Nr. 209/2018 Úrskurður
KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA
Þann 3. maí 2018 er kveðinn upp svohljóðandi
úrskurður nr. 209/2018
í stjórnsýslumáli nr. KNU18040032
Beiðni […] um endurupptöku og frestun réttaráhrifa
I. Málsatvik
Þann 22. febrúar 2018 með úrskurði nr. 90/2018 staðfesti kærunefnd útlendingamála ákvörðun Útlendingastofnunar frá 24. janúar 2018 um að synja […], fd. […], ríkisborgara Georgíu (hér eftir nefnd kærandi), um alþjóðlega vernd og dvalarleyfi á Íslandi. Niðurstaða kærunefndar var birt kæranda þann 26. febrúar 2018. Þann 13. mars 2018 barst kærunefnd beiðni kæranda um endurupptöku málsins og frestun réttaráhrifa, ásamt fylgigögnum. Með úrskurði kærunefndar, dags. 12. apríl 2018, var beiðni kæranda um endurupptöku málsins synjað og beiðni um frestun réttaráhrifa vísað frá. Þann 18. apríl 2018 barst kærunefnd öðru sinni beiðni kæranda um endurupptöku málsins ásamt greinargerð og fylgigögnum.
Beiðni kæranda um endurupptöku máls hennar byggir aðallega á 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Af hálfu kæranda er jafnframt óskað eftir frestun réttaráhrifa með vísan til 104. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016.
II. Málsástæður og rök kæranda
Í beiðni kæranda um endurupptöku er vísað til úrskurðar kærunefndar frá 22. febrúar sl. nr. 90/2018 þar sem nefndin hafi staðfest ákvörðun Útlendingastofnunar um synjun alþjóðlegrar verndar hér á landi til handa kæranda. Ekki hafi þótt sannað að kærandi hafi reynt að hljóta vernd lögreglu í heimaríki. Kærandi hafi nú fengið afhent frumrit gagna sem sýni að svo sé ekki. Um sé að ræða ný gögn sem fram séu komin í málinu sem hafi verulega þýðingu varðandi sönnun þess að kærandi þarfnist verndar hér á landi. Þau gögn sem kærandi hafi lagt fram sýni að hún hafi reynt að leita ásjár lögreglu vegna áreitis fyrrum maka síns. Lögreglan hafi þó ekkert aðhafst í þágu kæranda. Ljóst sé að ástæða þess séu tengsl fyrrum maka kæranda við lögregluna.
Kærandi óttist að áreitið taki á sig alvarlegri mynd og telji sýnt að lögreglan geti ekki verndað sig. Í heimaríki kæranda lifi hún í stöðugum ótta við aðgerðir af hálfu fyrrum maka síns. Kærandi búi við hótanir og enga vernd lögreglu sé að fá. Þá sé heimilisofbeldi mikið og falið vandamál í heimaríki kæranda og er í þeim efnum vísað til skýrslu Human Rights Watch um atburði ársins 2016. Í þeirri skýrslu komi fram að litið sé á heimilisofbeldi sem einkamál og að lögreglan sé illa í stakk búin til að fylgja eftir þeim tilkynningum sem þeim berist. Þau gögn sem kærandi hafi nú lagt fram styðji frásögn hennar og sýni að yfirvöld í heimaríki séu ófær um að veita henni vernd. Fyrri ákvörðun kærunefndar hafi byggst á ófullnægjandi upplýsingum og því sé krafist endurupptöku málsins.
III. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála
Samkvæmt 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 á aðili máls rétt á því að mál sé tekið upp á ný ef ákvörðun hefur byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik eða íþyngjandi ákvörðun um boð eða bann hefur byggst á atvikum sem breyst hafa verulega frá því að ákvörðun var tekin.
