Nr. 328/2017 - Úrskurður
KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA
Þann 22. júní 2017 er kveðinn upp svohljóðandi
úrskurður nr. 328/2017
í stjórnsýslumáli nr. KNU17050013
Kæra [...] á ákvörðun
Útlendingastofnunar
I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild
Þann 4. maí 2017 kærði [...], kt. [...], ríkisborgari [...] (hér eftir nefnd kærandi), ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 20. febrúar 2017, um að synja henni um dvalarleyfi hér á landi vegna skorts á starfsfólki, sbr. 62. gr. laga nr. 80/2016 um útlendinga.
Kærandi krefst þess að ákvörðun Útlendingastofnunar verði hrundið og að ákveðið verði að veita henni dvalarleyfi hér á landi vegna skorts á vinnuafli.
Fyrrgreind ákvörðun var kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga og barst kæran fyrir lok kærufrests.
II. Málsatvik og málsmeðferð
Í ákvörðun Útlendingastofnunar kom fram að kærandi hafi lagt fram umsókn um dvalar- og atvinnuleyfi hér á landi þann 15. apríl 2016. Með hinni kærðu ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 20. febrúar 2017, var kæranda synjað um dvalarleyfi vegna skorts á starfsfólki. Kærunefnd barst kæra og greinargerð frá kæranda þann 4. maí 2017 auk frekari athugasemda þann 26. maí sl.
III. Ákvörðun Útlendingastofnunar
Útlendingastofnun vísaði til umsóknar kæranda um tímabundið atvinnuleyfi hér á landi vegna skorts á starfsfólki, sbr. 62. gr. laga um útlendinga. Samkvæmt b-lið 1. mgr. 62. gr. laga um útlendinga væri það forsenda fyrir útgáfu dvalarleyfis vegna skorts á starfsfólki að atvinnuleyfi skv. lögum nr. 97/2002 um atvinnuréttindi útlendinga hafi áður verið gefið út. Með ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 9. febrúar 2017, hafi kæranda hins vegar verið synjað um atvinnuleyfi. Þar af leiðandi hefði Útlendingastofnun ekki heimild til að veita kæranda dvalarleyfi á grundvelli 62. gr. laga um útlendinga og var umsókn hennar því synjað.
IV. Málsástæður og rök kæranda
Í greinargerð kveður kærandi ástæðu þess að ákvörðun Vinnumálastofnunar var neikvæð vera þá að vinnuveitandi hennar hafi fengið aðrar umsóknir í starf sem hafi verið auglýst. Vinnuveitandi kæranda hafi viljað ráða hana í starfið en þar sem aðrar umsóknir hafi borist hafi Vinnumálastofnun synjað henni um atvinnuleyfi hér á landi. Kærandi og eiginmaður hennar hafi starfað hér á landi á árinu 2016 og þau greitt skatta og gjöld vegna þeirrar vinnu.
Í athugasemdum kæranda, dags. 26. maí 2017, kemur m.a. fram að kærandi hafi beðið eftir niðurstöðu vegna umsóknar sinnar í rúmt ár. Kærandi og eiginmaður hennar hafi starfað hér þar til í desember 2016 og greitt skatta vegna þeirra vinnu. Þá greinir kærandi frá því að [...]. Þau hafi aðlagast samfélaginu hér á landi en vanti aðeins dvalarleyfi.
V. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála
Í máli þessu er til úrlausnar hvort rétt sé að synja umsókn kæranda um dvalarleyfi vegna skorts á starfsfólki, sbr. 62. gr. laga um útlendinga.
Í 62. gr. laga um útlendinga er fjallað um heimildir til útgáfu dvalarleyfis vegna skorts á starfsfólki. Skilyrði fyrir veitingu dvalarleyfis samkvæmt 1. mgr. 62. gr. laganna eru m.a. þau að útlendingur fullnægi grunnskilyrðum 1. og 2. mgr. 55. gr. laganna, sbr. a-lið 1. mgr. 62. gr., og að tímabundið atvinnuleyfi vegna skorts á starfsfólki hafi verið veitt á grundvelli laga nr. 97/2002 um atvinnuréttindi útlendinga, sbr. b-lið 1. mgr. 62. gr. laga um útlendinga.
Í máli þessu liggur fyrir að með ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 9. febrúar 2017, var umsókn kæranda um atvinnuleyfi synjað og hefur þeirri ákvörðun ekki verið hnekkt. Telst kærandi því ekki uppfylla skilyrði b-liðar 1. mgr. 62. gr. laga um útlendinga. Um er að ræða ófrávíkjanlegt skilyrði fyrir veitingu dvalarleyfis vegna skorts á starfsfólki og því koma aðrar málsástæður kæranda, sem raktar eru að framan, því ekki til frekari skoðunar. Að framangreindu virtu verður hin kærða ákvörðun staðfest.
Úrskurðarorð
Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest.
The decision of the Directorate of Immigration is affirmed.
Anna Tryggvadóttir
Anna Valbjörg Ólafsdóttir Árni Helgason