Úrskurðarnefnd velferðarmála

Mál nr. 339/2023

Miðvikudaginn 15. nóvember 2023

A

gegn

Tryggingastofnun ríkisins

Ú R S K U R Ð U R

Mál þetta úrskurða Rakel Þorsteinsdóttir lögfræðingur, Eva Dís Pálmadóttir lögfræðingur og Unnþór Jónsson lögfræðingur.

Með rafrænni kæru, móttekinni 11. júlí 2023, kærði A, til úrskurðarnefndar velferðarmála ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins frá 29. júní 2023 um að afturkalla ákvörðun stofnunarinnar, dags. 31. maí 2023, um að fella niður ofgreiðslukröfu á hendur kæranda vegna endurreiknings og uppgjörs ársins 2017.

I.  Málsatvik og málsmeðferð

Kærandi fékk greiddar tekjutengdar bætur frá Tryggingastofnun ríkisins á árinu 2017. Niðurstaða endurreiknings og uppgjörs tekjutengdra greiðslna fyrir árið 2017 leiddi í ljós ofgreiðslu bóta að fjárhæð 874.206 kr., að teknu tilliti til endurgreiddrar staðgreiðslu. Kæranda var tilkynnt um framangreinda ofgreiðslu með bréfi Tryggingastofnunar ríkisins, dags. 22. maí 2018. Með bréfi, dags. 12. júlí 2018, var kæranda send tillaga að endurgreiðslu skuldarinnar með gjalddaga 1. ágúst 2018 og með bréfi, dags. 10. janúar 2019, var kæranda send ný tillaga að greiðsludreifingu vegna skuldarinnar auk eldri skuldar með fyrsta gjalddaga 1. febrúar 2019. Með bréfi, dags. 28. febrúar 2019, var kæranda send innheimtuítrekun og loka innheimtuviðvörun með bréfi, dags. 3. maí 2019. Andmæli bárust frá kæranda í tölvupósti 21. maí 2019 og var Innheimtumiðstöð sýslumanns send krafan þann 23. maí 2019 til innheimtu. Þann 19. febrúar 2020 var greiðsluáskorun birt sambýlismanni kæranda á heimili þeirra. Kærandi mótmælti ákvörðun Tryggingastofnunar með tölvupóstum 20. og 25. febrúar 2023. Kærandi óskaði eftir samningi með tölvupósti til Innheimtumiðstöðvar þann 2. apríl 2020. Í kjölfarið var gerð greiðsluáætlun fyrir kæranda. Engar greiðslur bárust inn á skuldina ef frá er talin skuldajöfnun þann 29. júní 2023 af inneign kæranda vegna ofgreiddra opinberra gjalda að fjárhæð 321.868 kr. Með bréfi, dags. 31. maí 2023, tilkynnti Tryggingastofnun kæranda að framangreind krafa hefði verið felld niður vegna fyrningar. Tryggingastofnun ríkisins afturkallaði framangreinda ákvörðun með bréfi, dags. 29. júní 2023, með þeim skýringum að krafan væri ekki fyrnd.

Kæra barst úrskurðarnefnd velferðarmála 11. júlí 2023. Með bréfi, dags. 24. júlí 2023, óskaði úrskurðarnefndin eftir greinargerð Tryggingastofnunar ríkisins vegna kærunnar ásamt gögnum málsins. Greinargerð stofnunarinnar barst með bréfi, dags. 1. september 2023, og var hún send kæranda til kynningar með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 11. september 2023. Athugasemdir bárust frá kæranda 3. október 2023 og voru þær sendar Tryggingastofnun ríkisins til kynningar með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 5. október 2023. Efnislegar athugasemdir bárust ekki.

II. Sjónarmið kæranda

Í kæru sé því mótmælt að kærandi hafi rofið fyrningu. Það hafi verið ágreiningur um þessa kröfu allan tímann og vegna þess hafi kærandi verið í marga mánuði í samskiptum við bæði Skattinn og Tryggingastofnun. Kærandi hafi reynt að varna því að lenda á vanskilaskrá og hafi hún því falast eftir samningi í tölvupóstsamskiptum við innheimtuaðila. Kærandi hafi aldrei skrifað undir samning eða samkomulag og hafi aldrei greitt inn á kröfuna. Það sé augljóst að einhverjar sjálfkrafa skuldajafnanir frá Skattinum hafi farið inn á þetta mál án hennar vitundar eða vilja. Ef þörf krefji muni kærandi leita til lögmanns til að hjálpa henni að rökstyðja málið með tilvísun í lög og dóma.

