Mál nr. 50/2015

Úrskurður

Á fundi úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða þann 15. október 2015 var kveðinn upp svohljóðandi úrskurður í máli A, nr. 50/2015.

1. Málsatvik og kæruefni

Úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða kvað upp úrskurð í máli A, þann 19. maí 2015. Í úrskurði nefndarinnar kemur fram að kæranda hafi verið tilkynnt með bréfi, dags. 20. maí 2014, að við samkeyrslu Vinnumálastofnunar við nemendaskrá, sem gerð hafi verið skv. 4. mgr. 9. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, hafi komið í ljós að kærandi væri skráð í nám jafnhliða því að fá greiddar atvinnuleysisbætur án þess að fyrir lægi námssamningur við stofnunina. Greiðslum atvinnuleysisbóta til kæranda hafi því verið hætt með vísan til 52. gr. laganna. Það hafi jafnframt verið mat stofnunarinnar að hún hefði fengið ofgreiddar atvinnuleysisbætur fyrir tímabilið 1. janúar til 31. mars 2014 að fjárhæð 500.238 kr. með 15% álagi inniföldu, að fjárhæð samtals 575.274 kr. sem henni bæri að endurgreiða skv. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Kæra barst úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða þann 29. janúar 2015. Í kæru óskaði kærandi eftir því að hluti endurgreiðslurkröfunnar yrði felldur niður þar sem hún hafi aðeins tekið 12 ECTS einingar á umræddum þremur mánuðum.

Í úrskurði úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða komst nefndin að þeirri niðurstöðu að vísa bæri kærunni frá úrskurðarnefndinni þar sem hún hefði borist að liðnum kærufresti. Fram kemur að ekkert í gögnum málsins gæfi til kynna að afsakanlegt hefði verið að kæran hefði borist að liðnum kærufresti og engar veigamiklar ástæður mæltu með því að kæran yrði tekin til meðferðar, sbr. 1. og 2. tölul. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Með kæru til úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða, móttekinni 2. júlí 2015, kemur fram að kærandi sé að áfrýja úrskurði úrskurðarnefndarinnar frá því í vor 2015. Fram kemur hún hafi talið að sér hafi verið óhætt að vera í tveimur fögum í fjarnámi og því óski hún eftir að fá hluta af endurgreiðslukröfu Vinnumálastofnunar fellda niður. Úrskurðarnefndin telur að ráða megi af framangreindri kæru að um endurupptökubeiðni sé að ræða.

2. Niðurstaða

Um heimild til endurupptöku máls er fjallað í 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.  Í 1. mgr. 24. gr. laganna segir að aðili máls eigi rétt á því að mál sé tekið til meðferðar á ný ef ákvörðun hefur byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik, eða íþyngjandi ákvörðun um boð eða bann hefur byggst á atvikum sem breyst hafa verulega frá því að ákvörðun var tekin.

Í máli þessu hafa ekki komið fram upplýsingar þess efnis að ákvörðun úrskurðarnefndarinnar hafi byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik eða að íþyngjandi ákvörðun hafi byggst á atvikum sem breyst hafi verulega frá því að ákvörðun var tekin.

Með vísan til þess sem að ofan er ritað telur nefndin ekki forsendur fyrir endurupptöku á máli kæranda og er beiðninni því hafnað.

Úrskurðarorð

Kröfu A um endurupptöku úrskurðar í máli hennar fyrir úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða frá 19. maí 2015 er hafnað.

Brynhildur Georgsdóttir, formaður

Hulda Rós Rúriksdóttir

Helgi Áss Grétarsson