1988 - Fylgd

Komdu, litli ljúfur,

labbi, pabba stúfur,

látum draumsins dúfur

dvelja inni um sinn.

– heiður er himinninn.

Blærinn faðmar bæinn,

býður út í daginn.

Komdu, kalli minn.

Göngum upp með ánni

inn hjá mosaflánni,

fram með gljúfragjánni

gegnum móans lyng,

– heyrirðu hvað ég syng –

líkt og lambamóðir

leiti á fornar slóðir

innst í hlíðarhring.

Héðan sérðu hafið

hvítum ljóma vafið,

það á geymt og grafið

gull og perluskel,

ef þú veiðir vel.

En frammi á fjöllum háum

fjarri sævi bláum

sefur gamalt sel.

Glitrar grund og vangur,

glóir sund og drangur.

Litli ferðalangur

láttu vakna nú

þína tryggð og trú.

– Lind í lautu streymir,

lyng á heiði dreymir,

– þetta land átt þú.

Hér bjó afi og amma

eins og pabbi og mamma.

Eina ævi og skamma

eignast hver um sig.

– stundum þröngan stig.

En þú átt að muna

alla tilveruna,

að þetta land á þig.

Ef að illar vættir

inn um myrkragættir

bjóða svikasættir

svo sem löngum ber

við í heimi hér,

þá er ei þörf að velja:

þú mátt aldrei selja

það úr hendi þér.

Göngum langar leiðir,

landið faðminn breiðir.

Allar götur greiðir

gamla landið mitt,

sýnir hjarta sitt.

Mundu, mömmu ljúfur,

mundu, pabba stúfur,

að þetta er landið þitt.

Skáld: Guðmundur Böðvarsson

Fjallkona: Þórdís Arnljótsdóttir