Í athugasemdum kæranda frá 3. október 2023 kemur fram að kærandi telji það óþarfa að telja upp öll samskipti hennar við Tryggingastofnun þar sem stofnunin hafi skilað ítarlegri greinargerð um sína hlið samskiptanna. Þess í stað kjósi kærandi að skýra málið á mannamáli.

Kærandi hafi þegið endurhæfingalífeyri vegna krabbameinsmeðferðar eftir viðtal við félagsráðgjafa á Landspítalanum. Kærandi hafi spurt sérstaklega út í laun sambýlismanns síns, hvort hans tekjur myndu hafa áhrif og hafi verið sagt að svo væri ekki. Þegar svo löngu seinna hafi komið í ljós að hann hafi átt fasteign sem hafi verið í útleigu hafi hún verið krafin um endurgreiðslu á þeim forsendum að tekjur maka af fasteigninni væru fjármagnstekjur sem teldust að helmingi hennar. Fasteignin hafi verið 100% í eigu hans, tekjur hennar hafi farið í að greiða af lánum og gjöldum vegna hennar. Samt hafi kærandi einhvern veginn átt að hafa lifa á þessum fjármagnstekjum hans.

Það sé í sjálfu sér rannsóknarefni hvernig sambýlismaður kæranda hafi átt að taka framfærsluskyldu Tryggingastofnunar að sér þegar kærandi hafi greinst með krabbamein vegna þess að hann hafi átt fasteign sem hafi verið í útleigu.

Þessa fasteign hafi kærandi aldrei átt, leigutekjurnar hafi farið í að greiða af fasteigninni en það hafi leitt til þess að kærandi hafi ekki átt neinn rétt til endurhæfingalífeyris. Með því að hefja sambúð með kæranda færðist réttur til endurhæfingalífeyris frá Tryggingastofnun yfir á sambýlismanninn.

Kærandi hafi alltaf mótmælt þessari kröfu. Þau hafi meira að segja farið í gegnum langt ferli til að leiðrétta skattframtöl svo þau yrðu ekki við samsköttuð, en það hafi aftur verið rangar upplýsingar sem kærandi haf fengið frá Tryggingastofnun að væri vandamálið. Af því leiddi að sambýlismaður kæranda hafi fengið stóran bakreikning frá Skattinum sem hann hafi greitt samviskusamlega. Kærandi hafi alltaf mótmælt þessari kröfu, hún hafi aldrei greitt inn á kröfuna og hún hafi fengið ófullnægjandi ráðgjöf frá Tryggingastofnun og félagsráðgjafa Landspítalans.

Krafan sé fyrnd samkvæmt lögum og kærandi óski eftir að fá að vera í friði fyrir stofnuninni sem hefði átt að styðja hana í gegnum erfiðasta áfall lífs síns.

III. Sjónarmið Tryggingastofnunar ríkisins

Í greinargerð Tryggingastofnunar ríkisins kemur fram að kærð sé afturköllun, dags. 29. júní 2023, á ákvörðun stofnunarinnar, dags. 31. maí 2023, þar sem ofgreiðslukrafa á hendur kæranda vegna endurreiknings og uppgjörs ársins 2017 hafi fyrir mistök verið felld niður vegna fyrningar. Ágreiningur málsins lúti að því hvort umdeild ofgreiðslukrafa sé fyrnd.

Í 3. gr. laga nr. 150/2007 um fyrningu kröfuréttinda sé almennur fyrningarfrestur kröfuréttinda fjögur ár.

Í 14. gr. laga um fyrningu kröfuréttinda segi að fyrningu sé slitið þegar skuldari hafi gagnvart kröfuhafa beinlínis eða með atferli sínu viðurkennt skylduna, svo sem með loforði um greiðslu eða með því að greiða afborgun höfuðstóls, verðbætur eða vexti.

Í 20. gr. laga um fyrningu kröfuréttinda segi að þegar fyrningu sé slitið með viðurkenningu skuldara samkvæmt 14. gr. teljist nýr fyrningarfrestur samkvæmt reglum laganna frá því að krafan hafi verið viðurkennd.

Í 25. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 sé kveðið á um heimild stjórnvalda til afturköllunar á eigin ákvörðun.

Málavextir séu þeir að með bréfi, dags. 22. maí 2018, hafi kæranda verið tilkynnt að niðurstaða endurreiknings og uppgjörs tekjutengdra greiðslna ársins 2017 væri krafa að fjárhæð 874.206 kr.