Eins og áður hefur komið fram kvað kærunefnd upp úrskurð í máli kæranda þann 22. febrúar 2018. Þá hefur nefndin áður tekið afstöðu til beiðni kæranda um endurupptöku og frestun réttaráhrifa með úrskurði nr. 177/2018 frá 12. apríl 2018. Kærunefnd hefur farið yfir hina nýju beiðni kæranda um endurupptöku á úrskurði nr. 90/2018 og þau fylgigögn sem liggja fyrir í málinu, þ.e. einkum frumrit af því sem kærandi kveður vera kærur sem hún hafi lagt fram til lögreglu í heimaríki. Hvað varðar þessi gögn bendir kærunefnd á að kærandi lagði fram sömu gögn í því endurupptökumáli sem nefndin lauk með úrskurði nr. 177/2018. Eru gögnin einungis frábrugðin að því leyti að í fyrra endurupptökumálinu lagði kærandi fram afrit en hefur nú lagt fram frumrit. Hefur kærunefnd því þegar tekið efnislega afstöðu til umræddra gagna, þ.e. með úrskurði nr. 177/2018, en í þeim úrskurði dró nefndin trúverðugleika gagnanna ekki í efa þó að um afrit hafi verið að ræða. Taldi nefndin að um hafi verið að ræða ítarlegri upplýsingar um það sem þegar lá fyrir þegar úrskurður nr. 90/2018 var kveðinn upp þann 22. febrúar sl. Í síðastnefndum úrskurði var frásögn kæranda um aðstæður hennar í heimaríki, einkum hvað varðar erfitt samband hennar við fyrrum maka sinn, ekki dregin í efa en komist að þeirri niðurstöðu að aðstæður í landinu og þau atvik sem kærandi hefði lýst næðu ekki því marki að teljast ofsóknir í skilningi 1. mgr. 37. gr. laga um útlendinga. Þá taldi kærunefnd að kærandi hefði ekki sýnt fram á að yfirvöld í heimaríki hennar geti ekki eða vilji ekki veita henni vernd. Niðurstaða kærunefndar var því að aðstæður kæranda féllu heldur ekki undir 2. mgr. 37. gr. eða 1. mgr. 74. gr. laga um útlendinga.
Að teknu tilliti til frásagnar kæranda og gagna málsins, þ.m.t. þeirra gagna sem lögð voru fram með beiðni um endurupptöku, er það mat kærunefndar að ekki sé hægt að fallast á að úrskurður kærunefndar nr. 90/2018 hafi byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik eða atvik máls hafi breyst verulega frá því að úrskurðurinn var kveðinn upp, sbr. 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga. Kröfu kæranda um endurupptöku málsins er því hafnað.
Með beiðni um endurupptöku óskaði kærandi jafnframt eftir frestun réttaráhrifa úrskurðar kærunefndar, sbr. 6. mgr. 104. gr. laga um útlendinga. Í íslenskum rétti gildir sú meginregla að málskot til dómstóla frestar ekki réttaráhrifum endanlegra ákvarðana stjórnvalda, sjá til hliðsjónar 2. málsl. 60. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands nr. 33/1944. Reglan er áréttuð í 1. málsl. 6. mgr. 104. laga um útlendinga nr. 80/2016 en þar segir að málshöfðun fyrir dómstólum til ógildingar á endanlegri ákvörðun á stjórnsýslustigi um að útlendingur skuli yfirgefa landið fresti ekki framkvæmd hennar. Að kröfu útlendings getur kærunefnd útlendingamála þó ákveðið að fresta réttaráhrifum endanlegrar ákvörðunar sé talin ástæða til þess, sbr. 2. málsl. 6. mgr. 104. gr. laga um útlendinga. Með úrskurði kærunefndar nr. 177/2018 var tekin afstaða til beiðni kæranda um frestun réttaráhrifa á úrskurði nr. 90/2018. Tók nefndin fram að kröfu þess efnis skyldi gera ekki síðar en sjö dögum eftir birtingu endanlegrar ákvörðunar. Endanleg ákvörðun í máli kæranda var birt 26. febrúar 2018 en beiðni um frestun réttaráhrifa barst kærunefnd þann 13. mars s.á. Frestur skv. 6. mgr. 104. gr. laga um útlendinga var því liðinn þegar beiðni barst. Af sömu ástæðu var umræddur frestur liðinn þegar ný beiðni kæranda um frestun réttaráhrifa barst þann 18. apríl s.á. Í málinu hefur ekkert komið fram sem kallar á að vikið verði frá tímafresti ákvæðisins. Beiðni um frestun réttaráhrifa er því vísað frá.
Úrskurðarorð
Kröfu kæranda um endurupptöku er hafnað.
Beiðni kæranda um frestun réttaráhrifa er vísað frá.
The request of the appellant to re-examine the case is denied.
The request to suspend legal effects is dismissed.
Anna Tryggvadóttir
Þorbjörg Inga Jónsdóttir Erna Kristín Blöndal