í stað þess
að stilla okkur upp
á stallinum
köllum við saman
allar fjallkonur landsins
hó!
nú streymum við misvænar
niður á völlinn
margar
með þunga snjóköggla á kviðnum
þær fremstu
með klakakrónuna
eins og erfðasynd á höfðinu
og brælan úr brennunni
stendur eins og strókur upp úr hvirflinum
hráblautur strigapokinn
er tekinn saman
með stolnu snæri í mittið
og óvígður moldarslóðinn
hringast eins og naðra um fæturna
þær næstu
með hattkúf á höfði
krullur í hári
og eldrauðan varalit
í drappaðri dragt
eða aðskornum kjól úr gardínuefni
og berir leggirnir litaðir
með skóáburði frá hnéskel og niður úr
síðastar
koma druslurnar
stífmálaðar
í of flegnum blússum
of þröngum
og of stuttum pilsum
á of háum hælum
og of fullar í ofanálag
og þegar við höfum helgað okkur
hverja torfu á vellinum
stígum við fram
allar fjallkonur landsins
fullvalda og sjálfstæðar
Skáld: Linda Vilhjálmsdóttir
Fjallkona: Sigrún Edda Björnsdóttir