Með bréfi, dags. 5. júní 2018, hafi Tryggingastofnun staðfest að kærandi hefði með kæru til úrskurðarnefndar velferðarmála, dags. 3. maí 2018, sótt um niðurfellingu ofgreiðslukröfu vegna ársins 2017. Með bréfi, dags. 29. ágúst 2018, hafi umsókn um niðurfellingu ofgreiðslukröfu verið synjað.

Með bréfi, dags. 12. júlí 2018, hafi kæranda verið send tillaga að endurgreiðslu skuldarinnar. Fyrsti og eini gjalddagi tillögunnar hafi verið tilgreindur 1. ágúst 2018. Engin greiðsla hafi borist frá kæranda. Með bréfi, dags. 10. janúar 2019, hafi kæranda verið send ný tillaga að greiðsludreifingu vegna skuldarinnar auk eldri skuldar, fyrsti gjalddaginn hafi verið tilgreindur 1. febrúar 2019. Engin greiðsla hafi borist frá kæranda.

Með bréfi, dags. 28. febrúar 2019, hafi kæranda verið send innheimtuítrekun vegna áðurnefndrar tillögu um endurgreiðslu sem ekki hafi verið staðið við. Með bréfi, dags. 29. mars 2019, hafi kæranda verið send innheimtuviðvörun. Þar hafi verið tiltekið að ef krafan yrði ekki greidd eða samið um endurgreiðslu hennar fyrir 19. apríl 2019 þá yrði hún send Innheimtumiðstöð sýslumannsins á Blönduósi. Með bréfi, dags. 3. maí 2019, hafi kæranda verið send loka innheimtuviðvörun þar sem tiltekið hafi verið að yrði krafan ekki greidd eða samið um endurgreiðslu hennar fyrir 23. maí 2019 þá yrði hún send Innheimtumiðstöð sýslumannsins á Blönduósi. Kærandi hafi andmælt niðurstöðunni í tölvupóstsamskiptum við Tryggingastofnun 21. maí 2019. Engin greiðsla hafi borist frá kæranda og hafi Innheimtumiðstöð sýslumanns tekið við innheimtu kröfunnar 23. maí 2019.

Samkvæmt upplýsingum frá Innheimtumiðstöðinni hafi sambýlismanni kæranda verið birt greiðsluáskorun á heimili þeirra þann 19. febrúar 2020, þar sem heildarskuld hafi komið fram og að skuldin hefði verið tilkomin vegna ofgreiðslukröfu Tryggingastofnunar á hendur henni.

Þann 20. febrúar 2020 hafi kærandi sent fyrirspurn til Tryggingastofnunar þar sem hún hafi viðurkennt tilvist ofgreiðslukröfunnar og tilgreint fjárhæð hennar. Kærandi hafi þó gert athugasemdir við grundvöll kröfunnar sem hafi verið útskýrður fyrir henni í svari stofnunarinnar.

Kærandi hafi óskaði eftir samningi við Innheimtumiðstöðina með tölvupósti 2. apríl 2020 þar sem sagði: „211074-5079, óska eftir samning.“ Í kjölfarið hafi verið gerð greiðsluáætlun fyrir kæranda.

Samkvæmt upplýsingum frá Innheimtumiðstöðinni hafi engin greiðsla borist frá kæranda samkvæmt áðurnefndri greiðsluáætlun. Eina innborgunin á skuldina hafi verið gerð 29. júní 2023 sem hafi verið í formi skuldajöfnunar af inneign kæranda vegna ofgreiddra opinberra gjalda að fjárhæð 321.868 kr.

Í samskiptum kæranda við Innheimtumiðstöðina í kjölfar áðurnefndrar greiðsluáætlunar hafi hún aldrei minnst sérstaklega á umdeilda kröfu Tryggingastofnunar, hvorki grundvöll né fjárhæð hennar.

Með bréfi, dags. 31. maí 2023, hafi kæranda verið tilkynnt að vegna fyrningar hefði verið tekin ákvörðun um niðurfellingu kröfunnar sem hafði myndaðist vegna endurreiknings og uppgjörs tekjutengdra greiðslna ársins 2017. Með tilliti til vaxta hafi krafan numið 1.022.465 kr. þegar hún hafi fyrir mistök verið felld niður.

