Mál nr. 400/2016

Úrskurðarnefnd velferðarmála

Mál nr. 400/2016

Miðvikudaginn 14. desember 2016

A

gegn

Tryggingastofnun ríkisins

Ú R S K U R Ð U R

Mál þetta úrskurða Rakel Þorsteinsdóttir lögfræðingur, Eggert Óskarsson lögfræðingur og Eva Dís Pálmadóttir lögfræðingur.

Með kæru, dags. 7. október 2016, kærði A, til úrskurðarnefndar velferðarmála afgreiðslu Tryggingastofnunar ríkisins, dags. 4. mars 2016, á umsókn um örorkulífeyri.

I. Málsatvik og málsmeðferð

Með bréfi, dags. 4. mars 2016, var kæranda tilkynnt um að samkvæmt mati Tryggingastofnunar uppfyllti hún læknisfræðileg skilyrði um örorkustyrk.

Kæra barst úrskurðarnefnd velferðarmála 14. október 2016. Með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 27. október 2016, var kæranda tilkynnt um að kæra hefði borist að liðnum kærufresti og var henni gefinn kostur á að koma að athugasemdum og/eða gögnum, teldi hún að skilyrði sem fram kæmu í 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 gætu átt við í málinu. Þann 1. desember 2016 bárust athugasemdir frá kæranda og viðbótargögn. Með tölvupósti 2. desember 2016, sem var á ensku, var kæranda á ný veittur kostur á að koma að athugasemdum og/eða gögnum, teldi hún að skilyrði sem fram kæmu í 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga gætu átt við í málinu. Frekari athugasemdir bárust frá kæranda með tölvupósti sama dag.

II. Sjónarmið kæranda

Kærandi gerir kröfu um að umsókn hennar um örorkulífeyri verði endurmetin. Fram kemur að kærandi hafi sótt um örorku en fengið afgreiddan örorkustyrk.

III. Niðurstaða

Kærð er afgreiðsla Tryggingastofnunar ríkisins, dags. 4. mars 2016, á umsókn kæranda um örorkulífeyri.

Samkvæmt 2. mgr. 13. gr. laga nr. 100/2007 um almannatryggingar, með síðari breytingum, sbr. 5. gr. laga nr. 85/2015 um úrskurðarnefnd velferðarmála, skal kæra til úrskurðarnefndar velferðarmála vera skrifleg og skal hún borin fram innan þriggja mánaða frá því að aðila máls var tilkynnt um ákvörðun.

Samkvæmt gögnum málsins liðu rúmlega sjö mánuðir frá því að kæranda var tilkynnt um ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins þann 4. mars 2016 þar til kæra barst úrskurðarnefndinni þann 14. október 2016. Kærufrestur samkvæmt 2. mgr. 13. gr. laga um almannatryggingar var því liðinn þegar kæra barst nefndinni.

Í 5. mgr. 7. gr. laga um úrskurðarnefnd velferðarmála er vísað til þess að um málsmeðferð, sem ekki er kveðið á um í lögunum, fari samkvæmt ákvæðum stjórnsýslulaga og ákvæðum laga sem málskotsréttur til nefndarinnar byggist á hverju sinni.

Í 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 segir:

„Hafi kæra borist að liðnum kærufresti skal vísa henni frá nema:

1. afsakanlegt verði talið að kæran hafi ekki borist fyrr, eða

2. veigamiklar ástæður mæla með því að kæran verði tekin til meðferðar.

Kæru skal þó ekki sinnt ef meira en ár er liðið frá því að ákvörðun var tilkynnt aðila.“

Með vísan til þessa er nauðsynlegt að taka til skoðunar hvort fyrir hendi séu atriði sem hafa þýðingu við mat á því hvort afsakanlegt verði talið að kæran hafi borist að liðnum kærufresti eða hvort veigamiklar ástæður mæli með því að kæran verði tekin til meðferðar, sbr. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga, en ákvæðið mælir fyrir um skyldubundið mat stjórnvalds á því hvort atvik séu með þeim hætti að rétt sé að taka stjórnsýslukæru til efnislegrar meðferðar, þrátt fyrir að lögbundinn kærufrestur sé liðinn.

Með bréfi úrskurðarnefndar velferðarmála, dags. 27. október 2016, var kæranda veittur kostur á að koma að athugasemdum og/eða gögnum teldi hún að skilyrði sem fram kæmu í 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga gætu átt við í málinu. Með bréfi, mótteknu 1. desember 2016, bárust athugasemdir frá kæranda og læknisvottorð þar sem líkamlegri færniskerðiskerðingu hennar er lýst. Þá kemur fram í tölvupósti frá kæranda 2. desember 2016 að enginn hafi upplýst hana um að hún gæti kært. Hún sé B og þekki ekki framkvæmdina.

Við mat á því hvort afsakanlegt sé að kæra kæranda hafi ekki borist fyrr lítur úrskurðarnefndin til þess að í hinni kærðu ákvörðun frá 4. mars 2016 var kæranda leiðbeint um kæruheimild til úrskurðarnefndarinnar og um tímalengd kærufrests. Leiðbeiningarnar voru á íslensku sem er fullnægjandi að mati úrskurðarnefndar, enda var efni bréfsins að öðru leyti jafnframt á íslensku. Þá lítur úrskurðarnefndin til þess að rúmlega sjö mánuðir liðu frá því að kæranda var kynnt niðurstaða Tryggingastofnunar þar til hún kærði til úrskurðarnefndar velferðarmála. Í ljósi þess að kærandi aðhafðist ekkert í rúmlega sjö mánuði er það mat úrskurðarnefndar velferðarmála að ekki sé afsakanlegt að kæra hafi ekki borist fyrr. Þá verður heldur ekki séð að veigamiklar ástæður mæli með því að kæran verði tekin til meðferðar.

Með hliðsjón af framangreindu er kærunni vísað frá úrskurðarnefnd velferðarmála, sbr. 1. mgr. 28. gr. laga nr. 37/1993.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Kæru A, er vísað frá úrskurðarnefnd velferðarmála.

F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála

Rakel Þorsteinsdóttir