Úrskurðir og álit

Umgengni

Lögmannskostnaður

Lokun máls hjá barnaverndarnefnd

Umgengni

Málskostnaður

Umgengni móður við barn í varanlegu fóstri

Nafnleynd

Fósturráðstöfun

Umgengni

Lögmannskostnaður

Umgengni

Umgengni

Lögmannskostnaður

Umgengni

Umgengni

Nafnleynd

Vistun

Umgengni

Umgengni

Aðgangur að gögnum

Umgengni

Fóstursamningur

Eftirlit

Nafnleynd

Umgengni

Aðgangur að gögnum

Óheimilt að fara með barn úr landi

Umgengni

Umgengni

Vistun

Umgengni

Umgengni

Lögmannskostnaður

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Fósturráðstöfun

Vistun

Aðgangur að gögnum

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Fóstursamningur

Fósturráðstöfun

Fóstursamningur

Lögmannskostnaður

Eftirlit

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

Umgengni

lögmannskostnaður

Nafnleynd

Ekki kemur fram í hinni kærðu ákvörðun hvers vegna styrkur til greiðslu lögmannsaðstoðar er takmarkaður við 22 tíma og af henni verður ekki ráðið að litið hafi verið til tímaskýrslunnar sem á við um úrlausnarefnið. Hin kærða ákvörðun var hvorki talin hafa verið byggð á réttum grunni né að færð hafi verið fyrir henni viðhlítandi rök. Af þeim sökum var hún felld úr gildi.

Hin kærða ákvörðun, sem tekin var með bókun, var ekki í samræmi við þær kröfur þ.a.l. í barnaverndarlögum. Ákvörðunin var felld úr gildi og málinu vísað til velferðarnefndar C til meðferðar að nýju samkvæmt heimild í 4. mgr. 51. gr. barnaverndarlaga, sbr. 4. mgr. 25. gr. laga nr. 80/2011.

Úrskurður barnaverndarnefndar um kröfu afa og ömmu barns í fóstri um rýmri umgengni var staðfestur. Málinu var, samkvæmt 4. mgr. 51. gr. barnaverndarlaga, sbr. 4. mgr. 25. gr. laga nr. 80/2011, vísað til barnaverndarnefndar til meðferðar að nýju vegna kröfu fósturforeldra um niðurfellingu á umgengni við kærendur.

Málið varðar ágreining vegna styrks til greiðslu lögmannsaðstoðar. Hin kærða ákvörðun var felld úr gildi.

Málið varðar beiðni um endurskoðun á málsmeðferð í barnaverndarmáli um aðgang að gögnum máls. Málinu var vísað frá kærunefnd barnaverndarmála þar sem ekki voru uppfyllt skilyrði 1. mgr. 6. gr. barnaverndarlaga til að málinu yrði skotið til kæranefndarinnar.

Málið varðar kröfu móðurömmu barns í fóstri um umgengni við það skv. 74. gr. barnaverndarlaga.

Málið varðar kröfu föður um rýmri umgengni við dóttur sína, skv. 74. gr. barnaverndarlaga, sem er í fóstri.

Málið varðar nafnleynd tilkynnanda skv. 2. mgr. 19. gr. barnaverndarlaga. Ákvörðunin var staðfest.

Ekki lá fyrir rökstuddur úrskurður sem kæranlegur væri samkvæmt 1. mgr. 6. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002, sbr. 2. gr. laga nr. 80/2011, til kærunefndar barnaverndarmála. Engin kæruheimild var fyrir hendi. Málinu var vísað frá kærunefnd barnaverndarmála.

Umgengni foreldris, skv. 74. gr. barnaverndarlaga, við barn sem er vistað utan heimilis á vegum barnaverndarnefndar.

Málið varðar greiðslu lögmannsaðstoðar samkvæmt 47. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.

Mál þetta varðar 1. mgr. 86. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002 um leyfi til þess að taka barn á vegum barnaverndarnefndar til dvalar á einkaheimili í allt að þrjá mánuði yfir sumartíma og reglugerð um úrræði á ábyrgð sveitarfélaga samkvæmt ákvæðum barnaverndarlaga nr. 652/2004. Kærunefndin taldi félagsmálanefndina ekki hafa upplýst málið í samræmi við 10. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 og var hinni kærðu ákvörðun hrundið og málinu vísað til félagsmálanefndarinnar til meðferðar að nýju skv. 4. mgr. 51. gr. barnaverndarlaga.

Mál þetta varðar 1. mgr. 23. gr. barnaverndarmála en skv. lagagreininni geta aðeins foreldrar skotið ákvörðun barnaverndarnefndar um að loka máli til kærunefndar barnaverndarmála. Kæruheimild skorti fyrir því að málið yrði kært af hálfu kæranda til kærunefndarinnar og var því vísað frá.

