Úrskurðarnefnd velferðarmála

Mál nr. 253/2024

Miðvikudaginn 9. október 2024

A

gegn

Tryggingastofnun ríkisins

Ú R S K U R Ð U R

Mál þetta úrskurða Rakel Þorsteinsdóttir lögfræðingur, Eva Dís Pálmadóttir lögfræðingur og Unnþór Jónsson lögfræðingur.

Með rafrænni kæru, móttekinni 30. maí 2024, kærði A, til úrskurðarnefndar velferðarmála ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins, dags. 28. maí 2024, um endurreikning og uppgjör tekjutengdra bóta vegna ársins 2023.

I.  Málsatvik og málsmeðferð

Niðurstaða endurreiknings og uppgjörs tekjutengdra bóta ársins 2023 var sú að kæranda hefðu verið ofgreiddar bætur það ár að fjárhæð 62.495 kr., að teknu tilliti til endurgreiddrar staðgreiðslu. Kæranda var tilkynnt um framangreinda ofgreiðslu og innheimtu kröfunnar með bréfi Tryggingastofnunar ríkisins, dags. 28. maí 2024. Undir rekstri málsins var umsókn kæranda um niðurfellingu ofgreiddra bóta synjað með bréfi, dags. 6. ágúst 2024, á þeim forsendum að krafan væri réttmæt og að skilyrði 11. gr. reglugerðar nr. 598/2009 um alveg sérstakar aðstæður væru ekki fyrir hendi.

Kæra barst úrskurðarnefnd velferðarmála 30. maí 2024. Með bréfi, dags. 11. júní 2024, óskaði úrskurðarnefnd eftir greinargerð Tryggingastofnunar ríkisins ásamt gögnum málsins. Með bréfi, dags. 27. júní 2024, barst greinargerð stofnunarinnar og var hún send kæranda til kynningar með bréfi úrskurðarnefndar. 2. júlí 2024. Athugasemdir bárust frá kæranda 17. júlí 2024 og voru þær sendar Tryggingastofnun ríkisins til kynningar með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 25. júlí 2024. Athugasemdir bárust ekki. Með bréfi, dags. 21. ágúst 2024, óskaði úrskurðarnefnd eftir greinargerð Tryggingastofnunar ríkisins vegna ákvörðun stofnunarinnar um að synja beiðni kæranda um niðurfellingu ofgreiddra bóta, dags. 6. ágúst 2024. Með bréfi, dags. 11. september 2024, barst viðbótargreinargerð Tryggingastofnunar ríkisins og var hún send kæranda til kynningar með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 12. september 2024. Athugasemdir bárust ekki.

II.  Sjónarmið kæranda

Í kæru kemur fram að kærð sé ákvörðun Tryggingastofnunar um að rukka kæranda um ofgreiðslu. Kærandi sé í erfiðri félagslegri stöðu, hún sé heimilislaus og skráð í „óskilgreindu húsnæði“ í 101 Reykjavík. Kærandi búi í 25 fermetra bílskúr sem sé útbúinn sem íbúð með gluggum sem ekki sé hægt að opna. Kærandi greiði 150.000 kr. í leigu sem sé að kröfu eigandans ekki gefin upp og þess vegna geti hún ekki skráð sig þar. Hiti, rafmagn og net sé innifalið í leigunni. Þar sem ekki liggi fyrir leigusamningur geti kærandi ekki sótt um heimilisuppbót, húsaleigubætur eða annað. Þetta geri henni mjög erfitt fyrir fjárhagslega. Kærandi þurfi að taka á móti afganginum af búslóðinni 1. júní og koma henni í geymslu sem séu dýrar. Núna hafi kærandi fengið ofgreiðslukröfu sem hún sjái ekki fram á að geta greitt. Henni fallist hendur.

Í athugasemdum kæranda frá 17. júlí 2024 kemur fram að um misskilning virðist vera að ræða. Gögn sem kærandi hafi fengið bendi til þess að kærandi sé að óska eftir leiðréttingu á kröfu en ekki niðurfellingu. Kærandi sjái ekki fram á að hún geti greitt hana og það valdi henni kvíða og áhyggjum.

III.  Sjónarmið Tryggingastofnunar ríkisins

Í greinargerð Tryggingastofnunar ríkisins kemur fram að kærður sé endurreikningur tekjutengdra bóta ársins 2023.

