Mál nr. 518/2022 - Úrskurður

Úrskurðarnefnd velferðarmála

Mál nr. 518/2021

Fimmtudaginn 20. janúar 2022

A

gegn

Vinnumálastofnun

Ú R S K U R Ð U R

Mál þetta úrskurða Hólmfríður Birna Guðmundsdóttir lögfræðingur, Agnar Bragi Bragason lögfræðingur og Arnar Kristinsson lögfræðingur.

Með kæru, móttekinni 4. október 2021, kærði B, f.h. A, til úrskurðarnefndar velferðarmála ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 1. júlí 2021, um að fella niður bótarétt hans í þrjá mánuði.

I.  Málsatvik og málsmeðferð

Kærandi sótti um atvinnuleysisbætur hjá Vinnumálastofnun 21. febrúar 2020 og var umsókn hans samþykkt 23. mars 2020. Í maí 2021 var ferilskrá kæranda send til C vegna starfs hjá fyrirtækinu. Þann 10. júní 2021 bárust Vinnumálastofnun upplýsingar frá fyrirtækinu um að kærandi hefði hafnað starfi. Með bréfi Vinnumálastofnunar, dags. 18. júní 2021, var óskað eftir skriflegri afstöðu kæranda vegna höfnunar á atvinnutilboði hjá því fyrirtæki. Skýringar bárust frá kæranda þann 21. júní 2021. Með ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 1. júlí 2021, var kæranda tilkynnt að bótaréttur hans væri felldur niður í þrjá mánuði á grundvelli 57. gr. laga nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar með vísan til þess að hann hefði hafnað atvinnutilboði hjá framangreindu fyrirtæki. Í kjölfar frekari skýringa frá kæranda var mál hans tekið fyrir á ný og með bréfi Vinnumálastofnunar, dags. 11. ágúst 2021, var kæranda tilkynnt að fyrri ákvörðun væri staðfest.  Kærandi óskaði eftir rökstuðningi fyrir ákvörðununum þann 25. ágúst 2021 sem barst með bréfi Vinnumálastofnunar, dags. 9. september 2021.

Kæra barst úrskurðarnefnd velferðarmála 4. október 2021. Með bréfi, dags. 6. október 2021, óskaði úrskurðarnefndin eftir greinargerð Vinnumálastofnunar ásamt gögnum málsins. Greinargerð Vinnumálastofnunar barst 17. nóvember 2021 og var hún send kæranda til kynningar með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 19. nóvember 2021. Athugasemdir bárust ekki.

II.  Sjónarmið kæranda

Í kæru kemur fram að kærð sé ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 1. júlí 2021, um að fella niður bótarétt kæranda í þrjá mánuði frá og með 1. júlí, sem staðfest hafi verið með ákvörðun, dags. 11. ágúst 2021. Þess sé krafist að ákvörðun um niðurfellingu bótaréttar í þrjá mánuði frá 1. júlí 2021 verði felld úr gildi og að kæranda verði ákvarðaðar atvinnuleysisbætur frá þeim tíma sem þær hafi verið felldar niður og í þá þrjá mánuði sem honum hafi ekki verið greiddar atvinnuleysisbætur.

Kærandi telji ákvörðun Vinnumálastofnunar ranga. Kæranda þyki rétt að reifa aðdraganda og það viðtal sem hann hafi farið í. Í júnímánuði hafi kærandi fengið skilaboð þess efnis að ferilskrá hans hefði verið send til C vegna starfs undir yfirskriftinni „Tidiness Enthusiast/Room Attendant.“ Kærandi hafi farið í það viðtal skömmu síðar. Á fundinum hafi aðili á vegum hótelsins verið ásamt kæranda. Þau hafi rætt saman og hafi kærandi meðal annars átt að segja frá sjálfum sér. Kærandi hafi gert það og meðal annars nefnt að nýlega hafi hann ekki leitað eftir starfi í ræstingum, en hafi þó ítrekað nokkrum sinnum í viðtalinu að hann hefði reynslu og áhuga á að starfa fyrir C. Viðtalinu hafi lokið með eðlilegum hætti með þeim orðum að haft yrði samband við hann innan tveggja vikna ef af ráðningu yrði. Ekki hafi verið haft frekara samband við kæranda og því hefði hann talið að hann hefði ekki fengið starfið. Þann 18. júní 2021 hafi honum svo borist bréf frá Vinnumálastofnun þar sem óskað hafi verið eftir skriflegri afstöðu á ástæðum höfnunar á atvinnutilboði. Kærandi hafi svarað þeirri beiðni þann 21. júní 2021. Kærandi hafi úrskýrt að hann hefði ekki hafnað því starfi sem hann hafi farið í viðtal vegna. Hann hafi skýrt svo frá að hann hefði talið að hann hefði ekki fengið vinnuna þar sem honum hafi verið tjáð að haft yrði samband innan tveggja vikna ef starfið væri hans. Kærandi hafi látið þess getið að hann væri enn reiðubúinn til þess starfs sem hann hafi farið í viðtal vegna eða til annarra sambærilegra starfa.