Með tölvupósti til Tryggingastofnunar 6. júní 2023 hafi kærandi gert athugasemd við að inneign hennar hjá innheimtumanni ríkissjóðs vegna opinberra gjalda hefði verið skuldajafnað vegna skuldar hennar við stofnunina.

Með bréfi, dags. 29. júní 2023, hafi kæranda verið tilkynnt að ofgreiðslukrafa á hendur henni hafi fyrir mistök verið felld niður vegna fyrningar. Krafan hefði með réttu ekki verið fyrnd. Sú ákvörðun hafi því verið afturkölluð með bréfi, dags. 29. júní 2023. Að teknu tilliti til skuldajöfnunar af inneign kæranda hjá innheimtumanni ríkissjóðs vegna opinberra gjalda að fjárhæð 321.868 kr. standi því eftir 700.597 kr. krafa til innheimtu.

Slit fyrningar megi skilgreina sem þær ráðstafanir, annað hvort af hálfu kröfuhafa eða skuldara, sem nauðsynlegar séu til þess að koma í veg fyrir að krafa fyrnist. Ákvæði 14. gr. hafi ekki að geyma tæmandi talningu á þeim atriðum sem geti orðið þess valdandi að krafa sé viðurkennd af skuldara, beinlínis eða með atferli sínu, heldur séu í dæmaskyni nefnd þau atriði sem hafi þau réttaráhrif í för með sér. Í íslenskum rétti hafi verið lagt til grundvallar að það teljist viðurkenning á skuld ef kröfuhafi megi með réttu skilja framkomu skuldara á þá leið að hann bæði kannist við skuldina og lofi að greiða hana eða geri ekki ágreining um kröfuna eða fjárhæð hennar. Þá hafi verið talið að skuldari geti viðurkennt skyldu sína hvort heldur með beinum eða óbeinum hætti. Þannig geti það falið í sér viðurkenningu ef skuldari minnist á skuldina með beinum eða óbeinum hætti í samskiptum við kröfuhafann eða þann sem hafi heimild til þess að taka við slíkri viðurkenningu fyrir hönd kröfuhafa. Í því hafi þá falist óbein viðurkenning í atferli skuldarans. Þá sé loforð ekki áskilið heldur nægi viðurkenning á tilvist kröfu, til dæmis í formi fyrirspurnar um niðurfellingu skuldar eða ósk um að fresta greiðslu. Í þessu samhengi sé vísað dóm Hæstaréttar, dags. 5. mars 2015, í máli nr. 626/2014 þar sem Hæstiréttur hafi talið að skuldari hefði viðurkennt skyldu sína til endurgreiðslu á láni með tölvupóstskeyti þar sem óskað hafi verið eftir endurútreikningi á gengistryggðu láni og dóm Hæstaréttar, dags. 29. október 2001, í máli nr. 400/2001 þar sem nafnritun á skuldbreytingarskjöl til hagsbóta aðalskuldara hafi verið talin rjúfa fyrningu. Fræðimenn í Noregi og Danmörku hafi lagt til grundvallar að beiðni skuldara um frestun á gjalddaga tiltekinnar skuldar eða um niðurfellingu eða eftirgjöf á tiltekinni skuld geti falið í sér viðurkenningu skuldarinnar. Í norskri réttarframkvæmd hafi til dæmis verið viðurkennt að tillaga um endurgreiðsluáætlun feli í sér viðurkenningu skuldara á skuld. Kærandi hafi óskað formlega eftir niðurfellingu umdeildrar ofgreiðslukröfu þann 5. júní 2018 og hafi farið þess á leit aftur með fyrirspurn, dags. 20. febrúar 2020.

