Mál nr. 105/2012.
Úrskurður
Á fundi úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða 28. júní 2013 var kveðinn upp svohljóðandi úrskurður í máli A, nr. 105/2012.
1.
Málsatvik og kæruefni
Málsatvik eru þau að Vinnumálastofnun tilkynnti kæranda, A, með bréfi, dags. 16. desember 2011, að stofnunin hefði ákveðið að innheimta ofgreiddar atvinnuleysisbætur sem kærandi hefði fengið á árinu 2009. Ákvörðun Vinnumálastofnunar var tekin á grundvelli 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006. Kærandi vildi ekki una þessari ákvörðun og kærði hana til úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða með kæru, dags. 4. júní 2012. Kærandi krefst þess að ákvörðunin verði felld niður. Vinnumálastofnun telur að þriggja mánaða kærufrestur sé liðinn og að vísa beri málinu frá úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða.
Kærandi óskaði eftir nánari skýringum á ákvörðun Vinnumálastofnunar með tölvubréfi, dags. 4. janúar 2012. Vinnumálastofnun sendi kæranda umbeðnar skýringar með tölvubréfi, dags. 5. janúar 2012, þar sem fram kemur að kærandi hafi verið með 34% bótarétt og því teldist 40% vinna full skerðing atvinnuleysisbóta. Kærandi hafi því ekki átt rétt á að þiggja bætur frá því að hún fór yfir í 34% starf og það sé ástæða skuldamyndunar. Því væri um ofgreiddar atvinnuleysisbætur að ræða til kæranda frá 2. mars 2009 sem Vinnumálastofnun hefði ákveðið að innheimta.
Kærandi tiltekur í kæru sinni að hún hafi átt rétt á 30% atvinnuleysisbótum árið 2008 þegar hún flutti til Íslands. Henni hafi svo verið boðin 20–30% vinna í mars 2009 og hún hafi talið að hún þyrfti ekki að hætta á atvinnuleysisbótum vegna vinnunnar. Hún hafi talið að hún gæti fengið áfram 30% atvinnuleysisbætur og unnið 70% vinnu. Kærandi segist enn vera í umræddri vinnu og hafi engar atvinnuleysisbætur fengið á móti. Krafa kæranda er sú að ákvörðun Vinnumálastofnunar um endurkröfu ofgreiddra atvinnuleysisbóta verði felld niður þar sem henni sé ómögulegt að greiða kröfuna.
Fram kemur af hálfu Vinnumálastofnunar, í bréfi til úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða, dags. 27. júní 2012, að ákvörðun stofnunarinnar hafi verið tilkynnt kæranda með bréfi, dags. 16. desember 2011. Í ljósi þess að kæra til úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða sé dagsett 4. júní 2012 telji Vinnumálastofnun að þriggja mánaða kærufrestur sé liðinn og að vísa beri málinu frá úrskurðarnefndinni, sbr. 1. mgr. 12. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og 2. mgr. 38. gr. stjórnsýslulaga, nr. 37/1993.
Kæranda var með bréfi úrskurðarnefndarinnar, dags. 3. júlí 2012, sent afrit af greinargerð Vinnumálastofnunar og gefinn kostur á að koma á framfæri frekari athugasemdum fyrir 17. júlí 2012. Engar frekari athugasemdir bárust frá kæranda.
2.
Niðurstaða
Stjórnsýslukæra skal berast úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða skriflega innan þriggja mánaða frá því að aðila máls var tilkynnt um ákvörðun, sbr. 1. málsl. 1. mgr. 12. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Kæra telst nægjanlega snemma fram komin ef bréf sem hefur hana að geyma hefur borist nefndinni eða verið afhent pósti áður en fresturinn er liðinn, sbr. 2. málsl. 1. mgr. 12. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.
Kæra kæranda, dags. 4. júní 2012, barst úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða 21. júní 2012. Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að innheimta ofgreiddar atvinnuleysisbætur á grundvelli 2. mgr. 39. gr. var tilkynnt kæranda með bréfi, dags. 16. desember 2011. Kæra barst því að liðnum kærufresti.
Ekkert í gögnum málsins gefur til kynna að afsakanlegt hafi verið að kæran hafi borist að liðnum kærufresti og engar veigamiklar ástæður mæla með því að kæran verði tekin til meðferðar, sbr. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga. Af þessum sökum verður að vísa máli þessu frá úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða.
Úrskurðarorð
Kæru A til úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða er vísað frá.
Brynhildur Georgsdóttir,
formaður
Hulda Rós Rúriksdóttir Helgi Áss Grétarsson