2005 - Fjallkonan

I

Í þúsund ár

lá hún falin

í köldum faðmi fjallsins

fjarri almannaleið

konan unga

sem Seyðfirðingar fundu

uppi á Vestdalsheiði

Hver var hún?

Hvað var hún að vilja

einsömul

skartbúin

inni á Afrétt?

II

Var hún kannski á flótta

komin úr firði Loðmundar gamla

yfir Afréttarskarð

að leita fars utan

frá Seyðisfirði

heim til Suðureyja?

III

Miklu heldur vísindakona

sem kunni á mörgu skil

þekkti jurtir og steina

safnaði lífgrösum og hjálparrótum

ferðaðist óttalaus

um landið

Aufúsugestur hvar sem hún kom

Læknir

Nærkona

Ljósmóðir

Hnífinn sinn oddhvassa og beitta

notaði hún

til að stinga á meinum

til að skilja á milli

til að grafa upp rætur

IV

Við lækinn undir klettinum

ætlaði hún að æja stundarkorn

Hún bar hönd fyrir augu

skyggndist um

gáði að fuglum

þekkti þá flesta

ekki sömu tegundir og heima

heldur sömu fuglarnir

þeir flugu hingað út

í stórum flokkum

á litlu vængjunum sínum

rétt eins og þau

sigldu yfir hafið í samfloti

byrþanin seglin eins og vængir

á víðum útsænum

fuglar og fólk

í óvissuferð

út í bláinn

V

Hér byggðu menn með lögum

gott land og fagurt

VI

Hún brosti

þegar henni var hugsað til kvennanna

sem áhyggjufullar

tróðu út skjóður sínar

með fræjum og græðlingum

jafnvel mold

allt fannst það hér

þarna niðri á hálsinum

ofan við lönguhlíðina

í lómatjörninni

vex reiðingsgrasið

þráðbeinir blómleggirnir teygja sig

upp úr álftakólfunum

með ilmandi klösum

af fimmgeislastjörnum

VII

Hún bjó sig til að halda áfram

þá kvað við brestur

fjallið gliðnaði sundur

og umlukti hana

sterkum örmum

VIII

Þúsund ár sem dagur

Fjallið hefur opnað sig

Frjáls og hnarreist

stendur hún undir

Sandhólatindi

fjallkonan okkar.

Skáld: Vilborg Dagbjartsdóttir

Fjallkona: Þrúður Vilhjálmsdóttir