanefndinni.

Málið var talið varða við 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og var hin kærða ákvörðun staðfest. Kærandi kvaðst hafa prófað að skrifa fréttir þegar hann hafi verið í starfskynningu og komið lítillega að störfum hjá tilteknu fyrirtæki. Á heimasíðu fyrirtækisins var kærandi titlaður verkefnisstjóri og blaðamaður.

Kærandi óskaði endurupptöku málsins skv. 24. gr. stjórnsýslulaga eftir að ríkisskattstjóri hafði leiðrétt skráningu á launagreiðendaskrá kæranda afturvirkt. Forsendur fyrir niðurstöðu úrskurðar úrskurðarnefndarinnar í málinu voru því brostnar og var það endurupptekið með vísan til 2. málsl. 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar um að stöðva greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda og að innheimta ofgreiddar atvinnuleysisbætur var felld úr gildi.

Kærandi fór fram á endurupptöku máls síns á grundvelli 24. gr. stjórnsýslulaga, nr. 37/1993 í kjölfar álits umboðsmanns Alþingis. Úrskurðarnefndin tali úrskurð sinn í máli kæranda réttilega hafa verið byggðan á 2. málsl. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og að viðurlög kæranda hafi verið réttilega ákvörðuð á grundvelli ákvæðisins og var beiðni hans um endurupptök því hafnað.

Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að kærandi að sæti viðurlögum skv. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar var staðfest. Kæranda var gert að starfa í tólf mánuði á innlendum vinnumarkaði áður en hún getur átt rétt til atvinnuleysisbóta á ný auk þess sem henni var gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur samkvæmt útreikningi Vinnumálastofnunar.