Þrátt fyrir skýringar kæranda hafi framangreind ákvörðun verið tekin. Kærandi hafi í kjölfarið krafist endurupptöku sem hafi leitt til þess að fyrri ákvörðun hafi verið staðfest. Kærandi hafi óskað eftir rökstuðningi ákvörðunar í tölvupósti, dags. 25. ágúst 2021, sem honum hafi borist 9. september 2021. Samkvæmt rökstuðningi Vinnumálastofnunar hafi legið fyrir að kæranda hafi verið boðið starf hjá C. Þess hafi jafnframt verið getið að kærandi hafi í skýringum sagt að hann hefði tilkynnt C að hann hefði ekki áhuga á slíkum störfum en væri reiðubúinn í önnur störf. Þá segi einnig í skýringum atvinnurekanda að kærandi hafi „verið að leita að vinnu ekki housekeeping“. Þá sé þess getið að kærandi hafi hafnað forsendum þess starfs sem hafi verið í boði og meti Vinnumálastofnun það að jöfnu við höfnun á starfi.

Kærandi telji rökstuðning Vinnumálastofnunar ekki í samræmi við málavexti sem leitt hafi til þeirrar íþyngjandi stjórnvaldsákvörðunar sem fyrir liggi í máli þessu. Líkt og fram hafi komið hafi kærandi farið í umrætt viðtal vegna starfs við þrif á hóteli. Kærandi hafi látið þess getið að nýlega hafi hann ekki verið að sækja sérstaklega um slík störf en engu að síður væri hann reiðubúinn að taka því starfi strax ef færi gæfist á, enda hefði hann töluverða reynslu. Kærandi hafi raunar ítrekað það nokkrum sinnum í viðtalinu. Viðtalinu hafi lokið með þeim orðum að haft yrði samband við hann innan tveggja vikna ef hann fengi starfið. Það sé einfaldlega rangt að kærandi hafi sagt að hann væri reiðubúinn í önnur störf en við þrif, enda hafi hann verið þar staddur vegna starfs við þrif. Hann hafi aldrei sagt að hann hefði ekki áhuga á slíku starfi sem í boði hafi verið. Jafnframt sé skýringum atvinnurekanda vísað á bug, enda hafi kærandi aldrei sagt að hann væri ekki að leita að vinnu við þernuþrif, heldur að nýlega hefði hann ekki lagt áherslu á það í atvinnuleit.

Það liggi fyrir að kærandi hafi verið reiðubúinn að sinna því starfi sem honum hafi verið boðið, enda hafi hann tekið það ítrekað fram í starfsviðtalinu. Kærandi hafi því uppfyllt þá skyldu sína sem getið sé um í 14. gr. laga nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar. Þá liggi fyrir að hann hafi ekki hafnað starfi sem honum hafi verið boðið, sbr. 57 gr. sömu laga, enda hafi honum ekki verið boðið það starf sem hann hafi farið í viðtal vegna. Sú skýring Vinnumálastofnunar að kærandi hafi hafnað forsendum þess starfs sem hafi verið í boði geti hvorki talist nægjanleg, skýr eða rétt skýring og grundvöllur þeirrar íþyngjandi stjórnvaldsákvörðunar sem hér sé um deilt. Kærandi hafi aldrei hafnað forsendum starfs, enda hafi hann ítrekað að hann væri reiðubúinn til þess starfs sem í boði hafi verið. Að beita refsingum laganna vegna þess óheppilega orðalags að kærandi hafi ekki nýlega sótt um starf við þrif geti á engan hátt talist málefnalegur grundvöllur fyrir þeirri ákvörðun sem tekin hafi verið.

