Mál nr. 65/2015
Úrskurðarnefnd velferðarmála
Mál nr. 65/2015
Fimmtudaginn 14. apríl 2016
A
gegn
Rangárvalla- og Vestur Skaftafellssýslu
Ú R S K U R Ð U R
Mál þetta úrskurða Kári Gunndórsson lögfræðingur, Agnar Bragi Bragason lögfræðingur og Eva Dís Pálmadóttir lögfræðingur.
Með kæru, móttekinni 23. nóvember 2015, kærir A til úrskurðarnefndar félagsþjónustu og húsnæðismála, synjun Rangárvalla- og Vestur Skaftafellssýslu, dags. 3. júní 2015, á umsókn hans um fjárhagsaðstoð.
Þann 1. janúar 2016 tóku gildi lög nr. 85/2015 um úrskurðarnefnd velferðarmála og tók nefndin yfir frá þeim tíma þau mál sem áður voru til meðferðar hjá úrskurðarnefnd félagsþjónustu og húsnæðismála, þ.m.t. mál kæranda, sbr. 1. gr. laga nr. 85/2015 og 63. gr. laga nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga.
I. Málavextir og málsmeðferð
Kærandi sótti um fjárhagsaðstoð hjá Rangárvalla- og Vestur Skaftafellssýslu með umsókn, dags. 16. apríl 2015. Umsókn kæranda var synjað með bréfi félagsþjónustu Rangárvalla- og Vestur Skaftafellssýslu, dags. 22. apríl 2015, á þeirri forsendu að hann uppfyllti ekki skilyrði 12. gr. reglna sveitarfélagsins um fjárhagsaðstoð. Kærandi áfrýjaði synjuninni til félagsmálaráðs sem staðfesti fyrrgreinda ákvörðun og var kæranda tilkynnt um þá niðurstöðu með bréfi, dags. 3. júní 2015.
Kærandi lagði fram kæru hjá úrskurðarnefnd félagsþjónustu og húsnæðismála 23. nóvember 2015. Með bréfi úrskurðarnefndarinnar, dags. 14. desember 2015, var kærandi upplýstur um að leiða mætti líkur að því að kæra hans hafi borist að liðnum kærufresti, sbr. 1. mgr. 63. gr. laga nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga. Kæranda var veitt tækifæri til að koma að athugasemdum og/eða gögnum en engar athugasemdir bárust frá kæranda.
II. Málsástæður kæranda
Í kæru til úrskurðarnefndarinnar greinir kærandi frá veikindum sínum og fjárhagsstöðu sinni. Kærandi óskar eftir félagslegri aðstoð þar sem hann geti ekki lifað af tekjum sínum. Kærandi gerir ekki kröfu í málinu en skilja verður kæru hans þannig að þess sé krafist að ákvörðun Rangárvalla- og Vestur Skaftafellssýslu, dags. 3. júní 2015, um synjun á fjárhagsaðstoð verði felld úr gildi.
III. Niðurstaða
Í máli þessu er ágreiningur um hvort Rangárvalla- og Vestur Skaftafellssýslu hafi borið að samþykkja umsókn kæranda um fjárhagsaðstoð.
Samkvæmt 1. mgr. 63. gr. laga nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga skal kæra til úrskurðarnefndar velferðarmála lögð fram innan þriggja mánaða frá því aðila máls barst vitneskja um ákvörðun.
Hin kærða ákvörðun var tilkynnt kæranda með bréfi sveitarfélagsins, dags. 3. júní 2015, og var kærð til úrskurðarnefndarinnar með bréfi, mótteknu 23. nóvember 2015. Samkvæmt framangreindu barst kæran úrskurðarnefndinni að liðnum lögboðnum kærufresti.
Þegar kæra berst að liðnum kærufresti skal vísa henni frá samkvæmt 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 nema afsakanlegt verði talið að kæran hafi ekki borist fyrr, sbr. 1. tölul. lagaákvæðisins eða veigamiklar ástæður mæla með því að kæran verði tekin til meðferðar, sbr. 2. tölul. þess. Ákvæði 28. gr. stjórnsýslulaga mælir þannig fyrir um skyldubundið mat stjórnvalds á því hvort atvik séu með þeim hætti að rétt sé að taka stjórnsýslukæru til efnislegrar meðferðar þrátt fyrir að lögbundinn kærufrestur sé liðinn. Með vísan til þessa er nauðsynlegt að taka til skoðunar hvort fyrir hendi séu atriði sem hafa þýðingu við mat á því hvort afsakanlegt verði talið að kæran hafi borist að liðnum kærufresti eða hvort veigamiklar ástæður mæla með því að kæran verði tekin til meðferðar.
Með bréfi, dags. 14. desember 2015, gaf úrskurðarnefndin kæranda kost á því að gefa skýringar á því hvers vegna kæra hefði borist að liðnum kærufresti. Engar skýringar hafa borist frá kæranda. Þá liggur fyrir að kæranda var leiðbeint um kæruheimild og kærufrest til úrskurðarnefndarinnar í hinni kærðu ákvörðun frá 3. júní 2015. Að mati úrskurðarnefndarinnar benda gögn málsins því ekki til þess að afsakanlegt sé að kæran hafi borist að liðnum kærufresti, sbr. 1. tölul. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga. Við mat á því hvort skilyrði 2. tölul. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga sé uppfyllt ber að horfa til hagsmuna aðila máls sem og almannahagsmuna, til að mynda hvort um mál sé að ræða sem geti haft mikilvægt fordæmisgildi. Að mati úrskurðarnefndarinnar benda atvik málsins ekki til þess að veigamiklar ástæður mæli með því að málið verði tekið til meðferðar.
Að framangreindu virtu er það mat úrskurðarnefndarinnar að ekki séu skilyrði til þess að taka kæruna til efnislegrar meðferðar á grundvelli 1. eða 2. tölul. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga. Kærunni er því vísað frá úrskurðarnefnd velferðarmála.
Ú R S K U R Ð A R O R Ð
Kæru A er vísað frá úrskurðarnefnd velferðarmála.
F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála
Kári Gunndórsson