Reykdælahreppur - Almennt um álagningarstofn fasteignaskatts
Grein
Reykdælahreppur 4. febrúar 1997 97010151
Benóný Arnórsson oddviti 1110
Kjarna
650 Laugar
Vísað er til erindis yðar til ráðuneytisins, dagsett 20. janúar 1997, varðandi álagningarstofn fasteignaskatts í Reykdælahreppi.
Í 2. mgr. 3. gr. laga um tekjustofna sveitarfélaga nr. 4/1995, sbr. lög nr. 79/1996, er svohljóðandi ákvæði:
“Stofn til álagningar skattsins á hús og mannvirki, að undanteknum sumarhúsum og útihúsum í sveitum, skal vera afskrifað endurstofnverð þeirra margfaldað með markaðsstuðli fasteigna í Reykjavík samkvæmt matsreglum Fasteignamats ríkisins. Stofn til álagningar fasteignaskatts á aðrar fasteignir skal vera fasteignamat þeirra.” (Undirstrikun ráðuneytisins.)
Síðan segir í 3. mgr. 4. gr. laganna að verði ágreiningur um gjaldstofn skv. 3. gr. skuli vísa honum til úrskurðar Fasteignamats ríkisins. Þeim úrskurði má skjóta til yfirfasteignamatsnefndar ríkisins. Síðan segir að úrskurðum nefndarinnar megi skjóta til dómstóla.
Samkvæmt framangreindu er fasteignaskattur lagður á fasteignir samkvæmt skrám útbúnum af Fasteignamati ríkisins, en Fasteignamat ríkisins starfar á grundvelli laga um skráningu og mat fasteigna nr. 94/1976 með síðari breytingum. Þau lög heyra undir verksvið fjármálaráðuneytisins.
Skýrt er samkvæmt lögum um tekjustofna sveitarfélaga nr. 4/1995 að ekki er gert ráð fyrir afskiptum félagsmálaráðuneytisins af ágreiningi varðandi gjaldstofn fasteignaskatta. Í ljósi þess telur ráðuneytið að ekki sé rétt að það gefi álit um þau atriði sem tilgreind eru í erindi yðar, nema hvað varðar eftirfarandi:
Í 78. gr. stjórnarskrárinnar, sbr. stjórnskipunarlög nr. 97/1995, er svohljóðandi ákvæði:
“Sveitarfélög skulu sjálf ráða málefnum sínum eftir því sem lög ákveða.
Tekjustofnar sveitarfélaga skulu ákveðnir með lögum, svo og réttur þeirra til að ákveða hvort og hvernig þeir eru nýttir.”
Tilgangurinn með þessu ákvæði stjórnarskrárinnar er m.a. að tryggja sveitarfélögum hverju fyrir sig ákveðið svigrúm við tekjuöflun. Þannig er ekki gert ráð fyrir að skattheimta í öllum sveitarfélögum þurfi að vera eins. Þar af leiðandi er það ekki talið brot á jafnræðisreglu stjórnsýslunnar að skattar séu mismunandi eftir sveitarfélögum.
F. h. r.
Húnbogi Þorsteinsson (sign.)
Sesselja Árnadóttir (sign.)