Í 30. gr. laga nr. 100/2007 um almannatryggingar sé vísað til laga nr. 90/2003 um tekjuskatt, varðandi hvað skuli teljast til tekna við útreikning örorkulífeyris. Til tekna teljist tekjur samkvæmt II. kafla laga um tekjuskatt, að teknu tilliti til ákvæða sömu laga um hvað ekki teljist til tekna og frádráttarliða samkvæmt. 1., 3., 4. og 5. tölul. A-liðar 1. mgr. 30. gr. og 31. gr. sömu laga eða undantekninga og takmarkana samkvæmt öðrum sérlögum.

Tryggingastofnun greiði lífeyri á grundvelli áætlunar um tekjur viðkomandi árs, sbr. 1. mgr. 33. gr. laga um almannatryggingar. Bótaþegi beri ábyrgð á því að slík tekjuáætlun endurspegli árstekjur og beri að breyta áætluninni ef svo sé ekki, sbr. 1. mgr. 47. gr. sömu laga og 3. gr. reglugerðar nr. 598/2009 um útreikning, endurreikning og uppgjör tekjutengdra bóta og vistunarframlags, en þar komi fram að bótaþega sé skylt að veita Tryggingastofnun allar nauðsynlegar upplýsingar til að hægt sé að taka ákvörðun um bótarétt, fjárhæð og greiðslu bóta og endurskoðun þeirra. Að sama skapi sé bótaþega skylt að tilkynna Tryggingastofnun um breytingar á tekjum eða öðrum aðstæðum sem geti haft áhrif á greiðslur.

Í 3. mgr. 33. gr. laga um almannatryggingar komi fram að þegar endanlegar upplýsingar um tekjur bótagreiðsluársins liggi fyrir við álagningu skattyfirvalda á opinberum gjöldum skuli Tryggingastofnun endurreikna bótafjárhæðir á grundvelli tekna. Einnig sé fjallað um endurreikning í reglugerð nr. 598/2009. Tryggingastofnun hafi ekki heimild til að líta fram hjá tekjuupplýsingum sem fram komi í skattframtölum.

Komi í ljós við endurreikning bóta að bætur hafi verið ofgreiddar fari um það samkvæmt 34. gr. laga um almannatryggingar. Þar komi fram sú skylda Tryggingastofnunar að innheimta ofgreiddar bætur. Sú meginregla sé ítrekuð í 9. gr. reglugerðar nr. 598/2009.

Allt árið 2023 hafi kærandi verið með grunnlífeyri örorkulífeyris, tekjutryggingu, aldurstengda örorkuuppbót, uppbót vegna reksturs bifreiðar og sérstaka uppbót til framfærslu og heimilisuppbót út septembermánuð. Kæranda hafi verið tilkynnt um endurreikning og uppgjör tekjutengdra greiðslna ársins 2023 með bréfi, dags. 28. maí 2024. Uppgjörið hafi leitt til 62.495 kr. ofgreiðslu að teknu tilliti til greiddrar staðgreiðslu og áður myndaðrar kröfu.

Ástæða þess að endurkrafa hafi myndast sé sú að endanlegar tekjur kæranda á árinu 2023 hafi reynst hærri en tekjuáætlun kæranda á árinu hafi gert ráð fyrir. Endurreikningur byggist á upplýsingum úr skattframtölum bótaþega.

Kærandi hafi 13. desember 2022 fengið senda tillögu að tekjuáætlun fyrir árið 2023 ásamt bréfi þar sem fram hafi komið fram að tillagan sýndi væntanlegar tekjur árið 2023 og að hún þyrfti að fara yfir tillöguna og leiðrétta ef hún teldi hana ekki endurspegla væntanlegar tekjur ársins 2023 þar sem tekjuáætlunin væri á hennar ábyrgð. Samkvæmt framangreindri tillögu hafði verið gert ráð fyrir 1.227.897 kr. í lífeyrissjóðstekjur og 216 kr. í vexti og verðbætur.

Með bréfi, dags. 9. október 2023, hafi Tryggingastofnun tilkynnt kæranda að samkvæmt skráningu í Þjóðskrá þá virtist hún ekki hafa uppfyllt skilyrði fyrir greiðslu heimilisuppbótar um að vera einhleyp og að vera ein um heimilisrekstur. Komið hafi fram að ef engar athugasemdir eða gögn bærust yrði litið svo á að kærandi uppfyllti ekki skilyrði fyrir greiðslu heimilisuppbótar frá 1. október 2023 og krafa að fjárhæð 55.990 kr. yrði mynduð vegna tímabilsins frá 1. október 2023 til 31. október 2023.

