2003 - Hvar sem ég verð
I
Úr myrkum skógi – rödd
af svörtum himni – orð
Í lófa mínum skerast allar línur
*
Hvar ef ekki hér
á stundlausum stað
á staðlausri stund
hvenær ef ekki nú
sem er þá og ennþá
var er verður núþá?
*
Tíminn sem mér gefinn var
á grænni jörð!
úr myrkum skógi
af svörtum himni
í lófa minn
og splundrast.
II
Veð lækinn
andstreymis
uppsprettan óvænt:
niðandi vötnin
tær og glitrandi
tunguvötnin
*
vatn í lófa
lifandi
auga sem
gárast
hönd mín síli
steinar
slý
kyrrð á ný
og vatnið – opið auga
III
Niður stigann
alltaf niður
undinn stigann
niðri – dyr
og opnast hægt
hjarir ískra
þrusk í hornum
þögn
skáhöll fellur
skíma um ljóra
hátt á vegg
og þögn
*
Blóðugt líf
á bláþræði
kviknar
ljós
og myrkrið
deyr
en þú
lifir
*
Og tekur til máls í þröngu rými kvöldsins
rekur þræðina spinnur teygir kembir
kynnir til sögunnar
tendrar að lokum
tvírætt bros svo djúp þessi nálægð
svo náin
IV
Hafi ég þekkt þig
séð þig ganga
horn úr horni
fram aftur
álútan
hlébarða Rilkes
í þrengslum tímans
hafi ég vitað …
*
Augu þín
og slikja fjarlægðar?
Munnur þinn
Öll þessi ógrónu sár
V
Fjarlægðin
útþráin
flóttinn:
ferð
um ókunna heima
og endar
hvergi
VI
Innst inni
kjarni einsemdar
aldrei klofinn
kjarni
þinn
einsemd
aldrei rofin
innst inni
*
Sálin segirðu, sálin?
*
sit og varpa skugga
á svartan vegg
drykk
langan
daginn
safna hvítum skýjum
*
Spor þín í mjöllinni
máð fyrir löngu
og fingraför dagsins
sem færði mér þig:
sebradýr svarthvítt
úr svipulum draumi
VII
Tíminn aldrei einn:
lít á klukku
fletti blaði
sýp úr bolla
hrukka ennið
elti alltaf
vindinn
vindinn …
meðan berast
á banaspjót
börn annars tíma
annars staðar
samtímis
og þó svo
sundur
tíminn aldrei einn
*
á banaspjót
í stofunni hér
kvöld eftir kvöld
VIII
Þráði að lifa tíma tvenna:
reika um dimma skóga
seið í rjóðri magna
þeysa um grundir
lauguð birtu
leggja að velli
mann og annan
ómþunga stríða
strengi slá
um stræti og torg
*
Af sléttri grund
og teygir sig
til sólar
villtasta
rauðasta
rósin!
IX
Syngurðu?
Eflaust fjallinu lof
rímuðu stuðlafjalli
myndhverfum himni
og hestinum áttfætta
níu nóttum í tré
að ógleymdum
meyjunum
sviknu
Treður þig mara: allt
var áður sagt
og betur
X
Nú dreymir mig:
framundan
skáhallur flötur
að hálfopnum dyrum
og streymir inn
dagsbirtan
bakvið mig
mannverur
ókunnar, óséðar
við erum þrjár
göngum saman
til ljóssins
– og vakna:
með mér í vökunni kvíðinn
áferð gamalla veggja
hrjúf rykug og
keimur hins liðna
ævarandi
keimur
hins fram-
liðna
XI
Hér er ekkert
sem sýnist: ég hlaut
að gjöf þennan lampa
sem lýsir um nætur
og aðrir fá
aðeins grillt
eða grunað
í gjörningaþokum
sárustu sorga
*
af herðum fellur
þyngsta okið
þúsundfalt
*
hvar sem ég verð
ó kom þú til mín
XII
Úr myrkum skógi
af svörtum himni
Stundlaus staður
staðlaus stund
*
nú væri við hæfi
að heyrðist í fjarska
klukknahljómur
og marr í hvítri mjöll
Skáld: Ingibjörg Haraldsdóttir
Fjallkona: Inga María Valdemarsdóttir