Úrskurðarnefnd velferðarmála

Mál nr. 282/2020

Fimmtudaginn 9. júlí 2020

A

gegn

Reykjavíkurborg

Ú R S K U R Ð U R

Mál þetta úrskurða Kári Gunndórsson lögfræðingur, Agnar Bragi Bragason lögfræðingur og Eva Dís Pálmadóttir lögfræðingur.

Með kæru, dags. 8. júní 2020, kærði A til úrskurðarnefndar velferðarmála ákvörðun Reykjavíkurborgar, dags. 2. mars 2020, um að synja umsókn hans um sérstakan húsnæðisstuðning.

I.  Málsatvik og málsmeðferð

Með umsókn, dags. 11. desember 2019, sótti kærandi um sérstakan húsnæðisstuðning frá Reykjavíkurborg. Umsókn kæranda var synjað með bréfi þjónustumiðstöðvar, dags. 7. janúar 2020. Kærandi áfrýjaði niðurstöðunni til velferðarráðs sem tók málið fyrir á fundi þann 26. febrúar 2020 og staðfesti synjunina. Sú ákvörðun var tilkynnt kæranda með bréfi, dags. 2. mars 2020.

Kæra barst úrskurðarnefnd velferðarmála þann 8. júní 2020. Með bréfi úrskurðarnefndarinnar, dags. 11. júní 2020, var kæranda tilkynnt að kæra hefði borist að liðnum kærufresti og honum gefinn kostur á að koma að athugasemdum og/eða gögnum, teldi hann að skilyrði sem fram kæmu í 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 gætu átt við í málinu. Skýringar bárust frá kæranda 19. júní 2020. Með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 19. júní 2020, var óskað eftir upplýsingum frá Reykjavíkurborg um hvenær og með hvaða hætti kæranda hafi verið birt hin kærða ákvörðun. Einnig var óskað eftir afriti af öllum málsgögnum. Umbeðnar upplýsingar og gögn bárust 25. júní 2020 og voru þau send kæranda til kynningar með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 26. júní 2020. Athugasemdir bárust ekki.

II.  Sjónarmið kæranda

Í skýringum kæranda vegna kærufrestsins kemur fram að félagsráðgjafi hans hafi ekki haft nein samskipti við kæranda og því hafi hann ekki vitað af málinu. Kærandi hafi verið að bíða eftir því að fá nýjan félagsráðgjafa í um sex mánuði. 

III.  Niðurstaða

Kærð er ákvörðun Reykjavíkurborgar frá 2. mars 2020 um að synja umsókn kæranda um sérstakan húsnæðisstuðning.

Samkvæmt 5. gr. laga nr. 85/2015 um úrskurðarnefnd velferðarmála skal stjórnsýslukæra berast úrskurðarnefnd velferðarmála skriflega innan þriggja mánaða frá því að aðila máls var tilkynnt um ákvörðun, nema á annan veg sé mælt í lögum sem hin kærða ákvörðun byggist á. Hin kærða ákvörðun var tilkynnt kæranda með bréfi Reykjavíkurborgar, dags. 2. mars 2020, en ákvörðunin var kærð til úrskurðarnefndar velferðarmála með kæru, móttekinni 8. júní 2020. Kærufrestur samkvæmt 5. gr. laga nr. 85/2015 var því liðinn þegar kæra barst nefndinni.

Í 5. mgr. 7. gr. laga nr. 85/2015 er vísað til þess að um málsmeðferð, sem ekki er kveðið á um í lögunum, fari samkvæmt ákvæðum stjórnsýslulaga og ákvæðum laga sem málskotsréttur til nefndarinnar byggist á hverju sinni. Í 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 segir:

„Hafi kæra borist að liðnum kærufresti skal vísa henni frá nema:

1. afsakanlegt verði talið að kæran hafi ekki borist fyrr, eða

2. veigamiklar ástæður mæla með því að kæran verði tekin til meðferðar.

Kæru skal þó ekki sinnt ef meira en ár er liðið frá því að ákvörðun var tilkynnt aðila.“

Með vísan til þessa er nauðsynlegt að taka til skoðunar hvort fyrir hendi séu atriði sem hafa þýðingu við mat á því hvort afsakanlegt verði talið að kæran hafi borist að liðnum kærufresti eða hvort veigamiklar ástæður mæli með því að kæran verði tekin til meðferðar, sbr. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga, en ákvæðið mælir fyrir um skyldubundið mat stjórnvalds á því hvort atvik séu með þeim hætti að rétt sé að taka stjórnsýslukæru til efnislegrar meðferðar, þrátt fyrir að lögbundinn kærufrestur sé liðinn.

Fyrir liggur að kæranda var í hinni kærðu ákvörðun leiðbeint um kæruheimild til úrskurðarnefndar velferðarmála og um tímalengd kærufrests. Kærandi hefur vísað til þess að félagsráðgjafi hans hafi ekki haft nein samskipti við sig og því hafi hann ekki vitað af málinu.  Reykjavíkurborg hefur vísað til þess að bréf til kæranda hafi verið sent á skráð lögheimili hans og sent til félagsráðgjafa kæranda á þjónustumiðstöð. Samkvæmt upplýsingum frá félagsráðgjafanum hafi kærandi mætt á fund 9. mars 2020 og með aðstoð túlks hafi ráðgjafinn útskýrt hina kærðu ákvörðun.

Að mati úrskurðarnefndar velferðarmála eru þær ástæður sem kærandi hefur tilgreint vegna kærufrestsins ekki þess eðlis að afsakanlegt verði talið að kæra hafi borist að liðnum kærufresti. Þá verður heldur ekki séð að veigamiklar ástæður mæli með því að kæran verði tekin til meðferðar, enda hefur kærandi að sögn Reykjavíkurborgar þegar sótt aftur um sérstakan húsnæðisstuðning. Með hliðsjón af framangreindu er kærunni vísað frá úrskurðarnefnd velferðarmála, sbr. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Kæru A er vísað frá úrskurðarnefnd velferðarmála.

F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála

Kári Gunndórsson