Nr. 352/2020 Úrskurður
KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA
Þann 14. október 2020 er kveðinn upp svohljóðandi
úrskurður nr. 352/2020
í stjórnsýslumáli nr. KNU20070041
Kæra [...]
á ákvörðun
Útlendingastofnunar
I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild
Þann 30. júlí 2020 kærði [...], kt. [...], ríkisborgari [...] (hér eftir nefndur kærandi), ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 21. júlí 2020, um að synja honum um ótímabundið dvalarleyfi.
Kærandi krefst þess að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi og að honum verði veitt ótímabundið dvalarleyfi.
Fyrrgreind ákvörðun er kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016 og barst kæran fyrir lok kærufrests.
II. Málsatvik og málsmeðferð
Kærandi fékk útgefið dvalarleyfi fyrir flóttamann þann 19. janúar 2016 með gildistíma til 19. janúar 2020. Kærandi sótti um ótímabundið dvalarleyfi þann 14. nóvember 2019. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 21. júlí 2020, var umsókninni synjað. Kærandi kærði ákvörðunina til kærunefndar útlendingamála þann 30. júlí sl. Greinargerð kæranda barst kærunefnd þann 13. ágúst sl.
III. Ákvörðun Útlendingastofnunar
Í ákvörðun Útlendingastofnunar voru skilyrði fyrir útgáfu ótímabundins dvalarleyfis rakin, sbr. 58. gr. laga um útlendinga. Meðal skilyrða væri að útlendingur eigi ekki ólokið mál í refsivörslukerfinu þar sem hann er grunaður eða sakaður um refsiverða háttsemi, sbr. e-lið 1. mgr. 58. gr. laganna. Fram kom að samkvæmt upplýsingum frá lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu, dags. 15. júlí sl., ætti kærandi ólokið mál í refsivörslukerfinu. Þar sem kærandi uppfyllti ekki fyrrnefnt skilyrði e-liðar 1. mgr. 58. gr. laga um útlendinga var umsókn hans um ótímabundið dvalarleyfi synjað.
IV. Málsástæður og rök kæranda
Í greinargerð vísar kærandi til þess að það mál sem hann eigi ólokið í refsivörslukerfinu varði meint ofbeldi hans gegn fjölskyldu sinni. Kærandi hafi allt frá upphafi neitað öllum þeim ávirðingum sem á hann séu bornar og telji hann ótækt ef honum verði synjað um áframhaldandi dvöl á Íslandi á þessum grundvelli. Verði honum synjað um dvalarleyfi sé það ígildi þess að dómur falli um sekt hans, en hann sé saklaus með öllu, og að það færi gegn meginreglunni um að maður skuli teljast saklaus uns sekt sé sönnuð. Þá fari það gegn 70. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands nr. 33/1944 en með því að synja umsókn kæranda á framangreindum grundvelli væri í reynd búið að taka afstöðu til þeirra sakarefna sem honum séu gefin. Þá vísar kærandi til þess að fjölskylda hans sé öll á Íslandi og að synjun á umsókn hans um ótímabundið dvalarleyfi muni vera þeim þungbært.
V. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála
Í 58. gr. laga um útlendinga er fjallað um ótímabundið dvalarleyfi. Samkvæmt 1. mgr. 58. gr. er heimilt að veita útlendingi ótímabundið dvalarleyfi hafi hann dvalist hér á landi samfellt síðustu fjögur ár samkvæmt dvalarleyfi sem getur verið grundvöllur ótímabundins dvalarleyfis. Eins og að framan greinir hefur kærandi dvalið hér á landi samkvæmt dvalarleyfi sem getur verið grundvöllur ótímabundins leyfis síðan 19. janúar 2016.
Frekari skilyrði fyrir veitingu ótímabundins dvalarleyfis eru m.a. tilgreind í stafliðum a-e í 1. mgr. 58 gr. laga um útlendinga. Samkvæmt e-lið er það skilyrði að útlendingur eigi ekki ólokið máli í refsivörslukerfinu þar sem hann er grunaður eða sakaður um refsiverða háttsemi.
Samkvæmt upplýsingum frá Lögreglustjóranum á höfuðborgarsvæðinu, dags. 14. september 2020, á kærandi ólokin mál í refsivörslukerfinu. Kærandi uppfyllir því ekki ófrávíkjanlegt skilyrði fyrir veitingu dvalarleyfis og er hin kærða ákvörðun því staðfest.
Líkt og áður greinir gerir kærandi athugasemd við ákvörðun Útlendingastofnunar, m.a. að óheimilt sé að synja honum um ótímabundið dvalarleyfi á grundvelli þess að kærandi eigi ólokið mál í refsivörslukerfinu þar sem samkvæmt meginreglu sakamálaréttarfars sé maður saklaus uns sekt sé sönnuð. Ákvæði e-liðar 1. mgr. 58. gr. laga um útlendinga gerir áskilnað um að útlendingur eigi ekki ólokið máli í refsivörslukerfinu þar sem hann er grunaður eða sakaður um refsiverða háttsemi. Löggjafinn hefur með setningu laga um útlendinga ákveðið að haga skilyrðum fyrir veitingu ótímabundins dvalarleyfis á þessa vegu og áréttar kærunefnd að um heimildarákvæði til útgáfu ótímabundins dvalarleyfis er að ræða en ekki refsiákvæði. Þá leiðir ekki af hinni kærðu ákvörðun að kæranda verði gert að hverfa af landi brott, enda er honum enn unnt að sækja um endurnýjun tímabundins leyfi til dvalar hér á landi. Verður því ekki talið að með hinni kærðu ákvörðun felist brot gegn þeirri meginreglu 70. gr. stjórnarskrárinnar að maður skuli teljast saklaus uns sekt er sönnuð. Að öðru leyti telur kærunefnd ekki tilefni til umfjöllunar um þau rök sem kærandi hefur fært fram við meðferð málsins hjá nefndinni.
Kærunefnd ítrekar leiðbeiningar Útlendingastofnunar um að leggja fram umsókn um endurnýjun dvalarleyfis innan 15 daga frá móttöku úrskurðarins.
Úrskurðarorð
Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest.
The decision of the Directorate of Immigration is affirmed.
Jóna Aðalheiður Pálmadóttir
Gunnar Páll Baldvinsson Hilmar Magnússon