Mál nr. 283/2016
Úrskurðarnefnd velferðarmála
Mál nr. 283/2016
Fimmtudaginn 13. október 2016
A
gegn
Reykjavíkurborg
Ú R S K U R Ð U R
Mál þetta úrskurða Kári Gunndórsson lögfræðingur, Agnar Bragi Bragason lögfræðingur og Eva Dís Pálmadóttir lögfræðingur.
Með kæru, dags. 3. ágúst 2016, kærir A, til úrskurðarnefndar velferðarmála synjun Reykjavíkurborgar, dags. 29. júní 2016, á umsókn hans um styrk að fjárhæð 40.000 kr. á grundvelli 20. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg.
I. Málavextir og málsmeðferð
Kærandi sótti um styrk til greiðslu tannlæknakostnaðar að fjárhæð 40.000 kr. hjá Reykjavíkurborg þann 14. júní 2016. Umsókn kæranda var synjað með bréfi þjónustumiðstöðvar, dags. 20. júní 2016, með þeim rökum að umsóknin samræmdist ekki reglum Reykjavíkurborgar. Kærandi áfrýjaði niðurstöðunni til velferðarráðs sem tók málið fyrir á fundi sínum þann 29. júní 2016 og staðfesti synjunina.
Kærandi lagði fram kæru hjá úrskurðarnefnd velferðarmála þann 3. ágúst 2016. Með bréfi, dagsettu sama dag, óskaði úrskurðarnefndin eftir greinargerð Reykjavíkurborgar þar sem meðal annars kæmi fram rökstuðningur fyrir hinni kærðu ákvörðun. Greinargerð Reykjavíkurborgar barst með bréfi, dags. 17. ágúst 2016. Með bréfi úrskurðarnefndarinnar, dags. 23. ágúst 2016, var bréf Reykjavíkurborgar sent kæranda til kynningar. Athugasemdir bárust ekki.
II. Málsástæður kæranda
Kærandi gerir ekki sérstakar kröfur í málinu en skilja verður kæruna þannig að þess sé krafist að synjun Reykjavíkurborgar um styrk að fjárhæð 40.000 kr. verði felld úr gildi. Ekki er að finna sérstakan rökstuðning í kæru.
III. Sjónarmið Reykjavíkurborgar
Í greinargerð Reykjavíkurborgar er greint frá aðstæðum kæranda og vísað til þess að hann hafi ekki uppfyllt skilyrði 20. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg til greiðslu nauðsynlegra tannlækninga. Skilyrði fjárhagsaðstoðar vegna tannlækninga samkvæmt 20. gr. reglnanna sé að einstaklingur hafi notið fjárhagsaðstoðar til framfærslu samfleytt undanfarna tólf mánuði. Um slíkt sé ekki að ræða í tilviki kæranda en hann sé öryrki og fái greiddar örorkubætur frá Tryggingastofnun ríkisins. Reykjavíkurborg bendir á að tannlæknakostnaður teljist til heilbrigðiskostnaðar og sé ekki hluti af lögbundinni félagsþjónustu sveitarfélaga, sbr. lög nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga. Samkvæmt framansögðu sé ljóst að ákvörðun velferðarráðs hafi hvorki brotið gegn fyrrgreindum reglum né ákvæðum laga nr. 40/1991.
IV. Niðurstaða
Í máli þessu er ágreiningur um hvort Reykjavíkurborg hafi borið að samþykkja umsókn kæranda um styrk til greiðslu tannlæknakostnaðar að fjárhæð 40.000 kr., sbr. 20. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg.
Fjallað er um rétt til fjárhagsaðstoðar til þeirra sem eigi fá séð fyrir sjálfum sér, maka sínum og börnum yngri en 18 ára í IV. og VI. kafla laga nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga. Samkvæmt 21. gr. laganna skal sveitarstjórn setja sér reglur um framkvæmd fjárhagsaðstoðar að fengnum tillögum félagsmálanefndar er metur þörf og ákveður fjárhagsaðstoð til einstaklinga í samræmi við reglur sveitarstjórnar, sbr. 2. mgr. sömu greinar. Lög nr. 40/1991 veita þannig sveitarfélögum ákveðið svigrúm til að meta sjálf, miðað við aðstæður á hverjum stað, hvers konar þjónustu þau vilja veita. Í samræmi við þetta og ákvæði stjórnarskrárinnar um sjálfstjórn sveitarfélaga er mat á þeirri nauðsyn að meginstefnu til lagt í hendur þeirrar sveitarstjórnar er þjónustuna veitir. Verður ekki við því mati hróflað af hálfu úrskurðarnefndar velferðarmála, enda byggist það á lögmætum sjónarmiðum og sé í samræmi við lög að öðru leyti.
Í 20. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg er kveðið á um fjárhagsaðstoð vegna greiðslu sérfræðiaðstoðar. Þar kemur fram í I. kafla að heimilt sé að veita fjárhagsaðstoð til greiðslu nauðsynlegra tannlækninga til einstaklinga sem hafi fengið fjárhagsaðstoð til framfærslu samkvæmt reglunum samfleytt undanfarna tólf mánuði. Viðmiðunarmörk aðstoðar eru 40.000 krónur á ári og skal kostnaðaráætlun tannlæknis fylgja með umsókn.
Kærandi sótti um styrk til greiðslu tannlæknakostnaðar í júní 2016 en samkvæmt gögnum málsins naut kærandi ekki fjárhagsaðstoðar frá Reykjavíkurborg á þeim tíma. Þá naut kærandi heldur ekki fjárhagsaðstoðar sér til framfærslu síðastliðna tólf mánuði áður en umsókn var lögð fram. Að því virtu er það mat úrskurðarnefndarinnar að kærandi hafi ekki uppfyllt skilyrði 20. gr. reglnanna og átti kærandi því ekki rétt á styrk til greiðslu tannlæknakostnaðar. Hin kærða ákvörðun er staðfest.
Ú R S K U R Ð A R O R Ð
Ákvörðun Reykjavíkurborgar, dags. 29. júní 2016, um synjun á umsókn A, um styrk til greiðslu tannlæknakostnaðar að fjárhæð 40.000 kr. er staðfest.
F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála
Kári Gunndórsson