Í beiðni kæranda til Innheimtumiðstöðvarinnar um samning frá 2. apríl 2020 hafi falist beiðni um endurgreiðsluáætlun. Að mati Tryggingastofnunar felist í slíkri beiðni viðurkenning kæranda á ofgreiðslukröfunni gagnvart Innheimtumiðstöðinni sem sé bær til þess að koma fram fyrir hönd Tryggingastofnunar í málum varðandi innheimtu skulda samkvæmt samstarfssamningi stofnananna frá 9. apríl 2010. Í beiðninni hafi falist enda óbein tilvísun til ofgreiðslukrafna Tryggingastofnunar á hendur kæranda vegna endurreiknings og uppgjörs tekjutengdra greiðslna áranna 2016 og 2017 sem Innheimtumiðstöðin hafi innheimt fyrir hönd Tryggingastofnunar. Þrátt fyrir að kærandi hafi mótmælt kröfunni í samskiptum við stofnunina 20. febrúar 2020 þá hafi hún ekki andmælt upprunalegri ákvörðun um stofnun kröfunnar innan tilskilinna tímafresta auk þess hafi hún ekki kært ákvörðunina til úrskurðarnefndarinnar. Engin slík mótmæli hafi verið borin upp í samskiptum við Innheimtumiðstöð. Hafi því falist í beiðninni viðurkenning á tilvist kröfunnar sem jafna megi við loforð um greiðslu skuldarinnar án þess að grundvelli hennar hafi verið mótmælt. Í samningi kæranda við Innheimtumiðstöðina felist viljayfirlýsing kæranda þess efnis að hún greiði hluta skuldarinnar með reglubundnum hætti. Tryggingastofnun hafi þess vegna haft ástæðu til þess að skilja beiðni kæranda um greiðslusamning á þá leið að hún hafi kannast við skuldina og hafi því ákveðið að ráðast ekki í frekari aðgerðir í þeim tilgangi að slíta fyrningu. Ef slík beiðni yrði ekki talin vera óbein viðurkenning á ofgreiðslukröfu þýddi það að Tryggingastofnun þyrfti að knýja fram aðför í eignum skuldarans og hugsanlega krefjast gjaldþrotaskipta á búi hans ef fullnusta fengist ekki með aðför til þess að koma í veg fyrir fyrningu ofgreiðslukrafna. Þetta þyrfti stofnunin allt að gera innan fjögurra ára ef skuldarinn greiði ekki skuldina og haldi að sér höndum þrátt fyrir ítrekanir og viðvaranir stofnunarinnar. Innheimtuaðgerðir gangi því skemur ef beiðni sem þessi leiði til þess að fyrningu sé slitið. Enda séu lagareglur um fyrningu bæði skuldara og kröfuhafa til hagsbóta. Þá fallist stofnunin ekki á þá mótbáru kæranda að beiðnin hafi einungis verið gerð í þeim tilgangi að varna því að kærandi yrði sett á vanskilaskrá þar sem það liggi í hlutarins eðli að sá sé ávallt tilgangurinn með gerð endurgreiðslusamnings vegna skuldar.

Kærð ákvörðun sé því að mati Tryggingastofnunar í samræmi við lög og reglur sem gilda um fyrningu kröfuréttinda.

Tryggingastofnun fari fram á að ákvörðun stofnunarinnar frá 29. júní 2023 um afturköllun á fyrri ákvörðun um niðurfellingu ofgreiðslukröfu vegna fyrningar, verði staðfest.

IV. Niðurstaða

Mál þetta varðar afturköllun Tryggingastofnunar ríkisins frá 29. júní 2023 á ákvörðun stofnunarinnar, dags. 31. maí 2023, að fella niður endurgreiðslukröfu vegna ofgreiddra bóta ársins 2017 vegna fyrningar.

Kærandi fékk greiddar tekjutengdar lífeyrisgreiðslur á árinu 2017. Tryggingastofnun ber lögum samkvæmt að endurreikna bótafjárhæðir bótagreiðsluárs eftir að álagning skattyfirvalda á opinberum gjöldum hefur farið fram, sbr. þágildandi 7. mgr. 16. gr. laga nr. 100/2007 um almannatryggingar. Þá er meginreglan sú að stofnuninni beri að innheimta ofgreiddar bætur, sbr. þágildandi 55. gr. laganna.

Samkvæmt gögnum málsins tilkynnti Tryggingastofnun kæranda með bréfi, dags. 31. maí 2023, að krafa um endurgreiðslu ofgreiddra bóta vegna ársins 2017 hefði verið felld niður vegna fyrningar. Með bréfi, dags. 29. janúar 2023, afturkallaði Tryggingastofnun ríkisins ákvörðun sína sem var tilkynnt með bréfi, dags. 31. maí 2023, með þeim skýringum að fyrir mistök hefði krafan verið felld niður vegna fyrningar þrátt fyrir að hafa ekki verið fyrnd. Með afturköllun er í stjórnsýslurétti átt við þau tilvik þegar stjórnvald tekur að eigin frumkvæði til baka stjórnvaldsákvörðun þess sem þegar hefur verið birt málsaðila. Ákvörðun stjórnvalds, sem birt hefur verið fyrir aðila máls, verður ekki tekin til baka nema skilyrði afturköllunar séu fyrir hendi. Ýmis sjónarmið ráða niðurstöðu um það hvort afturköllun sé lögmæt. Takast þar einkum á ástæður stjórnvalds til afturköllunar og þýðing ákvörðunarinnar fyrir þann sem hún beinist að.