Við bótauppgjör ársins 2023 hafi komið í ljós að á árinu 2023 hafi kærandi verið með 1.361.421 kr. í lífeyrissjóðstekjur og 14.846 kr. í vexti og verðbætur.

Tryggingastofnun sé skylt lögum samkvæmt að framkvæma endurreikning ár hvert þegar endanlegar upplýsingar um tekjur bótagreiðsluársins liggi fyrir við álagningu skattyfirvalda á opinberum gjöldum. Tryggingastofnun sé ekki heimilt að horfa fram hjá tekjum sem birtist á framtali bótaþega, eins og ítrekað hafi verið staðfest af úrskurðarnefnd og hafi einnig verið staðfest fyrir dómstólum.

Niðurstaða endurreiknings tekjutengdra bóta ársins 2023 hafi verið sú að kærandi hafi fengið greitt á árinu 4.315.669 kr. en hefði átt að fá greitt 4.142.824 kr. Þetta hafi leitt til ofgreiðslu að fjárhæð 62.495 kr. að teknu tilliti til endurgreiddrar staðgreiðslu og áður myndaðrar skuldar að fjárhæð 55.990 kr.

Tekið sé fram að þrátt fyrir að endurreikningur leiði í ljós að bætur hafi verið ofgreiddar sé heimilt að falla frá endurkröfu að fullu eða að hluta ef alveg sérstakar aðstæður séu fyrir hendi. Skuli þá einkum litið til fjárhagslegra og félagslegra aðstæðna bótaþega og þess hvort hann hafi verið í góðri trú um greiðslurétt sinn. Kærandi hafi sótt um niðurfellingu á ofgreiðslukröfu og fengið bréf þess efnis að umsóknin hafi verið móttekin og að svars sé að vænta innan átta vikna. Þegar ákvörðun liggi fyrir verði hún kæranleg til úrskurðarnefndarinnar.

Með vísun til framanritaðs telji Tryggingastofnun ekki forsendur til að breyta ákvörðun um endurreikning og uppgjör tekjutengdra bóta ársins 2023. Stofnunin telji að miðað við fyrirliggjandi gögn sé ljóst að afgreiðsla málsins hafi að fullu og öllu verið í samræmi við lög, reglur og góða stjórnsýsluhætti.

Í viðbótargreinargerð Tryggingastofnun ríkisins, dags. 11. september 2024, kemur fram að kærð sé ákvörðun stofnunarinnar um endurreikning og uppgjör tekjutengdra greiðslna ársins 2023 og hafi stofnunin með bréfi, dags. 27. júní 2024, sent efnislega greinargerð vegna málsins. Í greinargerðinni hafi verið vísað til þess að kærandi hefði sótt um niðurfellingu á ofgreiðslukröfu og fengið bréf þess efnis og þegar ákvörðun myndi liggja fyrir yrði hún kæranleg til úrskurðarnefndarinnar. Með ákvörðun, dags. 6. ágúst 2024, hafi umsókn um niðurfellingu ofgreiðslukröfu verið synjað og í framhaldinu hafi úrskurðarnefndin óskað eftir efnislegri greinargerð vegna þeirrar ákvörðunar.

Kærandi hafi sótt um niðurfellingu ofgreiðslukröfu með umsókn, dags. 30. maí 2024. Með bréfi, dags. 6. ágúst 2024, hafi umsókn kæranda um niðurfellingu ofgreiðslukröfu verið synjað.

Þrátt fyrir að endurreikningur leiði í ljós að bætur hafi verið ofgreiddar sé heimilt að falla frá endurkröfu að fullu eða að hluta ef alveg sérstakar aðstæður séu fyrir hendi. Skuli þá einkum litið til fjárhagslegra og félagslegra aðstæðna bótaþega og þess hvort hann hafi verið í góðri trú um greiðslurétt sinn, sbr. 11. gr. reglugerðar nr. 598/2009.

