675/2017. Úrskurður frá 17. mars 2017

Úrskurður

Hinn 17. mars 2017 kvað úrskurðarnefnd um upplýsingamál upp svohljóðandi úrskurð nr. 675/2017 í máli ÚNU 17020004.  

Kæra, málsatvik og málsmeðferð

Með erindi, dags. 2. febrúar 2017, kvartaði A yfir afgreiðslu Vestmannaeyjabæjar á beiðni um upplýsingar. Kærandi óskaði eftir samþykkt um stjórn sveitarfélagsins. Í svari Vestmannaeyjabæjar til kæranda var vísað til 5. gr. upplýsingalaga nr. 140/2012. Þá var kæranda bent á vefslóð sveitarfélagsins þar sem hægt er að nálgast umbeðna samþykkt. Í kæru er þess krafist að Vestmannaeyjarbær verði gert að afhenda kæranda umbeðin gögn útprentuð.  

Niðurstaða

Samkvæmt 1. mgr. 18. gr. upplýsingalaga skal veita aðgang að gögnum á því formi eða sniði og á þeim tungumálum sem þau eru varðveitt á, nema þau séu þegar aðgengileg almenningi, sbr. 2. mgr. 19. gr. Í 2. málsl. 1. mgr. 18. gr. segir svo að séu gögn eingöngu varðveitt á rafrænu formi geti aðili valið á milli þess að fá þau á því formi eða útprentuð á pappír. Í máli þessu kemur því til álita hvort 2. málsl. 1. mgr. 18. gr. leiði til þess að aðili hafi val um form umbeðinna gagna þegar þau eru þegar aðgengileg almenningi. 

Í athugasemdum við 18. gr. í frumvarpi því er varð að upplýsingalögum nr. 140/2012 segir að séu upplýsingar þegar aðgengilegar almenningi, t.d. á vef stjórnvaldsins eða á annarri vefslóð, sé almennt fullnægjandi að vísa á upplýsingarnar þar. Í 2. mgr. 19. gr. laganna segir að þegar beiðni um aðgang að gögnum sé afgreidd með vísan til þess að umbeðnar upplýsingar séu þegar aðgengilegar almenningi, og án þess að umbeðin gögn séu afhent, skuli tilgreina nákvæmlega hvar og með hvaða hætti upplýsingarnar séu aðgengilegar. Í athugasemdum við ákvæðið í frumvarpi sem varð að upplýsingalögum segir að ákvæðið þarfnist ekki sérstakrar skýringar. Séu gögn til að mynda þegar aðgengileg almenningi á tilgreindri vefsíðu beri að láta þeim sem óskar upplýsinga í té nægilega skýra vefslóð til að hann geti með tiltölulega einföldum hætti og án vafa nálgast upplýsingarnar. 

Með hliðsjón af framangreindu er það mat úrskurðarnefndar um upplýsingamál að 2. málsl. 1. mgr. 18. gr. upplýsingalaga nr. 140/2012 verði ekki túlkaður á þá leið að ákvæðið leggi þá skyldu á stjórnvöld að afhenda gögn á því formi sem aðili óskar eftir þegar þau eru þegar aðgengileg almenningi, sbr. 2. mgr. 19. gr. laganna og úrskurð nefndarinnar nr. 598/2015 frá 1. október 2015. Vestmannaeyjabæ var því rétt að afgreiða beiðni kæranda um aðgang að umbeðnum gögnum með því að vísa á vef bæjarins, þar sem unnt er með einföldum hætti að nálgast þau. Taka ber fram að kærandi kann að eiga rétt á aðstoð við að nálgast slík gögn á grundvelli annarra laga, til að mynda laga nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga. Samkvæmt framangreindu liggur ekki fyrir synjun Vestmannaeyjabæjar á beiðni um aðgang að gögnum samkvæmt upplýsingalögum. Verður því ekki hjá því komist að vísa kæru kæranda frá úrskurðarnefnd um upplýsingamál. 

Úrskurðarorð:

Kæru A, dags. 2. febrúar 2017, er vísað frá úrskurðarnefnd um upplýsingamál.  

Hafsteinn Þór Hauksson

formaður

Sigurveig Jónsdóttir                                                                                     Friðgeir Björnsson