Í 25. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 er stjórnvaldi í tveimur tilvikum veitt heimild til að afturkalla ákvörðun sem tilkynnt hefur verið aðila máls. Annars vegar þegar það er ekki til tjóns fyrir aðila, sbr. 1. tölul. greinarinnar, og hins vegar þegar ákvörðun er ógildanleg, sbr. 2. tölul. sömu greinar. Með bréfi Tryggingastofnunar, dags. 31. maí 2023, var kæranda tilkynnt að krafa stofnunarinnar á hendur kæranda hafi verið felld niður vegna fyrningar. Ljóst er að afturköllun á þeirri ákvörðun er til tjóns fyrir kæranda og því er skilyrði 1. tölul. 25. gr. stjórnsýslulaga ekki uppfyllt.

Kemur þá til skoðunar hvort skilyrði 2. tölul. 25. gr. stjórnsýslulaga séu uppfyllt í máli þessu. Ákvörðun er talin ógildanleg ef hún er haldin annmarka að lögum sem talist getur verulegur, enda mæli veigamikil rök ekki gegn því að ógilda ákvörðunina.

Samkvæmt 3. gr. laga nr. 150/2007 um fyrningu kröfuréttinda er almennur fyrningarfrestur kröfuréttinda fjögur ár. Í 14. gr. sömu laga segir að fyrningu sé slitið þegar skuldari hafi gagnvart kröfuhafa beinlínis eða með atferli sínu viðurkennt skylduna, svo sem með loforði um greiðslu eða með því að greiða afborgun höfuðstóls, verðbætur eða vexti. Í 20. gr. laganna segir að þegar fyrningu er slitið með viðurkenningu skuldara samkvæmt 14. gr. teljist nýr fyrningarfrestur samkvæmt reglum laganna frá því að krafan hafi verið viðurkennd.

Í rökstuðningi Tryggingastofnunar fyrir ákvörðun um afturköllun segir að um mistök hafi verið að ræða þar sem að kærandi hafi með gerð greiðslusamnings við Innheimtumiðstöð þann 2. apríl 2020 slitið fyrningu kröfunnar sem stofnaðist 10. janúar 2019. Kærandi mótmælir því að hafa rofið fyrningu. Það hafi alltaf verið ágreiningur um kröfuna og kærandi hafi einungis falast eftir samningi við Innheimtumiðstöð til að varna því að lenda á vanskilaskrá.

Úrskurðarnefnd velferðarmála telur ljóst að kærandi hafi mótmælt kröfu Tryggingastofnunar í tölvupóstum 20. og 25. febrúar 2020. Þá segir einungis í tölvupósti kæranda til Innheimtumiðstöðvar 2. apríl 2020: „óska eftir samning“. Að mati úrskurðarnefndarinnar fól það atferli ekki í sér viðurkenning kæranda á kröfu Tryggingastofnunar heldur var þar um að ræða skilyrt sáttaboð kæranda, þ.e. boð um samningaviðræður sem sett var fram án viðurkenningar á kröfunni, en slík boð eru almennt ekki til þess fallnar einar og sér að slíta fyrningu kröfu.

Í ljósi mótmæla kæranda á kröfunni og takmarkaðra upplýsinga í tölvupósti kæranda til Innheimtumiðstöðvar frá 2. apríl 2020 er ekki fallist á að fyrningu hafi verið slitið 2. apríl 2020. Því telur úrskurðarnefndin að ákvörðun Tryggingastofnunar frá 31. maí 2023 um að fella niður ofgreiðslukröfu á hendur kæranda hafi ekki verið haldin slíkum annmarka að lögum að hún hafi verið ógildanleg.

Með hliðsjón af framangreindu er ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins frá 29. júní 2023 um að afturkalla ákvörðun stofnunarinnar, dags. 31. maí 2023, um að fella niður ofgreiðslukröfu á hendur kæranda vegna endurreiknings og uppgjörs ársins 2017, felld úr gildi.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins um að afturkalla ákvörðun stofnunarinnar, dags. 31. maí 2023, um að fella niður ofgreiðslukröfu á hendur A vegna endurreiknings og uppgjörs ársins 2017, er felld úr gildi.

F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála

Rakel Þorsteinsdóttir