Í 34. gr. laga um almannatryggingar sé fjallað um innheimtu ofgreiddra bóta. Ákvæðið sé ekki heimildarákvæði um innheimtu heldur sé lögð sú skylda á Tryggingastofnun að innheimta ofgreiddar bætur. Ákvæði 11. gr. reglugerðar nr. 598/2009 sé undanþáguheimild og sem slíkt skuli skýra það þröngt. Í þessu ákvæði felist að við ákvörðun um hvort fella eigi niður kröfu eigi að fara fram mat, annars vegar á fjárhagslegum og félagslegum aðstæðum umsækjanda, með tilliti til getu hans til að endurgreiða skuldina, og hins vegar á því hvort hann hafi verið í góðri trú um greiðslurétt sinn þegar hann hafi tekið við hinum ofgreiddu bótum. Aðstæður þurfi að vera sérstakar svo að undanþáguheimild 11. gr. reglugerðarinnar eigi við.

Í umsókn kæranda um niðurfellingu ofgreiðslukröfu segir um ástæðu umsóknar og rökstuðning fyrir henni:

„Ég er að sækja um niðurfellingu á ofgreiðslukröfu þar sem ég næ nú þegar ekki endum saman þrátt fyrir að vera hagsýn og úrræðagóð. Ég er að greiða leigu 25fm bílskúr á 150.000 sem ég fæ ekki að gefa upp því eiganinn vill leigja svart. Svo á ég og rek bíl sem ég greiði 34000 kr í lán hjá ERGO og áfylling af bensíni er um 13000 á mánuði , Tryggingarnar eru um 260.000 á ári. Núna í júní kemur svo restin af búslóðinni sem ég þarf að setja í geymsluleigu sem kostar helling. Ég er ekki alveg komin með þá upphæð. Matur og heimilið kostar trúlega um 60-70000 . Það er augljóst að þetta gengur ekki upp. Auk alls þessa er lyfjakostnaður sem er misjafn. Þar sem leigan er svört er hiti rafmagn og net innifalið.“

Umdeild krafa hafi orðið til við endurreikning og uppgjör tekjutengdra greiðslna ársins 2023. Krafan sé réttmæt. Tryggingastofnun greiði lífeyri á grundvelli áætlunar um tekjur viðkomandi árs. Eins og gögn málsins beri með sér þá sé ljóst að ástæða ofgreiðslunnar hafi verið röng tekjuáætlun og ofgreidd heimilisuppbót. Lífeyrisþegi beri ábyrgð á því að tekjuáætlun endurspegli árstekjur og beri að breyta áætluninni ef svo sé ekki, sbr. 1. mgr. 47. gr. laga um almannatryggingar. Kæranda hafi mátt vera ljóst að vanáætlaðar tekjur hennar hefðu áhrif á rétt hennar til lífeyrisgreiðslna samkvæmt lögum um almannatryggingar og lögum um félagslega aðstoð. Skilyrði reglugerðarinnar um góða trú verði að skoða í ljósi ábyrgðar lífeyrisþega á því að gefa réttar tekjuupplýsingar hverju sinni. Þrátt fyrir það telji Tryggingastofnun ekki útilokað að kærandi hafi verið í góðri trú í skilningi 11. gr. reglugerðar nr. 598/2009. Það leiði eitt og sér aftur á móti ekki sjálfkrafa til þess að krafan sé felld niður heldur þurfi að meta aðstæður kæranda heildstætt með hliðsjón af öllum þeim atriðum sem tilgreind séu í 11. gr. reglugerðarinnar.

Samráðsnefnd Tryggingastofnunar hafi einnig litið til fjárhagslegra og félagslegra aðstæðna kæranda í samræmi við 11. gr. reglugerðar nr. 598/2009. Samráðsnefnd hafi metið fjárhagslegar og félagslegar aðstæður kæranda á grundvelli upplýsinga sem stofnunin hafi aðgang að, meðal annars hafi verið horft til eignastöðu kæranda og tekna.

Samkvæmt þessum upplýsingum hafi Tryggingastofnun talið fjárhagslegar aðstæður kæranda vera slíkar að geta kæranda til endurgreiðslu væri til staðar. Einnig hafi verið horft til þess hvernig krafan hafi verið tilkomin. Félagslegar aðstæður kæranda hafi ekki verið taldar takmarka getu kæranda til endurgreiðslu þannig að um alveg sérstakar aðstæður væri að ræða.