Beiðni um fjárstyrk til greiðslu lögmannsaðstoðar. Málið var ekki talið hafa verið endanlega til lykta leitt með hinni kærðu ákvörðun og var hún því ekki kæranleg samkvæmt 2. mgr. 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Málinu var vísað frá kærunefnd barnaverndarmála.

Máli þessu var vísað frá með vísan til 1. mgr. 6. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002.

Kærð var ákvörðun um að loka máli kæranda á grundvelli  greinargerðar um könnun máls skv.21. gr. reglugerðar um málsmeðferð fyrir barnaverndarnefnd, nr. 56/2004 sbr.  23. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002. Ákvörðunin var staðfest þar sem kærandi getur ekki talist barn í skilningi barnaverndarlaga.

Mál þetta lýtur að kröfu móður um rýmri umgengni við tvö börn sín. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 74. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002.

Kærð var ákvörðun barnaverndarnefndar um að loka máli er varðar dóttur kærenda. Hin kærða niðurstaða var felld úr gildi þar sem ljóst var af gögnum málsins að ekki hafi legið fyrir greinargerð um úrbætur sem þörf kynni að vera á varðandi líðan og aðstæður stúlkunnar svo og um viðhlítandi tillögur að heppilegum úrræðum eins og mælt er fyrir um í 1. mgr. 23. gr. barnaverndarlaga.

Mál þetta lýtur að kröfu föður um rýmri umgengni við dóttur sína sem er í varanlegu fóstri. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 74. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002

Kærð var ákvörðun fjölskylduráðs Garðabæjar um að loka máli dóttur kæranda hjá nefndinni. Málinu var vísað frá kærunefnd barnaverndarmála þar sem skilyrði 2. og 3. mgr. 23. gr. barnaverndarlaga um kæruheimild var ekki uppfyllt.

Kærð var ákvörðun barnaverndarnefndar Eyjafjarðar um að umgengni kæranda og sonarsonar hennar færi fram á heimili fósturforeldra. Með vísan til 1.-3. mgr. 74. gr. barnaverndarlaga var hin kærða ákvörðun staðfest.

Kröfu kæranda um að aflétta nafnleynd tilkynnanda vegna sonar hans var synjað skv. 2. mgr. 19. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.  

Málið varðar styrk til greiðslu lögmannsaðstoðar, skv. 47. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002. Hin kærða ákvörðun var staðfest  

Mál þetta lýtur að kröfu föður um rýmri umgengni við tvö börn sín. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 74. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002.

Staðfestur var úrskurður barnaverndarnefndar Reykjavíkur um að  að eftirlit verði haft með heimili C, sbr. a-lið 1. mgr. 26. gr. barnaverndarlaga, og skóla, sbr. b-lið 1. mgr. 26. gr. sömu laga, í sex mánuði.

Í málinu var til úrlausnar hvort sú rétt hafi verið að loka máli dóttur kæranda sem var til meðferðar hjá barnaverndarnefnd Reykjavíkur. Með vísan til 22. og 23. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002 ber að staðfesta mat Barnaverndar um að rétt hafi verið að loka málinu og er hin kærða ákvörðun því staðfest með vísan til þessa.

Kröfu kæranda um að aflétta nafnleynd tilkynnanda vegna sonar þeirra var vísað aftur til löglegrar meðferðar skv. 4. mgr. 51. gr. barnaverndarlaga. Ekki hafði verið gætt að 22. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Málinu vísað frá kærunefnd barnaverndamála þar sem kærendur eiga ekki aðild að hinni kærðu ákvörðun Barnaverndarstofu skv. 3. mgr. 84. gr. barnaverndarlaga.

Í málinu var til úrlausnar hvort sú ákvörðun barnaverndarnefnar, að loka máli því sem var til meðferðar hjá barnaverndarnefndinni, hafi verið lögmæt. Hin kærða niðurstaða var felld úr gildi þar sem ljóst var af gögnum málsins að nauðsynlegt væri að sú ráðstöfun sem beitt hefur verið samkvæmt barnaverndarlögum haldist þar til fyrir liggur að kærandi muni njóta viðeigandi þjónustu og aðstoðar áfram. 

Mál þetta lýtur að kröfu móður um rýmri umgengni við barn sitt. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 74. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002.

Málið varðar styrk til greiðslu lögmannsaðstoðar, skv. 47. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002. Hin kærða ákvörðun var felld úr gildi.  

Kröfu kæranda um að aflétta nafnleynd tilkynnanda vegna sonar þeirra var staðfest skv. 2. mgr. 19. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.  

Mál þetta lýtur að kröfu móður um rýmri umgengni við tvö börn sín. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 74. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002.

