Mál nr. 68/2016
Úrskurðarnefnd velferðarmála
Mál nr. 68/2016
Mánudaginn 29. ágúst 2016
A
gegn
Tryggingastofnun ríkisins
Ú R S K U R Ð U R
Mál þetta úrskurða Rakel Þorsteinsdóttir lögfræðingur, Eggert Óskarsson lögfræðingur og Eva Dís Pálmadóttir lögfræðingur.
Með kæru, dags. 2. febrúar 2016, kærði A, til úrskurðarnefndar velferðarmála afgreiðslu Tryggingastofnunar ríkisins frá 21. júlí 2015, um endurreikning og uppgjör ofgreiddra bóta á árinu 2014.
I. Málsatvik og málsmeðferð
Kæranda var tilkynnt um að hann hefði fengið ofgreiddar bætur að upphæð 259.865 kr. frá Tryggingastofnun ríkisins á árinu 2014 með bréfi, dags. 21. júlí 2015.
Kæra barst úrskurðarnefnd velferðarmála þann 15. febrúar 2016. Með bréfi úrskurðarnefndarinnar, dags. 19. febrúar 2016, var kæranda tilkynnt um að kæra hefði borist að liðnum kærufresti og var honum gefinn kostur á að koma að athugasemdum og/eða gögnum, teldi hann að skilyrði sem fram kæmu í 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 gætu átt við í máli hans. Þá var ítrekun send kæranda með bréfi, dags. 9. júní 2016. Engin svör bárust frá kæranda.
II. Sjónarmið kæranda
Kærandi greinir frá því í kæru til úrskurðarnefndarinnar að hann hafi á árinu 2013 og hluta af árinu 2014 leigt út íbúð sína á B fyrir 90.000 kr. á mánuði. Sjálfur kveðst hann hafa búið á C og unnið þar fyrir dvöl sinni með vinnu á C sem hvergi komi fram þar sem ekki hafi verið um peningagreiðslur að ræða.
Tryggingastofnun taki 900.000 kr. leigutekjur kæranda fyrir árið 2014 og dragi alla upphæðina frá greiðslum til hans. Fyrst hafi stofnunin dregið af honum 21.656 kr. í fjóra mánuði árið 2015 og svo árið 2016 til ágústloka 2016. Kærandi fái því útborgað 118.108 kr. fram til loka ágúst 2016. Hann óski eftir að nefndin úrskurði hvort rétt sé að ekkert kosti að eiga íbúð. Útgjöld kæranda vegna íbúðarinnar séu fasteignagjöld, tryggingagjöld, sameignarkostnaður og viðhald. Samkvæmt reikningsyfirliti frá Landsbankanum sé sameignarkostnaðurinn frá 8.834 kr. til 14.304. kr. á mánuði. Hiti sé innifalinn en ekki rafmagnskostnaður sem sé mismunandi hár eftir árstíðum. Kærandi spyrji því með hvaða rökum Tryggingastofnun ríkisins geti dregið alla upphæð leiguteknanna frá á mánuði í samtals tólf mánuði til ágústloka 2016.
III. Niðurstaða
Mál þetta varðar endurreikning og uppgjör á tekjutengdum greiðslum kæranda vegna ársins 2015, sem tilkynntur var kæranda með bréfi, dags. 21. júlí 2015.
Samkvæmt 2. mgr. 13. gr. laga nr. 100/2007 um almannatryggingar, með síðari breytingum, sbr. 5. gr. laga nr. 85/2015 um úrskurðarnefnd velferðarmála, skal kæra til úrskurðarnefndar velferðarmála vera skrifleg og skal hún borin fram innan þriggja mánaða frá því aðila máls var tilkynnt um ákvörðun.
Samkvæmt gögnum málsins liðu tæplega sjö mánuðir frá því að kæranda var tilkynnt um ákvörðun Tryggingastofnunar ríkisins þann 21. júlí 2015 og þar til kæra barst úrskurðarnefndinni þann 15. febrúar 2016. Kærufrestur samkvæmt 2. mgr. 13. gr. laga um almannatryggingar var því liðinn þegar kæra barst nefndinni.
Í 5. mgr. 7. gr. laga um úrskurðarnefnd velferðarmála er vísað til þess að um málsmeðferð, sem ekki er kveðið á um í lögunum, fari samkvæmt ákvæðum stjórnsýslulaga og ákvæðum laga sem málskotsréttur til nefndarinnar byggist á hverju sinni. Í 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 segir:
„Hafi kæra borist að liðnum kærufresti skal vísa henni frá nema:
-
afsakanlegt verði talið að kæran hafi ekki borist fyrr, eða
-
veigamiklar ástæður mæla með því að kæran verði tekin til meðferðar.
Kæru skal þó ekki sinnt ef meira en ár er liðið frá því að ákvörðun var tilkynnt aðila.“
Með vísan til þessa er nauðsynlegt að taka til skoðunar hvort fyrir hendi séu atriði sem hafa þýðingu við mat á því hvort afsakanlegt verði talið að kæran hafi borist að liðnum kærufresti eða hvort veigamiklar ástæður mæli með því að kæran verði tekin til meðferðar, sbr. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga, en ákvæðið mælir fyrir um skyldubundið mat stjórnvalds á því hvort atvik séu með þeim hætti að rétt sé að taka stjórnsýslukæru til efnislegrar meðferðar, þrátt fyrir að lögbundinn kærufrestur sé liðinn.
Fyrir liggur að í hinni kærðu ákvörðun frá 21. júlí 2015 var kæranda leiðbeint um kæruheimild til úrskurðarnefndarinnar og um tímalengd kærufrests. Í kæru sem barst úrskurðarnefndinni þann 15. febrúar 2016 eru ekki gefnar skýringar á því hvers vegna kæra hafi borist að liðnum kærufresti. Með bréfi úrskurðarnefndar velferðarmála, dags. 19. febrúar 2016, sem ítrekað var með bréfi, dags. 9. júní 2016, var kæranda veittur kostur á að koma að athugasemdum og/eða gögnum teldi hann að skilyrði sem fram kæmu í 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga gætu átt við í máli hans. Úrskurðarnefndinni bárust hvorki athugasemdir né gögn frá kæranda.
Að framangreindu virtu er það mat úrskurðarnefndar velferðarmála að ekki hafi verið afsakanlegt að kæra hafi ekki borist fyrr. Þá verður heldur ekki séð að veigamiklar ástæður mæli með því að kæran verði tekin til meðferðar.
Með hliðsjón af framangreindu er kæru vísað frá úrskurðarnefnd velferðarmála, sbr. 1. mgr. 28. gr. laga nr. 37/1993.
Ú R S K U R Ð A R O R Ð
Kæru A, er vísað frá úrskurðarnefnd velferðarmála.
F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála
Rakel Þorsteinsdóttir