Tryggingastofnun hafi þó talið rétt að koma til móts við kæranda með því að dreifa eftirstöðvum kröfunnar á 20 mánuði svo mánaðarleg greiðslubyrði kæranda af kröfunni væri sem minnst, en að jafnaði sé gert ráð fyrir að kröfur séu greiddar upp á 12 mánuðum, sbr. 3. mgr. 34. gr. laga um almannatryggingar. Endurgreiðslan verði þar að auki vaxtalaus ef kærandi standi við greiðsluskyldu sína samkvæmt samningi um greiðsludreifingu, sbr. 3. mgr. 34. gr. laga um almannatryggingar.

Kærðar ákvarðanir um uppgjör og endurreikning greiðslna ársins 2023 og synjun á niðurfellingu ofgreiðslukröfu séu í samræmi við lög og reglur sem gildi um uppgjör og endurreikning tekjutengdra bóta sem og innheimtu ofgreiddra bóta.

Tryggingastofnun fari því fram á staðfestingu á ákvörðunum stofnunarinnar, dags. 28. maí 2024, um endurreikning og uppgjör á tekjutengdum bótum og ákvörðun, dags. 6. ágúst 2024 um synjun á umsókn kæranda um niðurfellingu ofgreiðslukröfu.

IV.  Niðurstaða

Kærandi kærði upphaflega endurreikning og uppgjör á tekjutengdum bótum kæranda vegna ársins 2023, dags. 28. maí 2024. Undir rekstri málsins synjaði Tryggingstofnun ríkisins umsókn kæranda um niðurfellingu endurgreiðslukröfu með bréfi, dags. 6. ágúst 2024. Úrskurðarnefndin telur ljóst að ágreiningur málsins lúti ekki að endurreikningi Tryggingastofnunar heldur einungis að endurgreiðslukröfu. Úrskurðarnefndin mun því einungis taka synjun Tryggingastofnunar á umsókn kæranda um niðurfellingu endurgreiðslukröfu til endurskoðunar.

Samkvæmt 1. mgr. 47. gr. laga nr. 100/2007 um almannatryggingar, með síðari breytingum, er greiðsluþega skylt að veita Tryggingastofnun þær upplýsingar sem nauðsynlegar eru svo að unnt sé að taka ákvörðun um bótarétt, fjárhæð og greiðslu bóta og endurskoðun þeirra. Þá er honum einnig skylt að tilkynna um breytingar á tekjum eða öðrum aðstæðum sem geti haft áhrif á bætur eða greiðslur. Tryggingastofnun er heimilt, að fengnu samþykki viðkomandi, að afla nauðsynlegra upplýsinga um tekjur umsækjanda og greiðsluþega hjá skattyfirvöldum og fleirum, sbr. 48. gr. laga um almannatryggingar.

Í 30. og 33. gr. laga um almannatryggingar er kveðið á um tekjutengingu lífeyristrygginga og hvernig Tryggingastofnun ríkisins skuli standa að útreikningi bóta. Í 3. mgr. 33. gr. laganna segir að eftir að endanlegar upplýsingar um tekjur bótagreiðsluárs liggi fyrir við álagningu skattyfirvalda á opinberum gjöldum skuli Tryggingastofnun endurreikna bótafjárhæðir á grundvelli tekna samkvæmt greininni.

Kærandi fékk greiddan örorkulífeyri á árinu 2023. Tryggingastofnun tilkynnti kæranda um endurreikning og uppgjör á tekjutengdum greiðslum ársins 2023 með bréfi, dags. 28. maí 2024. Niðurstaða endurreikningsins var sú að bætur til hennar hefðu verið ofgreiddar, samtals að fjárhæð 62.495 kr., að teknu tilliti til endurgreiddrar staðgreiðslu skatta. Af gögnum málsins verður ráðið að endurgreiðslukröfuna megi rekja til þess að lífeyrisjóðstekjur og fjármagnstekjur voru ekki í samræmi við tekjuáætlun ársins.