Í málinu var til úrlausnar hvort sú ákvörðun barnaverndarnefnar, að loka máli því sem var til meðferðar hjá barnaverndarnefndinni, hafi verið lögmæt. Hin kærða niðurstaða var felld úr gildi þar sem ljóst var af gögnum málsins að ekki hafi verið aflað viðhlítandi upplýsinga um líðan barnsins, aðbúnað þess og hagi.  

Mál þetta lýtur að kröfu föðurömmu  um umgengni við barnabarn sitt sem er í varanlegu fóstri. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 2. Mgr. 74.gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.

Málið varðar aðgang kæranda að gögnum barnaverndarnefndar vegna dætra kæranda. Byggði hinn kærði úrskurður á lögmætum sjónarmiðum og takmarkanir á aðgangi að gögnum gekk ekki lengra en nauðsyn bar til. Ber með vísan til þess að staðfesta úrskurðinn.

Mál þetta lýtur að kröfu föður um rýmri umgengni við son sinn sem er í varanlegu fóstri. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 74. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002.  

Málið varðar tilkynningu til barnaverndarnefndar undir nafnleynd vegna dóttur kæranda, samkvæmt 19. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002. Hin kærða ákvörun var staðfest.

Málið varðar styrk til greiðslu lögmannsaðstoðar, skv. 47. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Beiðni kæranda um endurupptöku fyrri úrskurðar kærunefndar barnaverndarmála þess efnis að synja kröfu kæranda um nafnleynd. Hin kærða ákvörðun Barnaverndar B varðandi beiðni um afléttingu nafnleyndar var verin tekin af starfsmanni nefndarinnar en ekki barnaverndarnefndinni sjálfri.

Umgengni föður við dóttur sína sem er í varanlegu fóstri.

Umgengni móður við dóttur sína sem er í fóstri.

Kröfur kæranda eru í fjórum liðum auk beiðni um að úrskurður B um aðgang að gögnum yrði felldur úr gildi en hann var staðfestur. Fyrsta lið, um að felld verði úr gildi ráðstöfun barnsins í fóstur í 12 mánuði var vísað frá, sbr. 25. gr. barnaverndarlaga. Öðrum lið, um að úrskurður B um að barnið yrði áfram í fóstri í allt að tvo mánuði, eftir að tímabundinni fósturráðstöfun lauk, var einnig vísað frá, sbr. 2. mgr. 27. gr. barnaverndarlaga. Þriðja lið, um umgengi við barnið var líka vísað frá nefndinni þar sem B hafði ekki tekið ákvörðun þess efnis, skv. 74. gr. barnaverndarlaga. Fjórða lið, um fjárstyrk vegna lögmannskostnaðar var vísað heim til löglegrar meðferðar, sbr. 3. mgr. 51. gr. barnaverndarlaga.  

Máli var vísað aftur til meðferðar barnaverndarnefndar B, sbr. 4. mgr. 51. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002 vegna formgalla.

Mál þetta lýtur að kröfu föður um rýmri umgengni við tvö börn sín. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 74. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002.

Í málinu var til úrlausnar hvort sú ákvörðun barnaverndarnefnar, að loka máli því sem var til meðferðar hjá barnaverndarnefndinni, hafi verið lögmæt. Niðurstaðan var að það hafi verið rétt, þar sem ljóst var af gögnum málsins að mál dætra kæranda heyrði á þeim tíma er ákvörðun var tekin undir Barnavernd C, sbr. 5. mgr. 15. gr. barnaverndarlaga.

Í máli þessu var til úrlausnar sú ákvörðun barnaverndar B að beita ekki neyðarráðstöfun á grundvelli 31. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002. Kröfu kæranda, um að hnekkt verði þeirri ákvörðun barnaverndarnefndar B að hafna beitingu neyðarráðstöfunar var vísað frá kærunefnd barnaverndarmála.

Kröfu kærenda um að aflétta nafnleynd tilkynnanda vegna sonar þeirra var staðfest skv. 2. mgr. 19. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.

Mál þetta varðar 47. gr. barnaverndarlaga. Málinu var skv. 2. mgr. 51. gr. barnaverndarlaga vísað til nýrrar meðferðar.

Málið varðar umgengni móður við börn sín, skv. 1. mgr. 74. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.

Málið varðar umgengni föður við barn sitt skv. 1. mgr. 74. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.

Miðvikudaginn 11. janúar 2012 var á fundi kærunefndar barnaverndarmála tekið fyrir mál nr. 13/2011, A, gegn barnaverndarnefnd Reykjavíkur, vegna umgengni hans við B, og kveðinn upp svohljóðandi úrskurður:

Málið varðar umgengni móður við barn sitt, skv. 1. mgr. 74. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.