Krafa kæranda um að ákvörðun um niðurfellingu bótaréttar í þrjá mánuði frá 1. júlí 2021 verði felld úr gildi og honum ákvarðaðar atvinnuleysisbætur frá þeim degi sé byggð á því að Vinnumálastofnun hafi ekki farið að ákvæðum stjórnsýslulaga við töku íþyngjandi ákvörðunar. Krafan sé einnig byggð á því að ákvörðun Vinnumálastofnunar byggist á röngum og ósönnum málavöxtum. Svo virðist sem stofnunin taki ákvörðun á grundvelli einhliða upplýsinga sem verulega halli á kæranda, án þess að taka tillit til skýringa og upplifunar hans af efni starfsviðtalsins. Skýringar hans hafi ekki fengið hljómgrunn, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir til þess og hafi í raun verið teknar úr samhengi og rangtúlkaðar.

Samkvæmt 76. gr. stjórnarskrár Íslands nr. 33/1944 sé einstaklingum tryggður réttur til aðstoðar vegna sjúkleika, örorku, elli, atvinnuleysis og fleira. Sá réttur sé útfærður frekar í lögum nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar. Ákvörðun um niðurfellingu bótaréttar sé því íþyngjandi ákvörðun um stjórnarskrárvarin réttindi kæranda og á Vinnumálastofnun hvíli rík rannsóknarskylda, sbr. 10. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Stofnunin skuli sjá til þess að mál séu nægilega upplýst áður en ákvörðun sé tekin í þeim en strangar kröfur séu gerðar um að gengið sé úr skugga um að upplýsingar, sem búi að baki ákvörðun, séu sannar og réttar. Kærandi mótmæli því að ákvörðun hans sé tekin á grundvelli upplýsinga sem séu sannar og réttar og því hafi Vinnumálastofnun ekki virt ákvæði 10. gr. stjórnsýslulaga og því sé ákvörðunin haldin verulegum annmarka.

Þá telji kærandi að ekki hafi verið gætt að meðalhófi, sbr. 12. gr. stjórnsýslulaga, við ákvörðun Vinnumálastofnunar. Ákvörðun sé tekin á grundvelli þess að kærandi hafi átt að hafa hafnað forsendum starfs. Kærandi telji að stofnunin hafi gengið lengra en nauðsyn hafi verið, ef grundvöllur ákvörðunar hafi verið óheppilegt orðalag í starfsviðtali þegar hann hafi verið að segja frá sjálfum sér. Að taka ákvörðun um niðurfellingu bótaréttar á grundvelli frammistöðu kæranda hlýtur að teljast ganga lengra en nauðsyn sé til, enda eðli máls samkvæmt gangi fólki misvel í framsögu og þá sé viðtalshæfni fólks mismunandi.

Það sé afstaða kæranda að Vinnumálastofnun hafi ekki uppfyllt skyldu sína samkvæmt 10. og 12. gr. stjórnsýslulaga og teljist ákvörðunin því haldin verulegum annmörkum og teljist því ógild. Jafnframt sé ákvörðunin tekin á grundvelli rangra málavaxta líkt og hafi verið rakið.

III.  Sjónarmið Vinnumálastofnunar

Í greinargerð Vinnumálastofnunar kemur fram að kærandi hafi sótt um greiðslu atvinnuleysisbóta með umsókn, dags. 21. febrúar 2020. Með bréfi Vinnumálastofnunar, dags. 23. mars 2020, hafi kæranda verið tilkynnt að umsókn hans hefði verið samþykkt og að útreiknaður bótaréttur væri 100%. Kæranda hafi jafnframt verið tilkynnt að með vísan til starfsloka hans hjá D væri réttur hans til atvinnuleysisbóta felldur niður í tvo mánuði á grundvelli 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggar.

