Mál nr. 440/2017

Úrskurðarnefnd velferðarmála

Mál nr. 440/2017

Fimmtudaginn 11. janúar 2018

A

gegn

Vinnumálastofnun

Ú R S K U R Ð U R

Mál þetta úrskurða Kári Gunndórsson lögfræðingur, Arnar Kristinsson lögfræðingur og Agnar Bragi Bragason lögfræðingur.

Með kæru, móttekinni þann 28. nóvember 2017, kærir A, til úrskurðarnefndar velferðarmála ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 17. ágúst 2017, um innheimtu ofgreiddra bóta.

I. Málsatvik og málsmeðferð

Með bréfi Vinnumálastofnunar, dags. 17. ágúst 2017, var kærandi krafinn um endurgreiðslu ofgreiddra atvinnuleysisbóta á grundvelli 2. mgr. 39. gr. laga nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar.

Kæra barst úrskurðarnefnd velferðarmála þann 28. nóvember 2017. Með bréfi úrskurðarnefndarinnar, dagsettu sama dag, var kæranda tilkynnt að kæra hefði borist að liðnum kærufresti og honum gefinn kostur á að koma að athugasemdum og/eða gögnum, teldi hann að skilyrði sem fram kæmu í 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 gætu átt við í málinu. Skýringar bárust með tölvupósti 8. desember 2017 þar sem fram kemur að hann hafi ítrekað reynt að fá útskýringar frá Vinnumálastofnun en án árangurs. Kærandi telur mikilvægt að mál hans verði skoðað þar sem um verulega fjárhæð sé að ræða sem hann telji sig ekki skulda. Þá bendir kærandi á að hin kærða ákvörðun hafi ekki borist fyrr en í byrjun september.

II. Sjónarmið kæranda

Kærandi greinir frá því að Vinnumálastofnun hefði krafið hann um endurgreiðslu bóta fyrir ágúst, september og október 2016. Hann hafi hins vegar ekki fengið greiddar bætur í ágúst 2016 og því geti ekki stofnast endurgreiðsluskylda vegna hans. Kærandi tekur fram að hann hafi verið búinn að tilkynna um starf til reynslu í nokkra tíma á dag en ekki 50% starf eins og Vinnumálastofnun tilgreini og stofnunin hafi sagt að það væri í lagi upp að vissu marki. Að mati kæranda sé óskiljanlegt að Vinnumálastofnun sendi innheimtubréf ári síðar en stofnunin hafi valdið honum mikilli óvissu og hann hafi ítrekað fengið röng svör eða engin svör.

III. Niðurstaða

Kærð er ákvörðun Vinnumálastofnunar frá 17. ágúst 2017, um að innheimta ofgreiddar atvinnuleysisbætur á grundvelli 2. mgr. 39. gr. laga nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar.

Samkvæmt 5. gr. laga nr. 85/2015 um úrskurðarnefnd velferðarmála skal stjórnsýslukæra berast úrskurðarnefnd velferðarmála skriflega innan þriggja mánaða frá því að aðila máls var tilkynnt um ákvörðun, nema á annan veg sé mælt í lögum sem hin kærða ákvörðun byggist á. Hin kærða ákvörðun var tilkynnt kæranda með bréfi Vinnumálastofnunar, dags. 17. ágúst 2017, en ákvörðunin var kærð til úrskurðarnefndar velferðarmála með kæru, móttekinni 28. nóvember 2017. Úrskurðarnefndin hefur mótað þá vinnureglu, meðal annars með hliðsjón af almennum afhendingartíma bréfa, að kærufrestur skuli almennt miðast við fimm daga umfram þrjá mánuði ef litið er til dagsetningar hinnar kærðu ákvörðunar. Kæra í máli þessu barst þegar liðnir voru ellefu dagar umfram þrjá mánuði ef litið er til dagsetningar ákvörðunar Vinnumálastofnunar.

Kærandi byggir á því að hin kærða ákvörðun hafi ekki borist í pósti fyrr en í byrjun september 2017, eða hálfum mánuði eftir dagsetningu bréfsins. Samkvæmt vefsíðu Íslandspósts hf. er 85% af B-pósti borinn út þremur virkum dögum eftir póstlagningu. Ekkert liggur fyrir í málinu sem getur stutt þá staðhæfingu kæranda að hin kærða ákvörðun hafi borist hálfum mánuði síðar en ætla má að þorri bréfasendinga innanlands sé kominn í hendur móttakanda. Ekki er því fallist á framangreinda málsástæðu kæranda. Kærufrestur samkvæmt 5. gr. laga 85/2015 var því liðinn þegar kæra barst nefndinni.

Í 5. mgr. 7. gr. laga nr. 85/2015 er vísað til þess að um málsmeðferð, sem ekki er kveðið á um í lögunum, fari samkvæmt ákvæðum stjórnsýslulaga og ákvæðum laga sem málskotsréttur til nefndarinnar byggist á hverju sinni. Í 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 segir:

„Hafi kæra borist að liðnum kærufresti skal vísa henni frá nema:

1. afsakanlegt verði talið að kæran hafi ekki borist fyrr, eða

2. veigamiklar ástæður mæla með því að kæran verði tekin til meðferðar.

Kæru skal þó ekki sinnt ef meira en ár er liðið frá því að ákvörðun var tilkynnt aðila.“

Með vísan til þessa er nauðsynlegt að taka til skoðunar hvort fyrir hendi séu atriði sem hafa þýðingu við mat á því hvort afsakanlegt verði talið að kæran hafi borist að liðnum kærufresti eða hvort veigamiklar ástæður mæli með því að kæran verði tekin til meðferðar, sbr. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga, en ákvæðið mælir fyrir um skyldubundið mat stjórnvalds á því hvort atvik séu með þeim hætti að rétt sé að taka stjórnsýslukæru til efnislegrar meðferðar, þrátt fyrir að lögbundinn kærufrestur sé liðinn.

Fyrir liggur að í hinni kærðu ákvörðun frá 17. ágúst 2017 var kæranda leiðbeint um kæruheimild til úrskurðarnefndar velferðarmála og um tímalengd kærufrests. Þá er eins og að framan greinir ekki fallist á að hin kærða ákvörðun hafi borist kæranda fyrr en hálfum mánuði eftir dagsetningu hennar, líkt og kærandi byggir á. Að mati úrskurðarnefndar velferðarmála er því ekki afsakanlegt að kæra hafi ekki borist fyrr. Þá verður heldur ekki séð að veigamiklar ástæður mæli með því að kæran verði tekin til meðferðar.

Með hliðsjón af framangreindu er kærunni vísað frá úrskurðarnefnd velferðarmála, sbr. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Kæru A, er vísað frá úrskurðarnefnd velferðarmála.

F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála

Kári Gunndórsson