1995 - Ísland

Ísland, Ísland! Eg vil syngja

um þín gömlu, traustu fjöll,

þína hýru heiðardali,

hamraskjól og vatnaföll;

þína fögru fjarðarboga,

frjálsa blæ og álftasöng,

vorljós þitt og vetrarloga,

vallarilm og birkigöng.

Ísland, Ísland! Öllu fegri

er þín forna goðaströnd;

enginn getur yndi fjarri

er þín heiðtign lagði í bönd,

þeim, sem örlög frá þér flytja

fylgir þrá í ókunn lönd.

Ár og síðar öllum hollust

er þín trygga móðurhönd.

Ísland, Ísland! Öllu skærri

okkur hljómar tunga þín;

hún skal nafn þitt, móðir, mæra

meðan vornótt björt þér skín.

Þegar hætta þér er búin,

þá skal glymja strengur hver,

harpa málsins hugmóð knúin

hrópa á lið til varnar þér.

Ísland, Ísland! Eg vil búa

alla stund í faðmi þér;

huga minn og hjarta áttu,

hvert sem vængi lífs míns ber.

Vættatryggðin vaki yfir

vogum þínum, hlíð og strönd,

meðan ást og óður lifir

og í norðri blómgast lönd.

Skáld: Hulda

Fjallkona: Margrét Vilhjálmsdóttir