Þann 10. júní 2021 hafi Greiðslustofu Vinnumálastofnunar borist þær upplýsingar að kærandi hefði hafnað starfi hjá C , en starfið hafi borið yfirskriftina „Tidiness Enthusiast/Room Attendant“. Samkvæmt upplýsingum frá atvinnurekanda hafi kærandi hafnað vinnu af þeirri ástæðu að hann væri ekki að leita sér að vinnu við þrif. Með bréfi, dags. 18. júní 2021, hafi kæranda verið veittur sjö virkra daga frestur til að koma að frekari athugasemdum vegna höfnunar á umræddu starfi. Þann 23. júní 2021 hafi Vinnumálastofnun borist skýringar frá kæranda. Í skýringum kæranda segi:

„Good morning,

I would like to give an explanation about job offer from C. I didnt refuse that offer. From interview I understood that somebody call me after two weeks. If nobody contact with me I thought the company unfortunately didnt decide to hire me.

I would like to say, that I am still ready to acept this or similar or any other job offer.”

Vinnumálastofnun hafi metið skýringar kæranda ófullnægjandi og hafi kæranda verið tilkynnt þann 1. júlí 2021 að bótaréttur hans hefði verið felldur niður í 3 mánuði sem annars hefðu verið greiddar atvinnuleysisbætur fyrir. Sú ákvörðun hafi verið tekin á grundvelli 1. mgr. 57., sbr. 61. gr. laga nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar.

Þann 5. ágúst 2021 hafi mál kæranda verið tekið til endurumfjöllunar eftir að nýtt skýringarbréf hafi borist frá kæranda. Það hafi verið mat stofnunarinnar að skýringar kæranda teldust ekki gildar í skilningi laga nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar. Fyrri ákvörðun stofnunarinnar frá 1. júlí 2021 hafi verið staðfest, enda hafi það verið mat stofnunarinnar að sú ákvörðun geymdi efnislega rétta niðurstöðu, þrátt fyrir ný gögn.

Þann 26. ágúst 2021 hafi kærandi óskað eftir rökstuðningi og hafi rökstuðningur verið birtur kæranda þann 9. september 2021.

Lög nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar gildi um atvinnuleysistryggingar launamanna eða sjálfstætt starfandi einstkalinga á innlendum vinnumarkaði þegar þeir verði atvinnulausir, sbr. 1. gr. laganna.

Ágreiningur í máli þessu snúi að því hvort ástæður kæranda vegna höfnunar á starfi hjá C séu gildar í skilningi laga um atvinnuleysistryggingar.

Markmið laga um atvinnuleysistryggingar sé að tryggja þeim sem tryggðir séu og misst hafi fyrra starf sitt tímabundna fjárhagsaðstoð á meðan þeir séu að leita sér að nýju starfi. Með þessu sé verið að tryggja stöðu og öryggi fólks í atvinnuleysi. Því sé gert ráð fyrir að þeir sem teljist tryggðir innan atvinnuleysistryggingakerfisins séu í virkri atvinnuleit þann tíma og séu jafnframt reiðubúnir að taka þátt í þeim vinnumarkaðsaðgerðum sem þeim standi til boða. Atvinnuleysistryggingar veiti þannig þeim sem tryggðir séu fjárhagslegt úrræði í tímabundnu atvinnuleysi sínu. Ríkar kröfur beri að gera til þeirra sem hafni starfi á innlendum vinnumarkaði um að þeir hafi til þess gildar ástæður samkvæmt lögunum, enda eigi almennt ekki að þiggja atvinnuleysisbætur í stað þess að gegna launuðu starfi.

Eitt af skilyrðum þess að umsækjandi um atvinnuleysisbætur eigi rétt til greiðslu atvinnuleysistrygginga sé að vera í virkri atvinnuleit, sbr. a. lið 1. mgr. 13. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Í 14. gr. laganna sé nánar kveðið á um hvað teljist til virkrar atvinnuleitar. Þar sé útlistað að umsækjandi þurfi meðal annars að vera reiðubúinn að taka hvert það starf sem greitt sé fyrir, vera reiðubúinn að taka starfi hvar sem er á Íslandi án sérstaks fyrirvara og hafa til þess vilja og getu. Að öðrum kosti verði ekki litið á hlutaðeigandi í virkri atvinnuleit. 