Tryggingastofnun ber lögum samkvæmt að endurreikna bótafjárhæðir bótagreiðsluárs eftir að álagning skattyfirvalda á opinberum gjöldum hefur farið fram, sbr. fyrrgreinda 3. mgr. 33. gr. laga um almannatryggingar. Þá er meginreglan sú að stofnuninni ber að innheimta ofgreiddar bætur, sbr. 34. gr. laganna. Í 11. gr. reglugerðar nr. 598/2009 um útreikning, endurreikning og uppgjör tekjutengdra bóta og vistunarframlags er hins vegar að finna heimild til undanþágu frá endurgreiðslukröfu vegna ofgreiddra bóta. Ákvæðið hljóðar svo:

„Þrátt fyrir að endurreikningur samkvæmt III. kafla leiði í ljós að bætur hafi verið ofgreiddar er heimilt að falla frá endurkröfu að fullu eða að hluta ef alveg sérstakar aðstæður eru fyrir hendi. Skal þá einkum litið til fjárhagslegra og félagslegra aðstæðna bótaþega og þess hvort hann var í góðri trú um greiðslurétt sinn. Sama gildir um dánarbú eftir því sem við á.“

Framangreind 11. gr. reglugerðarinnar heimilar undanþágu frá endurgreiðslukröfu, að uppfylltum tilteknum skilyrðum. Aðstæður verða að vera sérstakar. Við mat á því hvort aðstæður séu sérstakar skal einkum litið til fjárhagslegra og félagslegra aðstæðna bótaþega og þess hvort bótaþegi hafi verið í góðri trú þegar hann tók við hinum ofgreiddu bótum.

Úrskurðarnefnd velferðarmála lítur til þess við úrlausn þessa máls að tekjutengdar greiðslur frá Tryggingastofnun ríkisins sæta tekjuskerðingu og eru bótaþegar upplýstir um tekjutenginguna við upphaf lífeyristöku. Þá er bótaþegum gert að upplýsa um tekjur sínar á bótagreiðsluári í tekjuáætlun hvers árs. Eins og áður greinir gerir 1. mgr. 47. gr. laga um almannatryggingar ráð fyrir að það komi í hlut þess aðila, sem bætur þiggur frá Tryggingastofnun, að upplýsa réttilega um tekjur sem kunna að falla til á bótagreiðsluári. Þannig hvílir sú ábyrgð á bótaþega að tekjuáætlun sé rétt. Samkvæmt gögnum málsins má rekja ofgreiðslukröfu til vanáætlaðra lífeyrissjóðtekna og fjármagnstekna. Því er ekki fallist á að kærandi hafi verið í góðri trú í skilningi 11. gr. reglugerðar nr. 598/2009.

Kemur þá til skoðunar hvort fjárhagslegar og félagslegar aðstæður kæranda gefi tilefni til niðurfellingar. Í beiðni kæranda um niðurfellingu ofgreiðslukröfu kemur fram að ástæða beiðninnar sé sú að kærandi nái ekki endum saman þrátt fyrir að vera hagsýn og úrræðagóð. Kærandi nefnir meðal annars í því sambandi að hún fái ekki að gefa upp leigu, hún þurfi að reka bifreið og standa straum af lyfjakostnaði. Meðaltekjur kæranda fyrstu átta mánuði ársins 2024 voru samkvæmt staðgreiðsluskrá 395.793 kr. á mánuði og meðaltekjur kæranda á árinu 2023 voru 436.898 kr. Þá verður ráðið af gögnum málsins að eignastaða kæranda hafi verið lítillega jákvæð á árinu 2023. Jafnframt lítur úrskurðarnefndin til fjárhæðar endurgreiðslukröfunnar og þess að Tryggingastofnun hefur dreift eftirstöðvum kröfunnar á 20 mánuði í stað þess að kærandi þurfi að endurgreiða ofgreiðslukröfuna á 12 mánuðum, eins og meginregla 3. mgr. 33. gr. laga um almannatryggingar kveður á um, þannig að mánaðarleg greiðslubyrði af kröfunni nemur 3.125 kr. Með hliðsjón af þessu telur úrskurðarnefndin að geta til endurgreiðslu sé fyrir hendi. Einnig lítur nefndin til þess að samkvæmt meginreglu 1. mgr. 34. gr. laga um almannatryggingar skal Tryggingastofnun innheimta ofgreiddar bætur og ber að túlka undantekningu frá þeirri meginreglu þröngt samkvæmt almennum lögskýringarsjónarmiðum.

Með hliðsjón af framangreindu er ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins frá 6. ágúst 2024 um að synja umsókn kæranda um niðurfellingu ofgreiddra bóta staðfest.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins um að synja umsókn A, um niðurfellingu endurgreiðslukröfu, er staðfest.

F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála

Rakel Þorsteinsdóttir