Í 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar sé kveðið á um viðurlög vegna höfnunar á starfi eða atvinnuviðtali. Ákvæðið sé svohljóðandi: 

,,Sá sem hafnar starfi sem honum býðst með sannanlegum hætti eftir að hafa verið í atvinnuleit í a.m.k. fjórar vikur frá móttöku Vinnumálastofnunar á umsókn um atvinnuleysisbætur skal ekki eiga rétt á greiðslu atvinnuleysisbóta skv. VII. kafla fyrr en að tveimur mánuðum liðnum, sem ella hefðu verið greiddar bætur fyrir, frá þeim degi er viðurlagaákvörðun Vinnumálastofnunar er tilkynnt aðila, sbr. þó 5. mgr. Hið sama á við um þann sem hafnar því að fara í atvinnuviðtal vegna starfs sem honum býðst með sannanlegum hætti eða sinnir ekki atvinnuviðtali án ástæðulausrar tafar.“

Þá segi orðrétt í 4. mgr. sömu greinar:

,,Vinnumálastofnun skal meta við ákvörðun um viðurlög skv. 1. mgr. hvort ákvörðun hins tryggða um að hafna starfi hafi verið réttlætanleg vegna aldurs hans, félagslegra aðstæðna sem tengjast skertri vinnufærni eða umönnunarskyldu vegna ungra barna eða annarra náinna fjölskyldumeðlima. Enn fremur er Vinnumálastofnun heimilt að líta til heimilisaðstæðna hins tryggða þegar hann hafnar starfi fjarri heimili sínu sem og til ráðningar hans í ótímabundið starf innan tiltekins tíma. Þá er heimilt að taka tillit til aðstæðna þess sem getur ekki sinnt tilteknum störfum vegna skertrar vinnufærni samkvæmt vottorði sérfræðilæknis. Getur þá komið til viðurlaga skv. 59. gr. hafi hinn tryggði leynt upplýsingum um skerta vinnufærni.“

Vinnumálastofnun sé gert að meta skýringar atvinnuleitenda vegna höfnunar á atvinnutilboði með hliðsjón af þeirri ríku skyldu sem hvíli á umsækjendum um atvinnuleysisbætur til að vera reiðubúnir að taka hvert það starf sem greitt sé fyrir, án sérstaks fyrirvara, og hafa til þess vilja og getu.

Kærandi hafi gefið skýringar á höfnun á atvinnutilboði til Vinnumálastofnunar og í kæru til nefndarinnar. Samkvæmt upplýsingum frá C hafi kærandi hafnað umræddu starfi vegna þess að hann hafi sagst ekki vilja vinna við „housekeeping“. Kærandi kveðist ekki hafa hafnað starfi heldur einungis tilkynnt að hann hefði ekki áhuga á slíkum störfum en hann væri þó reiðubúinn til þess starfs sem í boði hafi verið.

Líkt og áður hafi verið rakið hvíli rík skylda á atvinnuleitendum til að taka því starfi sem þeim bjóðist, enda eigi almennt ekki að þiggja atvinnuleysisbætur í stað þess að gegna launuðu starfi. Samkvæmt skýringum kæranda og atvinnurekanda hafi kærandi greint atvinnurekanda frá því að hann væri ekki að leita að starfi við þrif. Að mati Vinnumálastofnunar megi jafna framferði kæranda í umræddu atvinnuviðtali við höfnun á starfi. Í ljósi framangreinds séu skýringar kæranda því ekki þess eðlis að þær réttlæti höfnun á atvinnutilboði. Atvinnuleitendum sé skylt að taka þeim störfum sem kunni að bjóðast án sérstaks fyrirvara. Út frá fyrirliggjandi gögnum sé ekki fallist á að kærandi hafi verið reiðubúinn að taka því starfi sem hafi boðist.

Það sé því niðurstaða Vinnumálastofnunar að kærandi skuli sæta viðurlögum á grundvelli 57. gr., sbr. 61. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, en um sé að ræða niðurfellingu bótaréttar öðru sinni.

Með vísan til framangreindra sjónarmiða sé það niðurstaða Vinnumálastofnunar að kærandi skuli sæta biðtíma í þrjá mánuði frá ákvörðunardegi, sbr. 1. mgr. 57. gr., sbr. 61. gr. laga nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar.

IV.  Niðurstaða

Mál þetta lýtur að þeirri ákvörðun Vinnumálastofnunar að fella niður bótarétt kæranda í þrjá mánuði á grundvelli 1. mgr. 57. gr., sbr. 1. mgr. 61. gr. laga nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar.

Ákvæði 1. mgr. 57. gr. laga nr. 54/2006 er svohljóðandi:

„Sá sem hafnar starfi sem honum býðst með sannanlegum hætti eftir að hafa verið í atvinnuleit í a.m.k. fjórar vikur frá móttöku Vinnumálastofnunar á umsókn um atvinnuleysisbætur skal ekki eiga rétt á greiðslu atvinnuleysisbóta skv. VII. kafla fyrr en að tveimur mánuðum liðnum, sem ella hefðu verið greiddar bætur fyrir, frá þeim degi er viðurlagaákvörðun Vinnumálastofnunar er tilkynnt aðila, sbr. þó 5. mgr. Hið sama á við um þann sem hafnar því að fara í atvinnuviðtal vegna starfs sem honum býðst með sannanlegum hætti eða sinnir ekki atvinnuviðtali án ástæðulausrar tafar.“

Þá segir svo í 4. mgr. 57. gr. laganna:

„Vinnumálastofnun skal meta við ákvörðun um viðurlög skv. 1. mgr. hvort ákvörðun hins tryggða um að hafna starfi hafi verið réttlætanleg vegna aldurs hans, félagslegra aðstæðna sem tengjast skertri vinnufærni eða umönnunarskyldu vegna ungra barna eða annarra náinna fjölskyldumeðlima. Enn fremur er Vinnumálastofnun heimilt að líta til heimilisaðstæðna hins tryggða þegar hann hafnar starfi fjarri heimili sínu sem og til ráðningar hans í ótímabundið starf innan tiltekins tíma. Þá er heimilt að taka tillit til aðstæðna þess sem getur ekki sinnt tilteknum störfum vegna skertrar vinnufærni samkvæmt vottorði sérfræðilæknis. Getur þá komið til viðurlaga skv. 59. gr. hafi hinn tryggði leynt upplýsingum um skerta vinnufærni.“

Í fyrirliggjandi samskiptasögu kemur fram að ferilskrá kæranda hafi verið send til C þann 28. maí 2021. Þann 10. júní 2021 er svo skráð í samskiptasöguna að kærandi hefði hafnað starfi þar sem hann væri ekki að leita að vinnu við þrif. Á grundvelli þessa tók Vinnumálastofnun þá ákvörðun að fella niður bótarétt kæranda í þrjá mánuði á þeirri forsendu að hann hefði hafnað starfi. Í greinargerð til úrskurðarnefndarinnar vísaði stofnunin til þess að kærandi hefði greint frá því í atvinnuviðtali að hann væri ekki að leita að starfi við þrif og að mati stofnunarinnar megi jafna framferði kæranda í umræddu atvinnuviðtali við höfnun á atvinnutilboði. Þá hefur Vinnumálastofnun einnig vísað til þess að samkvæmt fyrirliggjandi gögnum fallist stofnunin ekki á að kærandi hafi verið reiðubúinn að taka því starfi sem bauðst. Kærandi kveðst hafa sagt í umræddu atvinnuviðtali að hann hafi ekki sótt um slíkt starf nýlega en hann hafi endurtekið sagt að hann væri reiðubúinn að taka starfinu. Enn fremur gaf kærandi þær skýringar að það ætti að hringja í hann innan tveggja vikna frá viðtalinu ef hann fengi starfið. Þar sem ekki hefði verið haft samband við hann innan tveggja vikna frá viðtali taldi kærandi að hann hefði ekki fengið starfið.

Við mat á því hvort heimilt sé að beita viðurlögum samkvæmt 1. mgr. 57. gr. laganna kemur til skoðunar hvort kærandi hafi hafnað starfi með sannanlegum hætti, enda um íþyngjandi ákvörðun að ræða. Að mati úrskurðarnefndarinnar verður því að gera þær kröfur að fyrirliggjandi gögn bendi eindregið til þess að rétt sé að beita því úrræði. Af gögnum málsins verður ekki ráðið, svo óyggjandi sé, hvort kæranda hafi sannanlega verið boðið starf og hann hafnað því. Að því virtu er hin kærða ákvörðun felld úr gildi.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 1. júlí 2021, um að fella niður bótarétt A, í þrjá mánuði, er felld úr gildi.

F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála

Hólmfríður Birna Guðmundsdóttir